Κι εκεί που νομίζεις ότι έχεις
ξεφύγει, νάσου και κάτι σε επαναφέρει βάναυσα στη μίζερη ζωή και την
κακοδαιμονία των νεοελλήνων. Δεν αναφέρομαι βεβαίως στους απεργούς των Μέσων
Μαζικής Μεταφοράς ή στους αγρότες, μολονότι και αυτοί μπορούν να ενταχθούν πρώτοι πρώτοι σ’
αυτή την κατηγορία –άλλωστε οι πηγές πληροφόρησής μου είναι περιορισμένες τώρα
που απαλλάχτηκα, ευτυχώς, από την τηλεόρασή μου∙ είναι αυτοί που με τις
ντουντούκες έξω από το σπίτι μου μ’ έχουν τρελάνει τις τελευταίες μέρες με τα
τροχοφόρα τους πέρα δώθε, που καλούν τον κόσμο να διαμαρτυρηθεί τη Δευτέρα για
τη λειτουργία των εγγύς διοδίων και, όσοι δεν μπορούν να παραστούν, να
απευθυνθούν στη δημοτική αρχή ώστε να εξασφαλίσει τη μετάβασή τους επι τόπου.
Όπως κατάλαβες, για πολλοστή φορά θα ξανατεθεί το θέμα των διοδίων. Και θα
ξεκινήσουμε τη νέα βδομάδα με τις ενημερωτικές(;) εκπομπές των καναλιών να
δείχνουν κάτι μάο μάο με πανό και ντουντούκες να φωνασκούν στην εθνική οδό, να
κλείνουν, έτσι για το συνήθειο, καμιά ωρίτσα το δρόμο, να διαπληκτίζονται με
οδηγούς που θέλουν να πάνε στη δουλειά τους και με τους αστυνομικούς
παρατεταγμένους να αποτίουν φόρο τιμής. Και θα αρχίσουν οι συζητήσεις για τους
κακομοίρηδες που δεν μπορούν να πληρώσουν στη δύσκολη οικονομική κατάσταση που βιώνουμε,
αλλά και γιατί να υπάρχουν διόδια, γιατί να εκχωρούνται οι δρόμοι σε ιδιώτες,
θα παρέμβει και ο ΣΥΡΙΖΑ να φέρει το θέμα στη Βουλή για κατάργηση της σύμβασης
παραχώρησης, χωρίς όμως να μας εξηγεί ποιος θα πληρώσει την ποινική ρήτρα από
την καταγγελία της σύμβασης –άλλωστε ο ΣΥΡΙΖΑ μας έχει συνηθίσει σε τέτοιες
ανέξοδες προτάσεις...
Φυσικά και θεωρώ παράλογο να
υπάρχουν δυο σταθμοί διοδίων σε μια απόσταση 10-15 λεπτών αλλά οι
«αγανακτισμένοι» πολίτες φωνάζουν σε λάθος πόρτα. Δεν είναι στα ιδιωτικά
διόδια, τα πρώτα του Αυτοκινητόδρομου Αιγαίου, που πρέπει να συγκεντρωθούν αλλά
στα κρατικά, λίγο πιο πάνω. Εκεί μπορεί να παρέμβει το κράτος. Ο ιδιώτης
προστατεύεται από τη σύμβαση –και δίκαια, επένδυση έχει κάνει ο άνθρωπος, έχει
δανειστεί, έχει ξοδέψει, έχει προϋπολογίσει∙ δεν μπορεί να έρχεται ο κάθε
πολιτικάντης να ανατρέψει αυτό το σχεδιασμό λόγω της μαζικής παράκρουσης που
έχει καταλάβει τους ιθαγενείς της περιοχής. Αντί λοιπόν τα ντόπια γκάο μπίο να
ζητάν την κατάργηση των ιδιωτικών διοδίων, ας ζητήσουν να καταργηθούν τα
κρατικά –το κράτος μπορεί να το κάνει αυτό- ή να ζητήσουν να εξαιρεθούν από την
πληρωμή των δεύτερων όσοι έχουν πληρώσει στα πρώτα –κι αυτό εφικτό∙ μπορεί το
κράτος να παραιτηθεί από τα πενιχρά του κέρδη, αλλιώς θα κληθεί να πληρώσει
πολλαπλάσια ως αποζημίωση αν ζητήσει από τον ιδιώτη να το κάνει αυτό.
Μπορεί να μη σου αρέσει αυτή η
λύση, αλλά οι προτάσεις μας πρέπει πάντα να λαμβάνουν υπόψη τη δεδομένη
κατάσταση που έχει διαμορφωθεί∙ και το δεδομένο σ’ αυτή την περίπτωση είναι η
σύμβαση παραχώρησης του Αυτοκινητόδρομου Αιγαίου. Με βάση αυτό πρέπει να
προτείνουμε λύσεις. Και αυτό που λέω έχει γενική ισχύ: σε μια ευνομούμενη και
δημοκρατική χώρα υπάρχουν κάποια αυτονόητα. Τα δέχεσαι και προχωράς την
κουβέντα. Αλλά εμείς τα αμφισβητούμε και κάνουμε κύκλους σαν τα γαϊδούρια γύρω
απ΄ το μαγγανοπήγαδο. Κι έτσι πάλι θα προβληματιστούμε για τη νομιμότητα της
σύμβασης, το καθεστώς παραχώρησης, αν πρέπει να γίνεται αυτό, κι ακόμη παραπέρα,
γιατί να έχουμε καπιταλισμό, να μείνουμε στην Ευρώπη, ανήκουμε στη Δύση ή στην
Ανατολή, η Γη γιατί να είναι στρογγυλή και όχι ρόμβος; Βαράει ο ένας και
χορεύουν οι άλλοι, χωρίς μυαλό, χωρίς κρίση, χωρίς σκέψη. Τα ίδια και τα ίδια
και τα ίδια τόσα χρόνια... Και άντε να σκεφτείς την πρόοδο και να σχεδιάσεις το
μέλλον... Και σού ‘ρχεται και το υπαρξιακό ερώτημα: ρε παιδιά, πώς γίνεται στον
έναν παλαβιάρη, κουτόχορτο χιλιάδες να βοσκάν;
Υ.Γ. Κύριε Ευγένιε (Σπαθάρη),
συγνώμη για την υποτιμητική χρήση του ονόματος του Καραγκιόζη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου