Κατέβασα από το διαδίκτυο ένα βιβλίο που από τον τίτλο του μου φάνηκε ενδιαφέρον, και δεν απογοητεύτηκα. Περιέχει ποιήματα παιδιών που "προσωρινά έχουν στερηθεί την ελευθερία τους", όπως γράφουν οι εθελόντριες δασκάλες του Συλλόγου Φίλων-Εθελοντών της Εταιρίας Προστασίας Ανηλίκων Θεσσαλονίκης. Στόχος της έκδοσης "να φέρουν σε επαφή τον αναγνώστη με τον ψυχικό κόσμο των ανήλικων φυλακισμένων και να τον προτρέψουν στην ιδέα του εθελοντισμού". Η μέθοδος των δασκάλων Άννας Κάβουρα, Άννας Λιαμάδη-Κώστογλου και Θεοδώρας Λειψιστινού αλλά και το αποτέλεσμα, ποιήματα συλλογικά και ατομικά, με έχουν ενθουσιάσει. Παρακάτω παραθέτω μερικά από τα 20 ποιήματα της έκδοσης.
.
Πέταγμα
Έναυσμα από το βιβλίο "Ο γλάρος Ιωνάθαν"
.
Ελευθερία
Ξεφεύγω από την καθημερινότητα
από τα εύκολα
από το βόλεμα
Πετώ
Πιέζω τον εαυτό μου να εξελιχθώ
Πετώ και αναζητώ νέο εαυτό
Πετώ και αναζητώ την ελευθερία
Ποθώ το πέταγμά μου να μου δίνει
το διαφορετικό
Με το πέταγμα ονειρεύομαι
Μπορώ
Με πόνεσαν τα φτερά μου
μα συνεχίζω
.
16 Μαρτίου 2007
.
Διαβάσαμε από το βιβλίο της Μαρούλας Κλιάφα
"Οι άνθρωποι δε θέλουν να διαβάζουν θλιβερές ιστορίες" (αναφέρεται στους Τσιγγάνους).
Τα παιδιά έμειναν σε τρεις λέξεις "Σύννεφα, αέρας, νερό",
που αποτέλεσαν τον τίτλο σκέψεων σε ποιητικό λόγο.
.
Σύννεφα
κατάθλιψη του καιρού...
Μέχρι τώρα ήμουν σύννεφο
Ταξίδευα ελεύθερο αλλάζοντας το χρώμα μου
Αλλάζοντας το σχήμα μου
Γινόμουν πρόσωπο
Γινόμουν καρδιά
Γινόμουν καράβι
Γινόμουν άγγελος και αγκάλιαζα τον κόσμο
Γινόμουν κύματα στη θάλασσα
Γινόμουν βροχή κι έκανα τα δέντρα να λάμπουν
Μα τώρα το σύννεφο έγινε αλυσίδα
Έκλεισε τον ήλιο
Τον ήλιο που ακτινοβολεί
Που κάνει όμορφη τη μέρα
Που τη φωτίζει
Που δίνει τη ζωή
Που αλλάζει τη διάθεση
Θα ήθελα να ήμουν αγέρας
Να διώξω τα σύννεφα τα μαύρα
Να σκορπίσω τη γύρη από τα δέντρα
Να γίνω αγέρας να αλλάξω τον κόσμο
Να ταξιδεύω Παντού.
.
30 Μαρτίου 2007
.
Τα σκουλήκια
.
Όταν ψηλά πετάς
Τα σκουλήκια που στην βρωμιά σέρνονται
που το χρώμα τους σε απωθεί
που τα φύλλα κατατρώνε
που την καρδιά των ρόδων και των μήλων απομυζούν
τις ρίζες της ανεμώνας ξεραίνουν
ΔΕΝ ΤΑ ΞΕΧΩΡΙΖΕΙΣ
Προσπάθησε ψηλά να μείνεις
.
4 Μαϊου 2007
.
Ένα παιχνίδι με το ¨κοιτάζω"
.
Κοιτάζω τα μάτια σου
και τη σκέψη σου διαβάζω
διαβάζω το πάθος της καρδιάς σου
Κοιτάζω τον ουρανό και στ' άστρα χάνομαι
.
Κοιτάζω το φεγγάρι
και στην αγκαλιά σου ονειρεύομαι
.
Κοιτάζω τα μάτια της ψυχής σου
Και ταξιδεύω στο άπειρο
.
Κοιτάζω το συρματόπλεγμα
Και στη μοναξιά μου εγκλωβίζομαι.
.
16 Μαϊου 2007
.
Ανάμνηση (του Άγγελου)
.
Το παράθυρο είναι ψηλά
Θέλησα να το φτάσω
Ο αέρας φυσούσε στο ρυθμό του
Μύριζε ελευθερία
Έκλεισα τα μάτια
Ο χρόνος με ταξίδεψε πίσω
Ξαναζωντάνεψαν στιγμές αγαπημένες
Στιγμές που έζησα
Στιγμές που είναι ανάμνηση
Τις σέρνω να τις φέρω πίσω
Να τις αγγίξω
Είναι γερά καρφωμένες στο νου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου