Μερικές δεύτερες σκέψεις για την Κύπρο

Κι εκεί που άκουγα –εδώ και μια βδομάδα περίπου- τον Χρήστο Σίκκη να ερμηνεύει εκπληκτικά παραδοσιακά κυπριακά τραγούδια, τσουπ κι έσκασε το οικονομικό ζήτημα της Κύπρου. Μπρε, σύμπτωση λέω!

Πέρα βέβαια από την πρώτη συναισθηματική αντίδραση, που πάντα έχει ως κοινό παρονομαστή τη σκληρότητα των βορειο-ευρωπαίων και την αθωότητα των νοτίων, ακούγοντας από δω κι από κει, έκανα μερικές δεύτερες σκέψεις για την απόφαση του κακού Γιούρογκρουπ και την απόρριψη της απόφασης από την καλή κυπριακή Βουλή.

Είναι πασιφανές πια –οι Γερμανοί δεν μπορούν να κρυφτούν (έχει βάση το ανέκδοτο «γερμανική διπλωματία»)- ότι το Γιούρογκρουπ στόχευσε στη Ρωσία, ώστε να την κάνει να πληρώσει που έκανε την Κύπρο φορολογικό παράδεισο, αλλά και μαζί της να πληρώσει και η Κύπρος χάνοντας αυτό τον παράδεισο. Για να είμαστε ειλικρινείς το Γιούρογκρουπ δεν έκανε τίποτα άλλο από το να εκφράσει την οργή που εκφράζουμε και μεις οι ίδιοι στην Ελλάδα για όλους τους φοροφυγάδες συμπατριώτες μας που έβγαλαν τα χρήματά τους στην Ελβετία, στο Λιχτενστάιν και αλλού, για όλες τις οφσόρ εταιρίες που εδρεύουν στις Παρθένους Νήσους, που αποδεικνύονται μεγάλες τσούλες στην ιστορία, και αλλού, και εν μέρει αυτό είναι θεμιτό.

Εκείνο όμως που με προβληματίζει ιδιαίτερα είναι η στόχευση της Κυπριακής ηγεσίας. Πού στοχεύει αρνούμενη το κούρεμα των καταθέσεων πάνω από 100.000 ευρώ; Γιατί η παραβίαση της ευρωπαϊκής νομοθεσίας που προκάλεσε η ίδια η Κύπρος προτείνοντας το κούρεμα και στις καταθέσεις κάτω των 100.000 ευρώ και η ανοησία του Γιούρογκρουπ να την αποδεχτεί, έγινε γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο: για να αποτραπεί εντέλει το κούρεμα των μεγάλων καταθέσεων. Ποιους προσπαθεί να καλύψει η Κυπριακή ηγεσία;

Η ακόμα μεγαλύτερη ανοησία του Γιούρογκρουπ ήταν ότι δεν προχώρησε στην ανακεφαλαίωση των κυπριακών τραπεζών με τον τρόπο που το έκανε στην Ελλάδα. Τότε οι τράπεζες θα χωρίζονταν σ’ ένα καλό και σ’ ένα κακό κομμάτι, θα διαπιστωνόταν η ζημία και θα μπορούσε να βρεθεί τρόπος χρηματοδότησης. Το βασικότερο όμως είναι ότι θα έμπαινε ο εισαγγελέας στις τράπεζες, θα ρωτούσε που πήγαν τα λεφτά και θα έστελνε στο σκαμνί τον έναν και τον άλλον.

Αλλά ακόμα και τώρα η Κυπριακή ηγεσία, αν το θέλει πραγματικά, μπορεί να το κάνει αυτό, επιλέγοντας τη λύση της χρεωκοπίας και της συνακόλουθης εκκαθάρισης των τραπεζών, γράφοντας στα παλιά της τα παπούτσια και το Γιούρογκρουπ και το σουρωτήρι το ευρώ. Οι καταθέσεις που αφορούν τον απλό κόσμο, μέχρι τις 100.000, είναι εγγυημένες. Οι άλλες θα χαθούν, κάποιοι όμως θα απολογηθούν. Μήπως αυτό φοβάται η Κυπριακή ηγεσία; Μήπως στην απολογία συμπεριλαμβάνεται και η ίδια; Αντ’ αυτού και προκειμένου να σώσει το τομάρι της είναι διατεθειμένη να ξεπουλήσει όλο τον πλούτο της Κύπρου –ασφαλιστικά ταμεία, φυσικό αέριο, χρυσό, ναυτιλία, τα πάντα- χρεώνοντας μια για πάντα τον κυπριακό λαό και καταδικάζοντάς τον σε πολύχρονη μιζέρια. Κρίμα!