Τα χάικου του καλοκαιριού

Καλοκαίριασε... και σήμερα θέλω να σας αποχαιρετήσω. Κλειστόν λόγω διακοπών θα έλεγα παλιότερα... αλλά που τέτοια πια! Απλώς δε συμμαζεύομαι και δεν ασχολούμαι με το ίντερνετ και πολύ. Λίγο η ζέστη, λίγο η θάλασσα, λίγο οι δουλειές στην ύπαιθρο... δε μένει καιρός. Σας αποχαιρετώ λοιπόν με μερικά χάικου που ανθολόγησα από τη μετάφραση των Χρήστου Καφτεράνη και Ηλία Γκούμα, εκδ. μάτι 2002. Θα τα ξαναπούμε, εκτός απροόπτου, το φθινόπωρο πάλι, οπότε και αναμένεται να αλλάξουν πολλά στη ζωή μου...


...Καλό καλοκαίρι!

Ο ναός του Βούδα

μακριά

η θάλασσα του Ιούνη

Ο πωλητής με τις βεντάλιες

κουβαλάει το βάρος του ανέμου

ζέστη

Η δροσιά

του μοναδικού πεύκου

στη μέση του ορυζώνα

Σύντομη νύχτα

φωτεινές ανταύγειες

ξεχασμένες στο λιμάνι

Καλοκαιρινή μπόρα

μια μοναχική γυναίκα

ονειρεύεται στο παράθυρο

Με την καλοκαιρινή βροχή

τα φύλλα της δαμασκηνιάς

στο χρώμα του φρέσκου ανέμου

Υπνάκος

το χέρι που κουνούσε τη βεντάλια

σταμάτησε

Ήταν μήπως

η κραυγή του φεγγαριού;

Ο κούκος!

Αχ, κούκε

θ' ακούω το τραγούδι σου

στη χώρα των νεκρών

Πρωί μετά την καταιγίδα

μόνο τα πεπόνια

δεν κατάλαβαν τίποτα

Το παιδί που χάθηκε

κλαίει κλαίει

αλλά τρέχει πίσω από τις πυγολαμπίδες

Σιωπή!

Το τραγούδι των τζιτζικιών

τρυπάει τους βράχους

"Κάνω την εμφάνισή μου

εγώ ο βάτραχος

βγαίνω από το δάσος μου"

Δεν κουνιέται φύλλο.

Πόσο τρομαχτικό

το καλοκαιρινό δάσος!

Ηλιοβασίλεμα

κι ο δρυοκολάπτης

ακόμη στο ίδιο κλαδί

Ακουμπισμένος στο δέντρο

μεσ' στα κλαδιά και τα φύλλα

η έναστρη νύχτα



Καλοκαίρι 2010