Μαύρη λίστα: Εγκληματίες βουλευτές σε ασυλία

Αποστολάκη, Μιλένα (ΠΑΣΟΚ): ο τέως σύζυγός της υπέβαλε μήνυση κατά της βουλευτού για παραβίαση της δικαστικής απόφασης που ρύθμιζε την επικοινωνία με το παιδί του. Όμως οι τριακόσιοι αρνήθηκαν την άρση της βουλευτικής ασυλίας της κ. Αποστολάκη, παρά το γεγονός ότι το αδίκημα για το οποίο κατηγορείτο είναι παντελώς άσχετο με τα κοινοβουλευτικά της καθήκοντα. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων απεφάνθη ότι δεν νοείται σε δημοκρατική χώρα το 2010 να μην αίρεται η ασυλία βουλευτών, όταν μηνύονται ή κατηγορούνται για αδικήματα εκτός των καθηκόντων τους.

Καθημερινή 14/02/10

Καράογλου, Θεόδωρος (ΝΔ): ζητήθηκε η άρση της βουλευτικής του ασυλίας προκειμένου να προχωρήσει η δίωξη για παράνομη είσοδό του σε γήπεδο κατά τη διεξαγωγή ποδοσφαιρικού αγώνα. 193 βουλευτές επί 241 παρόντων ψήφισαν κατά της άρσης ασυλίας του.

Καθημερινή 26/01/10

Καρατζαφέρης, Γεώργιος (ΛΑΟΣ): έκθεση της Επιτροπής του Συμβουλίου της Ευρώπης κατά του ρατσισμού και της ξενοφοβίας αναφέρει ότι "o επικεφαλής του ακροδεξιού κόμματος (σημ. ΛΑΟΣ) κάνει συχνά αντισημιτικές και ρατσιστικές δηλώσεις κατηγορώντας ακόμη και τους μετανάστες για αύξηση των εγκλημάτων που σχετίζονται με ναρκωτικά και της βίας. Έως τώρα δεν έχει διωχθεί για καμιά από αυτές τις δηλώσεις σύμφωνα με το Νόμο 927/1979".

e-lawyer

Ντινόπουλος, Αργύρης (ΝΔ): ζητήθηκε η άρση της ασυλίας του για αδικήματα που φέρεται να διέπραξε πριν ακόμη γίνει βουλευτής, όταν ήταν δήμαρχος Βριλησίων. 237 βουλευτές επί 241 κατά της άρσης ασυλίας του.

Καθημερινή 26/01/10

Τασούλας, Κώστας (ΝΔ): ένας πολίτης τον μήνυσε για κατάχρηση εξουσίας κατά την περίοδο που ήταν δήμαρχος Κηφισίας. Η Βουλή αρνήθηκε δύο φορές να άρει την ασυλία του, αλλά αυτό δεν είναι το πιο σημαντικό. Ο βουλευτής μήνυσε τον μηνυτή του για συκοφαντική δυσφήμιση και ψευδή καταμήνυση. Το τραγελαφικό είναι ότι το δικαστήριο «δικαίωσε» τον βουλευτή. Ο πολίτης καταδικάστηκε για ψευδή καταμήνυση, σε μια μήνυση που δεν εκδικάστηκε ποτέ επειδή η Βουλή αρνήθηκε την άρση της ασυλίας. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων απεφάνθη ότι δεν νοείται σε δημοκρατική χώρα το 2010 να μην αίρεται η ασυλία βουλευτών, όταν μηνύονται ή κατηγορούνται για αδικήματα εκτός των καθηκόντων τους.

Καθημερινή 14/02/10

Μ.Α. (βλ. Αποστολάκη, Μιλένα): Ο πρωην σύζυγός της, Πολυχρόνης Συγγελίδης κατέθεσε μήνυση εναντίον της για παραβίαση των διατάξεων της δικαστικής απόφασης με την οποία ρυθμιζόταν η επικοινωνία του με το παιδί του. Στις 6 Δεκεμβρίου 2006, με πλειοψηφία 107 ψήφων έναντι 68 κατόπιν μυστικής ψηφοφορίας, η ολομέλεια της Βουλής αρνήθηκε να χορηγήσει άδεια για την άσκηση δίωξης εναντίον της Μ.Α. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο σημειώνει ότι, ορθώς ερμηνευμένο υπό το φως του άρθρου 6 § 1, το άρθρο 62 του Ελληνικού Συντάγματος δίδει το δικαίωμα στην Ελληνική Βουλή να αρνηθεί να χορηγήσει άδεια για άσκηση δίωξης μόνο όταν οι πράξεις στις οποίες στηρίζεται η δίωξη συνδέονται σαφώς με τη βουλευτική δραστηριότητα. Στα πλαίσια της παρούσας υπόθεσης, δεν υφίστατο αντιληπτός δεσμός μεταξύ της συμπεριφοράς της Μ.Α. η οποία αποτέλεσε τη βάση της προτεινόμενης ποινικής διαδικασίας και των βουλευτικών καθηκόντων της. Επιπλέον, το Δικαστήριο σημειώνει ότι η Επιτροπή Δεοντολογίας της Βουλής δεν προέβαλε λόγους για τη μη άρση της ασυλίας της Μ.Α. Συνεπώς, η απουσία οποιουδήποτε επιχειρήματος που να καταδεικνύει το σκεπτικό της εν λόγω Επιτροπής στέρησε τον προσφεύγοντα ακόμα και από τη δυνατότητα να λάβει οποιαδήποτε σαφή πληροφορία για τη βάση και τα κριτήρια επί των οποίων η Βουλή αρνήθηκε να άρει την ασυλία της Μ.Α. Τέλος, το Δικαστήριο προσδίδει σημασία στο γεγονός ότι η επίδικη προσέγγιση της Βουλής δημιούργησε μία ανισορροπία στη μεταχείριση μεταξύ του προσφεύγοντος και της Μ.Α., καθώς η τελευταία είχε τη δυνατότητα να κινήσει ποινική διαδικασία κατά του προσφεύγοντος στις 31 Μαρτίου, ενώ οι σχετικές αιτήσεις της απορρίφθηκαν κατόπιν τόσο σε πρώτο όσο και σε δεύτερο βαθμό. Το Δικαστήριο θεωρεί ως εκ τούτου ότι στην περίπτωση αυτή η απόφαση περί μη εισαγωγής περαιτέρω διαδικασιών για τη διασφάλιση της προστασίας των δικαιωμάτων του προσφεύγοντος, δεν εξασφάλισε μία δίκαιη ισορροπία μεταξύ των απαιτήσεων του γενικού συμφέροντος της κοινότητας και της ανάγκης προστασίας των θεμελιωδών δικαιωμάτων των ατόμων. Για τους λόγους αυτούς το Δικαστήριο αποφαίνεται ότι α) ότι το εναγόμενο Κράτος οφείλει να καταβάλει στον προσφεύγοντα, μέσα σε τρεις μήνες από την ημέρα κατά την οποία η απόφαση θα καταστεί τελεσίδικη σύμφωνα με το άρθρο 44 § 2 της Σύμβασης, 12.000 (δώδεκα χιλιάδες) ευρώ για ηθική βλάβη, πλέον οποιουδήποτε ποσού που μπορεί να οφείλεται ως φόρος, και 7.000 (επτά χιλιάδες) ευρώ για έξοδα και δικαστική δαπάνη, πλέον οποιουδήποτε ποσού μπορεί να οφείλει ο προσφεύγων ως φόρο, β) ότι, από τη λήξη της τρίμηνης αυτής προθεσμίας και μέχρι την καταβολή, τα ποσά αυτά θα προσαυξηθούν με τόκους υπολογιζόμενους με επιτόκιο ίσο με το επιτόκιο δανεισμού της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, το οποίο θα ισχύει κατά την εν λόγω περίοδο, προσαυξημένο κατά τρεις εκατοστιαίες μονάδες.

Stop Cartel

Βοηθήστε μας να εμπλουτίσουμε τη λίστα με ανάλογες καταγγελίες που θα συνοδεύονται από παραπομπές σε εφημερίδες