Βρε, πώς δεν αλλάξαν οι καιροί...!

Τελικά, τα πράγματα στην Ελλάδα δεν αλλάζουν ποτέ. Κάνουν κύκλους και επανέρχονται οι ίδιες καταστάσεις και τα ίδια αδιέξοδα. Έχεις την αίσθηση ότι η Ελλάδα του 2010 ελάχιστα διαφέρει από την Ελλάδα του 1950 όπως την περιέγαφε ο Ιάκωβος Καμπανέλλης στην Αυλή των Θαυμάτων του. Η ίδια γκρίνια στην οικογένεια λόγω οικονομικής στενότητας, η ίδια απογοήτευση από την πατρίδα, η ίδια διέξοδος, η μακρινή Αυστραλία. Τουλάχιστον έτσι τα βλέπω εγώ. Αυτό το καλοκαίρι αναμένονται κρίσιμες αποφάσεις για το μέλλον μου. Οψόμεθα...

Μπάμπης: (Έρχεται από το βάθος βρίζοντας) Γυναίκες... Αχάριστες... σκύλες...
Ντόρα: Τι πάθατε πάλι;
Μπάμπης: Χωρίζουμε...
Ντόρα: Πάλι;
Μπάμπης: Τελείωσε.
Στράτος: Βάστα, ρε Μπάμπη...
Μπάμπης: Χωρίζω... φεύγω...
Ντόρα: Γιατί;
Μπάμπης: Γυναίκα είν' αυτή, ρε Ντόρα, γυναίκα; Νά 'τανε άλλος θα την είχε σφάξει στο γόνατο...
Στράτος: Εσείς προχτές ήσαστε μια χαρά!
Μπάμπης: Μην μπλέξεις ποτέ... ακούς; Μην παντρευτείς, καημένε μου, κάηκες...
Βούλα: (Βγαίνει και αφήνει στα πόδια του άντρα της μια μικρή βαλίτσα)... Εδώ σού 'χω τα εσώρουχα...
Μπάμπης: Φέρε και τ' άλλα! Όλα!
Βούλα: Να περιμένεις...
Στέλιος: Ακούστε...
Βούλα: Αυτουνού να τα πεις... Του βάρβαρου...
Μπάμπης: Πίσω μου σ' έχω πρωί πρωί, κυριακάτικα...
Ντόρα: Βούλα... Βούλα... Βούλα... άκουσέ με... (Τρέχει πίσω από τη Βούλα που φεύγει στο βάθος)
Μπάμπης: θα φύγω να δω τη γεια μου...
Στέλιος: Πού να τρέχεις, κάτσε 'δω να... Εδώ τώρα είμαστε όλοι σα μια οικογένεια...
Μπάμπης: Θα βγάλω χαρτιά, θα πάω στην Αυστραλία...
Στέλιος: Μπορεί να πάει κανείς;
Μπάμπης: Πώς δεν μπορεί...
Στέλιος: Μα θέλει δυο τρία χρόνια ώσπου να πάρεις σειρά...
Μπάμπης: Με είκοσι πέντε λίρες μπορείς σε δυο μήνες νά 'σαι κεί... Ξέρω ένανε που κάνει αυτή τη δουλειά...
Στέλιος: Μόνο με εικοσι πέντε λίρες; Μ' εφτάμισι χιλιάδες δηλαδή πάνω κάτω...
Μπάμπης: Ναι... Και κάτι ναύλα άλλες τέσσερεις πέντε χιλιάδες... πες δώδεκα χιλιάδες.
Στέλιος: Μόνο... Και βολεύεσαι για πάντα... για όλη σου τη ζωή;
Μπάμπης: Εκεί έχει δουλειά, δουλειά όχι αστεία. Χέρια νά 'χεις να δουλεύεις.. Κι αν είσαι λίγο καπάτσος να στήσεις μια δική σου δουλίτσα... Πάει, αυτό είναι, πήρες τ' απάνω...
Στέλιος: Βέβαια, εκεί οι τόποι είναι παρθένοι... Τον θένε τον άνθρωπο... Τονέ βαστάνε... να μη φύγει. Δεν τονέ διώχνουνε διαρκώς...
Μπάμπης: Βρίσκουνε και χρυσάφι ακόμη... Υπάρχουν ερημιές που δεν πάτησε ακόμη πόδι ανθρώπου... Πάνε και βρίσκουν χρυσάφι και πετρέλαιο... Έτσι,όπως στον κινηματογράφο...
Στέλιος: Με δώδεκα χιλιάδες...!