Τα εγκλήματα του AIDS: βρεφοκτονίες

Διαβάζω στην ιστοσελίδα της Μαρίας Παπαγιαννίδου (http://www.hivwave.gr/):

.

"Η γυναίκα έκλαιγε ασταμάτητα καθώς η νοσοκόμα χορηγούσε ΑΖΤ, Nevirapine και Lamivudine στο μωρό της δύο ώρες μετά τη γέννα σε νοσοκομείο του Λονδίνου στις 15 Απριλίου 2009. Αν οι γονείς αρνούνταν τη "θεραπεία", η υπηρεσία κοινωνικής πρόνοιας και το νοσοκομείο θα διέτασσαν ένταλμα για να τους αφαιρεθεί η κηδεμονία του παιδιού.
Μ' αυτό τον τρόπο, από το 1996 δηλητηριάζονται μωρά. Είναι μια σύγχρονη μορφή θυσίας (χειρότερη και από θανάτωση, η τοξική "θεραπεία" σε βρέφη), λατρευτική προσφορά στο βωμό της ψευδοεπιστήμης του AIDS.

Η υποχρεωτική χορήγηση ΑΖΤ σε εγκύους γυναίκες και τα μωρά τους εφαρμόζεται και στην Ελλάδα. Θα έπρεπε να θεωρείται έγκλημα."

.

Εκείνο που με συγκλονίζει είναι το κλάμα της γυναίκας ανήμπορης να αντιδράσει καθώς το κατεστημένο του AIDS δεν της έχει αφήσει άλλη επιλογή. Και είναι κλάμα ασταμάτητο γιατί ξέρει τη συνέχεια. Τη διαβάζω στο βιβλίο της Μαρίας Παπαγιαννίδου, Αντίο AIDS!, εκδ. Οξύ, 2008, όπου παρατίθενται δυο αποσπάσματα από το Orphans on Trial, New York Press, 13 Ιουλίου 2004- πάνω σε τέτοια δημοσιεύματα στηρίχτηκε το ντοκιμαντέρ του BBC του δημοσιογράφου Liam Sheff, Παιδιά ως πειραματόζωα. Τα ορφανά της Νέας Υόρκης (2004):

.

"Ο Σαμ ήταν 13 χρονών. Ζύγιζε 25 κιλά και είχε ύψος 1 μέτρο και 20 εκατοστά. Ένα μωρό του AZT. Η ανάπτυξή του είχε παρεμποδιστεί, τα κύτταρά του είχαν καταστραφεί εσωτερικά και εξωτερικά.

Πλησίασα ένα από τα παιδιά σε αναπηρική καρέκλα, ένα αγόρι γύρω στα 12. Είχε κάτι αφύσικο στο πρόσωπο- κεφάλι περίεργα σχηματισμένο. Έμοιαζε σαν συμπιεσμένο, και τα μάτια ήταν σε μεγάλη απόσταση μεταξύ τους. Τα μέλη και ο κορμός ήταν σκεβρωμένα, κοντύτερα και ασθενικά. Να τι συμβαίνει στα μωρά του AZT."

.

Εγκληματίες...