Σάββατο 19 Ιουνίου 2010

Βρε, πώς δεν αλλάξαν οι καιροί...!


Τελικά, τα πράγματα στην Ελλάδα δεν αλλάζουν ποτέ. Κάνουν κύκλους και επανέρχονται οι ίδιες καταστάσεις και τα ίδια αδιέξοδα. Έχεις την αίσθηση ότι η Ελλάδα του 2010 ελάχιστα διαφέρει από την Ελλάδα του 1950 όπως την περιέγαφε ο Ιάκωβος Καμπανέλλης στην Αυλή των Θαυμάτων του. Η ίδια γκρίνια στην οικογένεια λόγω οικονομικής στενότητας, η ίδια απογοήτευση από την πατρίδα, η ίδια διέξοδος, η μακρινή Αυστραλία. Τουλάχιστον έτσι τα βλέπω εγώ. Αυτό το καλοκαίρι αναμένονται κρίσιμες αποφάσεις για το μέλλον μου. Οψόμεθα...

Μπάμπης: (Έρχεται από το βάθος βρίζοντας) Γυναίκες... Αχάριστες... σκύλες...
Ντόρα: Τι πάθατε πάλι;
Μπάμπης: Χωρίζουμε...
Ντόρα: Πάλι;
Μπάμπης: Τελείωσε.
Στράτος: Βάστα, ρε Μπάμπη...
Μπάμπης: Χωρίζω... φεύγω...
Ντόρα: Γιατί;
Μπάμπης: Γυναίκα είν' αυτή, ρε Ντόρα, γυναίκα; Νά 'τανε άλλος θα την είχε σφάξει στο γόνατο...
Στράτος: Εσείς προχτές ήσαστε μια χαρά!
Μπάμπης: Μην μπλέξεις ποτέ... ακούς; Μην παντρευτείς, καημένε μου, κάηκες...
Βούλα: (Βγαίνει και αφήνει στα πόδια του άντρα της μια μικρή βαλίτσα)... Εδώ σού 'χω τα εσώρουχα...
Μπάμπης: Φέρε και τ' άλλα! Όλα!
Βούλα: Να περιμένεις...
Στέλιος: Ακούστε...
Βούλα: Αυτουνού να τα πεις... Του βάρβαρου...
Μπάμπης: Πίσω μου σ' έχω πρωί πρωί, κυριακάτικα...
Ντόρα: Βούλα... Βούλα... Βούλα... άκουσέ με... (Τρέχει πίσω από τη Βούλα που φεύγει στο βάθος)
Μπάμπης: θα φύγω να δω τη γεια μου...
Στέλιος: Πού να τρέχεις, κάτσε 'δω να... Εδώ τώρα είμαστε όλοι σα μια οικογένεια...
Μπάμπης: Θα βγάλω χαρτιά, θα πάω στην Αυστραλία...
Στέλιος: Μπορεί να πάει κανείς;
Μπάμπης: Πώς δεν μπορεί...
Στέλιος: Μα θέλει δυο τρία χρόνια ώσπου να πάρεις σειρά...
Μπάμπης: Με είκοσι πέντε λίρες μπορείς σε δυο μήνες νά 'σαι κεί... Ξέρω ένανε που κάνει αυτή τη δουλειά...
Στέλιος: Μόνο με εικοσι πέντε λίρες; Μ' εφτάμισι χιλιάδες δηλαδή πάνω κάτω...
Μπάμπης: Ναι... Και κάτι ναύλα άλλες τέσσερεις πέντε χιλιάδες... πες δώδεκα χιλιάδες.
Στέλιος: Μόνο... Και βολεύεσαι για πάντα... για όλη σου τη ζωή;
Μπάμπης: Εκεί έχει δουλειά, δουλειά όχι αστεία. Χέρια νά 'χεις να δουλεύεις.. Κι αν είσαι λίγο καπάτσος να στήσεις μια δική σου δουλίτσα... Πάει, αυτό είναι, πήρες τ' απάνω...
Στέλιος: Βέβαια, εκεί οι τόποι είναι παρθένοι... Τον θένε τον άνθρωπο... Τονέ βαστάνε... να μη φύγει. Δεν τονέ διώχνουνε διαρκώς...
Μπάμπης: Βρίσκουνε και χρυσάφι ακόμη... Υπάρχουν ερημιές που δεν πάτησε ακόμη πόδι ανθρώπου... Πάνε και βρίσκουν χρυσάφι και πετρέλαιο... Έτσι,όπως στον κινηματογράφο...
Στέλιος: Με δώδεκα χιλιάδες...!

Δεν υπάρχουν σχόλια: