Οι Ναζί προτιμούν τις ξανθιές

με λόγια άσχημα

με λέγαν «κιτρινιάρα»

τι ωραία νά ‘χα γεννηθεί

μαύρη ή λευκή

αγνό χαρτί του καλλιτέχνη

την πένα του να βάλει επάνω

όχι κάτι ανάμεσα

ανάριο, αδύναμο, ακαθόριστο.

Carrie Allen McCray

Άραγε, οι Αυστραλοπίθηκοι έκαναν διακρίσεις; Οι Ανθρωπίδες, οι Παράνθρωποι και οι πρώτοι Homo ergaster, που συνηπήρξαν, έδειχναν ρατσιστική συμπεριφορά απέναντι στα άτομα, που ενδεχομένως, πρέκυπταν από διασταυρώσεις; Αν θέλετε να μάθετε τις απαντήσεις δεν έχετε παρά να διαβάσετε το θαυμάσιο βιβλίο του Timothy Taylor, Η προϊστορία του σεξ. 4.000.000 χρόνια ανθρώπινης σεξουαλικότητας, μτφ. Δημήτρης Ραπτόπουλος, Αιώρα 2010. Εγώ, εν προκειμένω, θα αρκεστώ να αντιγράψω το ομότιτλο κεφάλαιο όπου παρουσιάζονται οι θεωρητικοί του ναζισμού και στο τέλος να βγάλω μερικά συμπεράσματα για το σήμερα, αρχίζοντας, εν παρόδω, με τον πρωτεργάτη Joseph-Arthur de Gobineau. Ο Γάλλος κόμης, οπαδός της βασιλείας, με το έργο του Essai sur l’ inégalité des races humaines (Πραγματεία πάνω στην ανισότητα των ανθρώπινων φυλών), που εκδόθηκε τμηματικά από το 1853 έως το 1855, προσπάθησε να ανακαλύψει για ποιο λόγο οι πολιτισμοί φθίνουν και παρακμάζουν. Περίμενε πως θα έβρισκε μία και μοναδική αιτία, οπότε, αφού εξέτασε οικονομικούς και ιδεολογικούς παράγοντες και τους απέρριψε ως αβάσιμους, κατέφυγε σε μια ρατσιστική θεωρία.

Ο Gobineau πίστευε ότι μόνο ορισμένοι λαοί ήταν δημιουργικοί και πως αυτή η ικανότητα ήταν έμφυτη. Όταν τέτοιοι λαοί ενώνονταν για να δημιουργήσουν έθνη, έσμιγαν, με αποτέλεσμα να επέρχεται η ομογενοποίησή τους, ωστόσο οι πόλεις που έχτιζαν προσείλκυαν και ξένους ως μετανάστες, εμπόρους και σκλάβους. Αυτή η ποικιλομορφία δημιουργούσε μια πολυεθνική κοινωνία στην οποία οι λαοί εκείνοι που δεν ήταν ικανοί να δημιουργήσουν πολιτσμό αναμειγνύονταν με εκείνους που είχαν τέτοιες δυνατότητες. Ο Gobineau ξεχώρισε δέκα λαούς, οι οποίοι, κατά τη γνώμη του, ανήκαν σε διαφορετικές φυλές και ήταν ιδιαίτερα προικισμένοι και ικανοί να δημιουργήσουν πολιτισμό: τους Κινέζους, τους Αιγύπτιους, τους Ασσύριους, τους Ινδούς, τους Έλληνες, τους Ρωμαίους, τους Μεξικάνους και τους Περουβιανούς (όλοι αυτοί έχτισαν λαμπρά μνημεία και είχαν προηγμένα συστήματα καταγραφής), ενώ σε αυτούς περιέλαβε και τις φυλές των Ινδιάνων στα Απαλάχια Όρη (από το Οχάιο έως το Μισισιπή) και, τέλος, τα γερμανικά φύλα. Στους επιλαχόντες αυτής της λίστας περιέλαβε τους Αρμένιους, οι οποίοι δημιούργησαν πολιτισμό, παρότι ζούσαν σε ορεινή και αφιλόξενη περιοχή, αλλά και τους Εβραίους, «ένα λαό ικανό με ό,τι καταπιάνεται, έναν ελεύθερο, σκληρό και ευφυή λαό». Το ότι οι Εβραίοι δεν κατορθωσαν να χτίσουν πυραμίδες ή να δημιουργήσουν μια μεγάλη αυτοκρατορία, κατά τον Gobineau, ωφείλετο στο γεγονός ότι είχαν επιμειχθεί με τους Χαμίτες, για τους οποίους πίστευαν πως είχαν εποικίσει την Αιθιοπία και την Αβησυνία. Ο Gobineau ήταν κατηγορηματικός ως προς τους πιο σκουρόχρωμους Αφρικανούς: «Ο Ευρωπαίος δεν έχει καμία ελπίδα να εκπολιτίσει το Νέγρο».

Και συνεχίζει ο Taylor στο κεφάλαιο «Οι Ναζί προτιμούν τις ξανθιές»:

Ο Gobineau πίστευε πως τα γερμανικά φύλα είχαν αίμα ανώτερης ποιότητας-Βορειο-Ευρωπαίοι σκανδιναβικού τύπου- ψηλοί, ξανθοί και με γαλανά μάτια. Θεωρούσε τους Σκανδιναβούς παρακλάδι της «αρίας φυλής», η οποία είχε δημιουργήσει την ινδο-ευρωπαϊκή γλώσσα και είχε πάρει το όνομά της από τους Αρίους που παρουσιάζονται στα ινδικά έπη ως οι εισβολείς από το βορρά. Οι Άριοι υποτίθεται ότι είναι πίσω από κάθε πολιτισμό του Παλαιού Κόσμου, εκτός από τον ασσυριακό, και επίσης ότι μετέδωσαν τον πολιτισμό από την Ινδία στην Κίνα. Μια παραλλαγή αυτής της ιστορίας –πολιτιστική πρόοδος σε παγκόσμιο επίπεδο μέσω ενός μόνου, ιδιαίτερα ευφυούς λαού- διατυπώθηκε αργότερα από τον Άγγλο ανατόμο Grafton Eliot Smith, αν και ο λαός που είχε υπόψη του ήταν οι αρχαίοι Αιγύπτιοι. Την υπόθεση αυτή στήριξε πρόσφατα ο Thor Heyerdahl σε μια ιδιότυπη προσπάθειά του να αποδείξει ότι όλες οι πυραμίδες και τα μεγαλιθικά μνημεία, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που βρίσκονται στη Νότια Αμερική και στις απομακρυσμένες Νήσους του Πάσχα, θα πρέπει να ήταν δημιουργήματα των περιπλανωμένων ιερέων του Ρα.

Ο πλέον ένθερμος υποστηρικτής της ανωτερότητας της σκανδιναβικής φυλής ήταν ο Γερμανός ανθρωπολόγος και ιστορικός προϊστορίας Hans Gȕnther. Στο βιβλίο του The Racial Elements of European History o Gȕnther αναφέρει: «Μια φυλή εμφανίζεται ως μια ομάδα ανθρώπων που ξεχωρίζουν από κάθε άλλη ομάδα ανθρώπων με βάση τα ιδιαίτερα σωματικά και πνευματικά της χαρακτηριστικά και η οποία με τη σειρά της αναπαράγει τα ίδια». Περιέγραψε πέντε φυλές στην Ευρώπη είτε σε «αγνή» μορφή είτε σε «διασταυρωμένη»: τη Σκανδιναβική, τη Μεσογειακή, τη Δειναρική, την Αλπική και την Ανατολικο-βαλτική. Ο Gȕnther θεωρούσε ότι ανήκε στη σκανδιναβική φυλή και έλεγε πως «τα σκανδιναβικά μάτια έχουν κάτι το λαμπερό, κάτι το απαστράπτον». Στον πνευματικό τομέα, πίστευε ότι οι εκπρόσωποι της φυλής αυτής ήταν προικισμένοι για πολιτικοί, ένας ισχυρισμός τον οποίο υποστήριζε με προσεκτικές επιλογές πορτρέτων που έδειχναν επιφανείς Αμερικανούς και Ευρωπαίους πολιτικούς.

Ο Gȕnther σύγκρινε και άλλες φυλές με τα σούπερ αγόρια με τα γαλανά μάτια: «Αν η σκανδιναβική φυλή τείνει να είναι έξυπνη και ατρόμητη, η μεσογειακή τείνει να είναι ευγενική, ευχάριστη, ίσως κάπως θηλυπρεπής» και «με ελάχιστη αίσθηση του νόμου και της τάξης». Οι εκπρόσωποι της δειναρικής φυλής έχουν «προεξέχουσα μύτη», καστανά μάτια και σκούρα μαλλιά, απαντώνται κυρίως στη Βαυαρία, στην Αυστρο-Ουγγαρία, στη βόρεια Ιταλία, καθώς και σε περιοχές της Πολωνίας και της Ρουμανίας και θεωρούνται κάπως καλύτεροι: «Ως προς τις πνευματικές τους ιδιότητες, θα τους τοποθετούσα στη δεύτερη θέση στην Ευρώπη». Οι Ανατολικο-βαλτικοί, που ζουν στα έλη της Ρωσίας, «είναι αντίθετοι σε κάθε είδους ατομικότητα και έχουν ένα μονολιθικό τρόπο σκέψης για το κάθε θέμα», ενώ «είναι και βρόμικοι τόσο οι ίδιοι, όσο και τα σπίτια τους». Τέλος, η φυλή των Άλπεων ήταν «στοχαστική, εργατική και στενόμυαλη», όμως στους κόλπους της είχε και «μικροαπατεώνες, ασήμαντους κακοποιούς, επιτήδειους κλέφτες και διεστραμμένους». Τα σχόλια του Gȕnther για τις άλλες φυλές οι οποίες είχαν διαμείνει για ένα διάστημα στην Ευρώπη, ιδίως για το «εγγύς ασιατικό φύλο» (Εβραίους), αλλά και για τους «Νέγρους», ήταν εντελώς υποτιμητικά.

Ο Gȕnther συσχέτιζε την άσχημη, κατά την προσωπική του εκτίμηση εξωτερική εμφάνιση με τις αδυναμίες, βέβαια όπως ο ίδιος τις εννοούσε, στην πολιτισμική και κοινωνική ζωή των ανθρώπων οι οποίοι, αντίθετα με αυτόν δεν ήταν Γερμανοί. Κατά την άποψή του, το επίπεδο του πολιτισμού έπεφτε «όσο αραίωνε το σκανδιναβικό αίμα της φυλής». Όμως δεν υπάρχει σκανδιναβικό αίμα. Δεν είναι κάποιο διακριτό στοιχείο, όπως, για παράδειγμα, μια καλλιέργεια μικροοργανισμών. Βέβαια, υπάρχουν ομάδες αίματος, ωστόσο αυτές δεν ορίζουν καθαρές και αυτόνομες ομάδες, οι οποίες είναι αξιοσημείωτο ότι απαντώνται, σε διαφορετική συχνότητα, σε ολόκληρο τον κόσμο. Αν μεταγγίζαμε το αίμα του Gȕnther σε ένα συμβατό δέκτη από τη Γη του Πυρός, η πολιτισμική συμπεριφορά του δε θα άλλαζε καθόλου.

Τα μυθεύματα περί της φυλετικής καθαρότητας ήταν στο επίκεντρο της αναβίωσης του νεοπαγανισμού στη ναζιστική Γερμανία, μιας ιδεολογίας η οποία αναζητούσε το άλλοθι της ισχύος της στην αρχαιολογία. Τα θεμέλια τα έθεσε ο Gustav Kossina, ένας από τους σημαντικότερους ιστορικούς της προϊστορίας, ο οποίος περί τα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα ανέπτυξε τη θεωρία της «αρχαιολογικής κουλτούρας», δηλαδή τη διαχρονική ύπαρξη ενός αμιγούς λαού με την ίδια θρησκεία, νοοτροπία και εμφάνιση. Ο Kossina διετείνετο ότι μπορούσε να διακρίνει έναν καταυλισμό γερμανικού τύπου έως την προϊστορική εποχή. Πίστευε ότι μπορούσε να διακρίνει τα χωριά όπου ζούσαν οι γερμανόφωνοι λαοί από εκείνα στα οποία ζούσαν οι αρχαίοι Σλάβοι, οι ανατολικοί γείτονες της σύγχρονης Γερμανίας, από την καθαριότητά τους, την τάξη και την έμφαση στις λεπτομέρειες των αρχιτεκτονικών κατασκευών.

Ο Kossina πίστευε πως κάποια σύμβολα, όπως ο αγκυλωτός σταυρός ή σβάστικα και το ρουνικό αλφάβητο, ήταν γερμανικά. Όμως, επειδή η σβάστικα απαντάται σε αρχαιοελληνικά αγγεία και ως ινδικό διακοσμητικό στοιχείο (η διάταξη των εννέα σημείων αναπαριστά τις πρωταρχικές ινδουιστικές θεότητες), ο Kossina κατέληξε ότι πίσω από τους πολιτισμούς αυτούς κρυβόταν η βορειο-γερμανική ιδιοφυϊα. Χρησιμοποιώντας τη δική του αρχαιολογική μεθοδολογία, μπόρεσε να διακρίνει γερμανικούς καταυλισμούς στην εποχή που ο Τάκιτος έγραψε το έργο του Γερμανία, αλλά ακόμα πιο πίσω, στη Νεολιθική Εποχή. Βασική μέριμνα του Kossina ήταν να αποδείξει ότι η ανατολική επαρχία Ostmark, περιοχή η οποία σήμερα ανήκει στην Πολωνία, στην αρχαιότητα ήταν γερμανική. Μετά την ήττα της Γερμανίας κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο τού ανατέθηκε να συντάξει ένα υπόμνημα για τη Συνθήκη των Βερσαλιών, προτάσσοντας τις αξιώσεις της Γερμανίας στην περιοχή αυτή, αίτημα που απορρίφθηκε. Μετά τον πόλεμο οι φοιτητές του Kossina κατέλαβαν σημαντικές θέσεις στα πανεπιστήμια της Γερμανίας και έπειτα από το θάνατό του, το 1921, πολλοί από αυτούς εντάχθηκαν στο νεοπαγές Ναζιστικό Κόμμα.

Σύμφωνα με τον Gȕnther, η πολιτισμική εξέλιξη άρχισε με την εφεύρεση της γεωργίας, κατί που, εσφαλμένα, απέδωσε στην ψηλή, ξανθή, βόρεια φυλή με τα γαλανά μάτια. Αυτό το πολιτισμικό αγαθό πίστευε πως μεταφέρθηκε προς το Νότο γύρω στα 1200 π.Χ., όταν οι Βόρειοι εισέβαλαν στην Ελλάδα και έθεσαν τις βάσεις του κλασικού πολιτισμού. Οπότε, κατά τον Gȕnther, όλα τα επιτεύγματα των Ελλήνων αποδίδονται στους Γερμανούς. Το αποκορύφωμα αυτής της ρατσιστικής παράκρουσης ήταν ο παράδοξος ισχυρισμός ότι η βόρεια φύση των διαπρεπέστερων Ελλήνων είναι έκδηλη στα αγάλματά τους. Απλώς κοιτάζοντάς τα, σαν να είχε μαντικές ικανότητες, μπορούσε αβίαστα να συμπεράνει ότι είχαν γαλανά μάτια και ξανθά μαλλιά. Πίστευε πως οι Βόρειοι συνέβαλαν επίσης και στην ανάδειξη της Ρώμης, αλλά σε αυτή την περίπτωση η επιτυχία τους επέφερε την καταστροφή. Καθώς οι διάφοροι λαοί της αυτοκρατορίας αναμείχθηκαν μεταξύ τους, το πολύτιμο βόρειο αίμα αραίωσε επικίνδυνα.

Ο Gȕnther χαρακτήρισε αυτή τη φανταστική διαδικασία ως «αποβορειοποίηση» και υπέθεσε ότι ευθυνόταν για την περίοδο της παρακμής κατά την οποία οι αργυραμοιβοί του εγγύς ασιατικού φύλου μετανάστευσαν στη Ρώμη και άρχισαν να μολύνουν τα γονίδια της άρχουσας τάξης. Οι Ρωμαίοι, εμφανώς θορυβημένοι όταν διαπίστωσαν το λάθος τους, προσπαθούσαν να δείχνουν πιο Βόρειοι. Ο Gȕnther επιστρατεύει με επιτηδειότητα κάποια στοιχεία για να υποστηρίξει τη γελοία θεωρία του: ο σατιρικός ποιητής Γιουβενάλης λέει πως η Μεσσαλίνα φορούσε μια ξανθιά περούκα για να κρύβει τα μαύρα της μαλλιά. «Οι νεόπλουτοι (hominess novi) ανάγκαζαν τις συζύγους και τις κόρες τους να αγοράζουν ξανθά μαλλιά από τη Γερμανία» Ο Αίλιος Ηρωδιανός χαρακτηρίζει τον αυτοκράτορα Καρακάλλα ως «αίμα αφρο-ασιατικό», ο οποίος συχνά φορούσε ξανθιά περούκα και κυκλοφορούσε με γερμανική αμφίεση». Στην πραγματκότητα, είναι εύκολο να βρει κανείς αναφορές κατά τις οποίες οι αργόσχολες τάξεις ντύνονται σαν Αιγύπτιοι ή σαν γάιδαροι ή με τα ρούχα του αντίθετου φύλου. Στο φανταχτερό κόσμο της αρχαίας Ρώμης το να «παίζουν τους βαρβάρους» ήταν μια από τις πολλές διασκεδάσεις τους. Το γεγονός ότι, κατά τον Gȕnther, ο Νέρωνας είχε ξανθά μαλλιά και γαλανά μάτια δεν περιποιεί τιμές στα πνευματικά χαρίσματα της βόρειας φυλής.

Εξαιτίας της μείξης του αίματος, η παρακμή της Ρώμης ήταν αναπόφευκτη, όπως θεωρούσε ο Gȕnther. Αποδυναμωμένη πια λόγω της αιμομειξίας, η αυτοκρατορία κατέρρευσε. Η αρχή του τέλους φάνηκε στη μάχη του Τευτοβούργειου Δρυμού, το 9 μ.Χ., όπου οι Ρωμαίοι υπέστησαν την πρώτη μεγάλη ήττα από τις γερμανικές φυλές του Βορρά. Όμως, κατά τον Gȕnther, το βόρειο αίμα διατηρήθηκε για λίγο ακόμα και μετά την πτώση της Ρώμης, λόγω της συρροής μισθοφόρων από τη Γερμανία. Βέβαια, στο τέλος η ειδεχθής επιρροή των «εγγύς ασιατικών φύλων, των ανατολικών, των χαμιτικών και των νεγροειδών στοιχείων», αλλά και των αλπικών και δειναρικών φυλών που εισέβαλλαν από το Βορρά, σηματοδότησε, σύμφωνα με την εκτίμησή του, «το τέλος των πάντων, έναν πραγματικό φυλετικό βάλτο, στον οποίο ο εκφυλισμός και η αποσύνθεση ανέθρεψαν τις βδελυρές εκείνες καταστάσεις που γνωρίζουμε για τις τελευταίες ημέρες της Ρώμης».

Για το Γ’ Ράιχ, οι συνέπειες αυτής της ευφάνταστης και εσκεμμένα προσβλητικής ιστορίας ήταν ξεκάθαρες. Μόνον αν περιφρονούσαν τα σύνορα της φυλής οι Γερμανοί θα μπορούσαν να ελπίζουν ότι θα κυβερνήσουν τον κόσμο, μιας και θεωρούσαν δεδομένο πως αυτό ήταν το πεπρωμένο τους. Ανέπτυξαν με ζήλο τις ιδέες του Galton περί της ευγονικής και υπερασπίστηκαν την άποψη της «φυλετικής υγιεινής», δηλαδή την απομάκρυνση του «βρόμικου αίματος». Ξεκίνησε μια λατρεία του σωματικού κάλλους, του γυμνισμού και της άθλησης, εναλλασσόμενη με καλοσιδερωμένα κοστούμια και αστραφτερές στολές. (Κάτω από το ετεροφυλοφιλικό προσωπείο δεν έλειπαν, βέβαια, και οι πινελιές του Τομ του Φινλανδού.)

[Ο Francis Galton, ξάδελφος του Δαρβίνου, με βάση τις πεποιθήσεις της εποχής του για τις πνευματικές διαστάσεις της ανθρώπινης αναπαραγωγής, ισχυριζόταν ότι όλα τα ηθικά και πνευματικά γνωρίσματα στους ανθρώπους είναι κληρονομήσιμα. Ζητούσε μια καλύτερη, πιο επιστημονική αναπαραγωγική διαδικασία για τους ανθρώπους, όπως αυτή που ήδη εφαρμοζόταν για τα άλογα του ιπποδρόμου, ώστε να επικρατήσουν «οι ευγενέστερες ποικιλίες του ανθρώπου».  Αυτές οι ιδέες περί ευγονικής ενέπνευσαν αργότερα τη Marie Stopes, οπότε σκέφτηκε να μεταδώσει στις μάζες διάφορες πληροφορίες για την αντισύλληψη, ώστε οι κατώτερες τάξεις της Αγγλίας (αλλά και όσοι φορούσαν γυαλιά) να «ανακουφίζονται» σεξουαλικά για να μην επιφορτίζουν τις επερχόμενες γενιές με τα χαμηλής ποιότητας γονίδια τους. Επειδή στην εποχή του Δαρβίνου και του Galton, τα γονίδια δεν είχαν ανακαλυφθεί, ο Galton πίστευε ότι το μυστικό της κληρονομικότητας κρύβεται στο αίμα. Στο σπίτι του διατηρούσε πάρα πολλά κουνέλια από διάφορες ποικιλίες, τα οποία υπέβαλλε σε συχνές μεταγγίσεις –το ένα με το αίμα του άλλου- σε μια μάταιη προσπάθεια να αλλάξει το χρώμα της γούνας τους.

Touko Laaksonen, γνωστός και ως Τομ ο Φινλανδός, Φινλανδός ζωγράφος του εικοστού αιώνα, γνωστός για τους φετιχιστικούς και στυλιζαρισμένα ερωτικούς πίνακές του και τη βαθιά του επίδραση στην γκέι κουλτούρα]

Ο Χίμλερ επανερμήνευσε τα αρχαιολογικά δεδομένα της Ύστερης Παλαιολιθικής Εποχής στην Ευρώπη σύμφωνα με τις υποτιθέμενες σχέσεις της σημιτικής με τη χαμιτική φυλή, όπως διατυπώθηκε από τον Gobineau. Αναγνώρισε στις Αφροδίτες του Willendorf και του Dolní Věstonice στεατοπυγία της μορφής που απαντάται σήμερα στις γυναίκες των Βουσμάνων. Στιγμάτισε τους Ευρωπαίους της Εποχής των Παγετώνων ως μια νόθη φυλή «Οτεντότων-Εβραίων», μια κατώτερη και ρυπαρή γενιά, η οποία εξαφανίστηκε όταν επέλασαν προς το Νότο οι ευγενείς Βορειο-Γερμανοί αγρότες.

Το Ναζιστικό Κόμμα οργάνωσε πολλές νεοπαγανιστικές πορείες, συγχωνεύοντας θρησκευτκά σύμβολα αρχαίων θρησκειών με χριστιανικά.  Οργάνωσαν τα περίφημα στρατόπεδα αναπαραγωγής, όπου ενθάρρυναν το σεξ με πολλούς συντρόφους μεταξύ γυναικών «ευγενούς καταγωγής» με την ελίτ του κόμματος. Δημιουργήθηκαν στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπου, εκτός από Εβραίοι και Τσιγγάνοι, εγκλείονταν και ομοφυλόφιλοι και παρενδυτικοί με το πρόσχημα ότι ήταν «μη λειτουργικοί», απόβλητοι της κοινωνίας. Δεν ξέρουμε τι θα έλεγαν οι αρχαίοι παρενδυτικοί Γερμανοί ιερείς, τους οποίους αναφέρει ο Τάκιτος, όμως αυτοί σίγουρα δεν είχαν θέση στο ναζιστικό παραμύθι. Ή, όπως εύστοχα το έθεσε ο ιστορικός E.H. Hobsbawm: «Το να παραποιείς την ιστορία σου είναι μέρος του να είσαι έθνος».

Και μ’ αυτή την εξαιρετική φράση τελειώνει ο Taylor το κεφάλαιο «Οι Ναζί προτιμούν τις ξανθιές».

Ο λόγος που παρέθεσα όλες αυτές τις γελοίες θεωρίες, πέρα από την απολαυστική αφήγηση του Taylor, ήταν να για να μάθεις από πού ξεκινάν όλες οι παρόμοιες απόψεις που κυκλοφορούν σήμερα αδέσποτες στο διαδίκτυο και αλλού. Είναι για να χαρακτηρίσεις ως ρατσιστικές όλες τις απόψεις που αφορούν σε εθνικά στερεότυπα και ποιότητες λαών. Και στην Ευρώπη σήμερα η διαμάχη, σε οικονομικό-πολιτικό επίπεδο, μεταξύ βορείων και νοτίων είναι βαθύτατα ρατσιστική στο βαθμό που συμπληρώνεται και με άλλα ποιοτικά χαρακτηριστικά. Και κάτι ακόμα: οι ρατσιστικές απόψεις δεν έχουν εθνικότητα, δεν αποτελούν ίδιον ενός μόνο λαού. Ξεκινώντας από το σχόλιο του Hobsbawm μπορούμε να ανατρέξουμε την περίοδο που το ελληνικό κράτος συγκροτούνταν ως έθνος, το 19^ο αιώνα, και να δούμε ανάλογες ρατσιστικές διατυπώσεις. Στη θεωρία του ελληνικού ρομαντισμού εξέχουσα θέση έχει η θεμελίωση της έννοιας του «περιούσιου λαού» κι εκεί μπορεί κανείς να βρει μια ιεράρχηση των εθνών, με τους Έλληνες φυσικά να βρισκονται στην κορυφή της πυραμίδας και με την υποσημείωση «μετά δε τους Ελληνας, ήρχοντο οι άγγελοι». Το αν αντιμετωπίζουμε αυτές τις ρατσιστικές απόψεις ως γραφικές και όχι ως επικίνδυνες είναι γιατί δεν είχαν καμιά απολύτως επίδραση στη θεωρία του ναζισμού, όπως συνέβη με τις απόψεις άλλων Ευρωπαίων διανοητών. Παρόλα αυτά, αυτές οι απόψεις έχουν καταντήσει πολύ της μόδας σήμερα, ιδιαίτερα στις τάξεις των αρχαιόπληκτων και των κοκορόμυαλων Ελληναράδων, που θεωρούν τους Έλληνες δημιουργούς των πάντων, που ως άλλοι οπαδοί του Ρα, περιπλανήθηκαν την οικουμένη και διέδωσαν τα καλούδια του πολιτισμού τους. Τέτοιες φαντασιοπληξίες δεν έχουν καμιά σχέση με τον ανθρώπινο πολιτισμό, είναι ξεκάθαρα ρατσιστικές. Και μην εκπλήσσεσαι που η Χρυσή Αυγή μπερδεύει τον παγανισμό με το χριστιανισμό. Ήδη θα πρόσεξες ότι ανήκει και αυτό στις πρακτικές του ναζισμού. Και κυρίως να μην είσαι ανυποψίαστος. Τώρα πια ξέρεις.