Ένας χρόνος με τη σύφιλη

Ένας χρόνος έχει περάσει από τότε που διαγνώστηκα και υποβλήθηκα στη θεραπεία για τη σύφιλη. Τότε ήταν που δημοσίευσα και τις σχετικές αναρτήσεις στο ιστολόγιό μου και σύμφωνα με τα στατιστικά που δίνει ο blogger οι αναρτήσεις αυτές συγκεντρώνουν τη μεγαλύτερη επισκεψιμότητα: 2.206 κλικ για το Συναγερμός για τη σύφιλη και 778 κλικ για τη Θεραπεία της σύφιλης (τα στοιχεία αφορούν το διάστημα από τον Μάιο του 2010 μέχρι σήμερα ενώ οι αναρτήσεις είναι παλιότερες αλλά δεν υπάρχουν στατιστικά για τότε). Η μεγάλη επισκεψιμότητα δείχνει το μεγάλο ενδιαφέρον που υπάρχει γι’ αυτό το θέμα και οφείλεται εν μέρει στην έλλειψη σχετικής ενημέρωσης αλλά και στη ραγδαία εξάπλωση της νόσου. Γι’ αυτό λοιπόν τώρα, ένα χρόνο μετά, θα συγκεντρώσω εδώ κάποια συμπεράσματα από την εμπειρία μου με την ασθένεια προκειμένου να ενημερωθούν οι περισσότεροι.

Για τα συμπτώματα και τη θεραπεία της ασθένειας έχω ήδη πει. Εδώ να προσθέσω ότι η σύφιλη μεταδίδεται στο πρώτο και δεύτερο στάδιό της, ενώ παύει να μεταδίδεται όταν περνά σε λανθάνουσα φάση, καθώς και ένα 24ωρο από την έναρξη της θεραπείας. Η έγκαιρη αντιμετώπιση της ασθένειας στα δυο πρώτα στάδια είναι αυτό που κρίνει και την αποτελεσματικότητα της θεραπείας. Αν και η θεραπευτική αγωγή της σύφιλης είναι εύκολη, με αντιβιοτικά, δεν μπορεί κάποιος να την κάνει μόνος του, αλλά πρέπει να απευθυνθεί στα αρμόδια νοσοκομεία. Ο λόγος είναι ότι, μετά την αγωγή, πρέπει να παρακολουθείται η εξέλιξη της νόσου: τον πρώτο χρόνο γίνονται επαναληπτικές εξετάσεις κάθε τρεις μήνες, τον δεύτερο χρόνο κάθε έξι μήνες, τον τρίτο και τέταρτο χρόνο μια φορά το χρόνο. Αν η αγωγή είχε αποτέλεσμα, θα φανεί στη μείωση του ποσοστού του βακτηριδίου που θα διαπιστωνεται κάθε φορά, παρόλ’ αυτά τα τέστ θα πάρουν χρόνια για να βγουν αρνητικά. Τον Σεπτέμβριο που μας πέρασε, δέκα μήνες μετά τη θεραπεία, τα δικά μου τεστ RPR και VDRL βγήκαν αρνητικά, αλλά αυτό δεν έχει και πολύ σημασία γιατί σε μια επόμενη εξέταση μπορεί να βγουν θετικά ή αρνητικά –παίζεται- αλλά το βασικό είναι ότι η ασθένεια έχει πολύ καλή εξέλιξη στην περίπτωσή μου.

Κλείνοντας, εκείνο που θέλω να τονίσω είναι η ανάγκη για έγκαιρη διάγνωση της νόσου και για άμεση αντιμετώπιση. Είναι μια σεξουαλικά μεταδιδόμενη ασθένεια -και γι’ αυτό εύκολο να μεταδοθεί- και οι προφυλάξεις στο σεξ δεν πολυωφελούν. Σ’ αυτό το χρόνο, έχω ακούσει ποικίλες ιστορίες με ασθενείς με σύφιλη, κάτι που με έχει οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι πρέπει να είμαστε σε συναγερμό. Όπως η ιστορία με τη μητέρα και το νεογέννητο από τη Χαλκιδική. Αν δεν γίνει έλεγχος για σύφιλη πριν την εγκυμοσύνη και η μητέρα είναι θετική στην ασθένεια, τότε η νόσος περνάει και στο παιδί. Χρειάζεται πολλή προσοχή και εγρήγορση!