Τα greeglish: Γιατί γλυκό μου sweet heart?

-Το βράδυ της Ανάστασης ανάβουμε τη λαμπάδα, είπα στο Νίκο από το Σικάγο.

-Εμείς δεν τη λέμε έτσι, μου απάντησε γελώντας πονηρά.

-Και πως τη λέτε, χαμογέλασα γιατί ήδη φανταζόμουν την απάντηση.

-Καντέλα! είπε, και λυθήκαμε στα γέλια.

Πολλοί, επηρεασμένοι κυρίως από τον τρόπο με τον οποίο οι νέοι επικοινωνούν στο διαδίκτυο, θεωρούν ότι τα γκρίγκλις είναι να μεταγράφεις στο λατινικό αλφάβητο τις ελληνικές λέξεις. Αυτό δεν είναι κάτι καινοφανές, τουλάχιστον για όποιον είναι εξοικειωμένος με την γλωσσολογία. Όταν περιγράφεις την ελληνική γλώσσα στο φωνητικό ή φωνολογικό επίπεδο, το λατινικό αλφάβητο χρησιμοποιείς -και όχι μόνο. Για παράδειγμα ο φωνολογικός τύπος │ela│ αντιστοιχεί στους φωνητικούς [éla] και [eλá], δηλαδή στις λέξεις ‘έλα’ και ‘ελιά’ αντίστοιχα. Αλλά και όταν μεταγράφουμε την πρωτοελληνική γλώσσα, δηλαδή την ελληνική γλώσσα πριν το ελληνικό αλφάβητο, όπως αποτυπώνεται στις πινακίδες της κρητομηκυναϊκής εποχής, πάλι το λατινικό αλφάβητο χρησιμοποιούμε. Έτσι λοιπόν αν ο Ξέρξης ήταν γνωστός εκείνη την εποχή θα τον φώναζαν κάπως έτσι: ke-se-rē-kē-sē. Αλλά και κατά καιρούς έγιναν διάφορες προτάσεις για υιοθέτηση του λατινικού αλφαβήτου στην ελληνική, όπως έκανε παλιότερα η Τουρκία για τη δική της γλώσσα.

Τα γκρίeglish όμως είναι άλλο πράμα που δεν έχεί σχέση τόσο με την τυπολογία. Είναι να λες τη λαμπάδα ‘καντέλα’ (από το candle), τα αυτοκίνητο ‘κάρο’ (από το car) ή να μπερδεύεις ελληνικές και αγγλικές λέξεις στην ίδια πρόταση, όπως στο τραγούδι του 1949 που ακολουθεί: ‘Γιατί γλυκό μου sweet heart’. Σ’ αυτή την περίπτωση το αν θα το γράψεις έτσι ή αλλιώς ‘Giati glyko mou sweet heart’, ακόμα κι έτσι ‘Γιατί γλυκό μου σουίτ χάρτ’, λίγη σημασία έχει. Άλλωστε η διάλεκτος του διαδικτύου που χρησιμοποιούμε στην Ελλάδα, γκρίγκλις δεν είναι; Κάνε λάικ (like) αν σ’ αρέσει.