Τα χάικου της άνοιξης

Από το βιβλίο Χάικου, μτφ. Χρίστος Καφτεράνης-Ηλίας Γκούμας, εκδ. μάτι 2002.



Κι ο ίσκιος μου
γεμάτος σφρίγος
την πρώτη μέρα της άνοιξης



Οι ρυτίδες στο νερό
λιώνουν σιγά σιγά
τον πάγο της λίμνης



Να την κόψεις τι κρίμα
να την αφήσεις τι κρίμα
αχ! αυτή η βιολέτα.



Για καρδιά
χωρίς αμφιβολίες
τα λευκά άνθη της δαμασκηνιάς.




Από ποιο δέντρο
δε γνωρίζω
όμως τι άρωμα!



Ξημέρωμα
ο κορυδαλλός κελαηδεί
στο βάθος της βροχής.



Τα άνθη έπεσαν
η σκέψη
γαλήνεψε.



Όλη τη νύχτα ο ήχος
από τα άνθη της καμέλιας
που πέφτουν.



Ένα πεσμένο άνθος
ξανανέβηκε στο κλαδί!
Όχι ήταν πεταλούδα.



Στα όψιμα άνθη της κερασιάς
η άνοιξη που φεύγει
κοντοστέκεται.