Η ελληνική τραγωδία, πράξη δεύτερη: Κύπρος

Τελικά –τό ‘χω ξαναπεί για την Ελλάδα- ο Samuel Johnson είχε απόλυτο δίκιο: ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο των απατεώνων. Αποδεικνύεται περίτρανα τώρα και στην Κύπρο. Το τι πατριωτικές κορώνες ακούστηκαν κι εδώ κι εκεί, προκειμένου ο κόσμος να αντισταθεί και καλά στην απόφαση του κακού Γιούρογκρουπ, δε λέγεται. Για να αποτραπεί τί; Η εκκαθάριση των ένοχων τραπεζών. Για να συγκαλυφθούν ποιοι; Οι απατεώνες που κατασπατάλησαν εδώ κι εκεί τα χρήματα αφήνοντας άδεια ταμεία. Και δώστου πατριωτικές κορώνες: Φταίει η Ελλάδα που κούρεψε τα ομόλογα... Φταίει η Ρωσία που δεν έδωσε νέο δάνειο. Οι τραπεζίτες που έδιναν αλόγιαστα τα δάνεια, δε φταίνε; Οι διοικήσεις των τραπεζών που χάριζαν δάνεια σε φίλους –πολιτικούς, επιχειρηματίες- δε φταίνε; Βεβαίως και φταίνε, και η απόδοση ευθυνών έγινε προσπάθεια να αποφευχθεί με το όχι της κυπριακής βουλής και τις πιρουέτες της κυβέρνησης για εναλλακτικές λύσεις. Όμως, το Γιούρογκρουπ έδωσε τη λύση που έπρεπε: προχώρησε στη χρεωκοπία των τραπεζών προστατεύοντας ταυτόχρονα από τη χρεωκοπία τον κυπριακό λαό: η εγγύηση των καταθέσεων ως 100.000 και το δάνειο των 10 δις. αυτό το σκοπό έχει. Θα γίνει και η εκκαθάριση των τραπεζών και θα δούμε να ξεπετιούνται τα τρωκτικά και τα βαμπίρ που κρύβονταν μέσα.

Το κακό όμως για την Κύπρο έχει γίνει. Η ανεύθυνη στάση που κράτησε η πολιτική ηγεσία έχει κάψει όλα τα διαπραγματευτικά χαρτιά που θα ήταν χρήσιμα για τις αποφάσεις που θα έρθουν. Κυρίως όμως δημιούργησε ένα κακό προηγούμενο: η κωλυσιεργία της πολιτικής ηγεσίας να πάρει μια απόφαση για το πρόβλημα των τραπεζών που παρουσιάστηκε πριν δυο χρόνια, επέτρεψε στους ξένους να ετοιμάσουν ένα κοστουμάκι για το νησί, που ήταν υποχρεωμένο να το φορέσει –στενό, μακρύ δεν έχει σημασία. Και πολύ φόβαμαι ότι, με την ατολμία και την απροθυμία που την διακρίνει, τέτοια κοστουμάκια θα αναγκαστεί να ξαναφορέσει η Κύπρος, και γρήγορα μάλιστα.

Και πρώτ’ απ’ όλα για το θέμα του φυσικού αερίου. Ναι, βεβαίως έχετε αέριο. Τι θα το κάνετε όμως; Θα το πουλήσετε στην Ευρώπη, φυσικά. Πώς όμως θα φτάσει το αέριο στην Ευρώπη; Την απάντηση την ξέρετε, δε θέλετε όμως να την παραδεχτείτε: Μόνο μέσω της Τουρκίας. Εκεί αποσκοπεί και η συγνώμη του Νετανιάχου στον Ερντογάν, αλλά και η δήλωση του Μεντβέντεφ, που ίσως να μην την προσέξατε γιατί εκλιπαρούσατε για βοήθεια, ότι δεν μπορεί να πάρει στα σοβαρά το κυπριακό φυσικό αέριο γιατί έχει ενστάσεις η Τουρκία. Όλα δείχνουν ότι η Τουρκία θα μπει στο παιχνίδι του κυπριακού φυσικού αερίου. Πρίν όμως σας επιτεθεί η ίδια, μήπως σας πέρασε καθόλου από το μυαλό να της επιτεθείτε πρώτοι εσείς και να απαιτήσετε εσείς να μεταφερθεί το αέριό σας στην Ευρώπη μέσω Τουρκίας; Η Τουρκία έχει υπογράψει συμφωνίες με την ΕΕ, απ’ όλες όμως –εντελώς παράνομα- έχει εξαιρέσει την Κύπρο: κυπριακά πλοία και αεροπλάνα για παράδειγμα δεν μπορούν να χρησιμοποιούν τα τουρκικά λιμάνια και αεροδρόμια. Γιατί το αποδεχθήκατε αυτό; Πιστεύετε ότι δεν θα είχατε την ΕΕ στο πλευρό σας αν απαιτούσατε η Τουρκία να τηρήσει τα συμφωνηθέντα; Ίσως να μην σας ενδιέφερε άλλωστε. Ρωσικά κεφάλαια εισέρρεαν στη χώρα, αφθονία αγαθών υπήρχε,  οι εμπορικές συμφωνίες ΕΕ-Τουρκίας θα σας ένοιαζαν;

Ίσως πάλι να φοβηθήκατε ότι η Τουρκία θα θέσει επι τάπητος το Κυπριακό. Και εδώ ερχόμαστε στο δευτερο κοστουμάκι που ετοιμάζεται. Εντάξει, απορρίψατε το σχέδιο Ανάν –και καλά κάνατε. Που είναι όμως το νέο σχέδιο που θα έπρεπε να παρουσιάσετε; Κι εδώ κωλυσιεργία. Η Ευρώπη όμως έχει χάσει την υπομονή της με όλες τις δυσλειτουργίες που παρατηρούνται στην Ένωση από την αναστολή του κοινοτικού κεκτημένου στη βόρεια Κύπρο. Και το ξέρετε αυτό. Κάνετε κάτι πέρα από το να μένετε δογματικά προσηλωμένοι στην «διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία»; Και γιατί αυτό να αποτελεί δόγμα; Τη λύση δύο κρατιδίων με διαφορετική πολιτική και οικονομική κυρίως διαχείριση και μια συνομοσπονδιακή διοίκηση που θα εκπροσωπεί την Κύπρο στην ΕΕ και διεθνώς τη σκεφτήκατε; Ή κάτω από το δόγμα της ομοσπονδίας θα αναγκαστείτε να κάνετε συνεταίρους στο κράτος τους Τούρκους και να πληρώσετε από πάνω και την ανοικοδόμηση των περιοχών των Τουρκοκυπρίων που ούτε ένα ευρώ φόρο δεν έχουν πληρώσει στην Κυπριακή Δημοκρατία, αλλά με βάση το δόγμα της ελεύθερης διακίνησης πολιτών απολαμβάνουν δωρεάν τις υπηρεσίες του κράτους, όπως τα νοσοκομεία π.χ.;

Τελικά θα αποφασίσετε να πάρετε τις τύχες στα χέρια σας, θα ξεβολευτείτε και θα ξεβολέψετε αυτούς που σας εξουσιάζουν ή θα ξαναζήσουμε τα ίδια πατριωτικά δράματα με τα λαμόγια τους πολιτικούς να υπερθεματίζουν για να σώσουν το τομάρι τους;

Να σας θυμίσω και κάτι από το ποίημα του Αντρέα Σισμάνη που τα είχε πει παλιότερα και καλύτερα:

Ωδή στην Κύπρο

Κύπρος άρρωστη, άρρωστη, άρρωστη,

άρρωστη, άρρωστη, άρρωστη,

άρρωστη, άρρωστη.

[. . .]

Είσαι χρυσοπράσινη μύγα

στα σκατά του Μεμέτη

είσαι το χεσμένο άτι του Ρήγα

τα παιδιά που μας φύγαν,

το σφίξιμο του λαιμοδέτη.

Είσαι λύρα με σπασμένες χορδές

είσαι λίρα για πουλημένες ορδές.

Είσαι λειρί πετεινών σφαγμένων

είσαι πληγή αγαλμάτων θαμμένων.

Είσαι πολυκατοικία με βόθρους

που ξεχειλίσαν

είσαι αηδόνι με όρθρους

που ξεψυχήσαν.

Είσαι το χελιδόνι των χειλιών μου

είσαι το κυδώνι των όρχεών μου.

Είσαι το περιστέρι της Αστέρως

είσαι το νυστέρι

είσαι ο έρως.

Τα πουλιά τα σκοτώνεις

και χαίρεσαι

Τα παιδιά τα σκοτώνεις

και χαίρεσαι

Τους λαιμούς τους στραβώνεις

και χαίρεσαι

Τα όνειρα τα τρώεις

και ρεύεσαι

την coca-cola την καταπίνεις

κι ονειρεύεσαι.

Οι ανθισμένες ακακίες και οι πασχαλιές

πτωμαϊνη της λαγνείας σου.

Τ’ ανοικτά σουπερμάρκετ σου

ανοικτοί οχετοί.

Τα μπλου-τζηνς με τις μάρκες

οι κολώνιες με τις μάρκες

οι φανελίτσες με τις μάρκες

τα παπούτσια με τις μάρκες

μαρκαδόροι των δακρύων σου.

Κύπρος των μίνιμουμ επιδιώξεων

και των μάξιμουμ προδοσιών.

Κύπρος των διώξεων

και των δωροδοκιών.

[. . .]

Αύριο θα ξυπνάς με τα μάτια

πιο θολά

αύριο θα περπατάς με τα πόδια

πιο στραβά

αύριο θα μιλάς με τη γλώσσα

πιο μπερδεμένη

αύριο τα σιφόνια

θα σε κυκλώσουν στη δίνη τους

θα σου εξαρθρώσουν τη φωνή

με τα δικά σου φονικά μπράτσα

αύριο οι ερπύστριες

των παραπτωμάτων σου

θα σου λιώσουν το κορμί

διαλύοντάς σε εις τα εξ ων

συνετέθης: γαίματα

κάτουρα και

περιττώματα.

Αύριο οι ηγήτορες σου πιτσιλισμένοι

με τα μυαλά σου

θα βουρτσίζουν τα κουστούμια τους

με την κομμένη παλάμη σου.

Αύριο οι φίλοι σου λερωμένοι

πλερωμένοι

με τα γαιματοκάτουρά σου

με τα γαιματοπεριττώματά σου

θα σουφρώνουν το φράκο τους

με τα νεκρά σου

ωραία μαύρα φίδια.

Αύριο οι εχθροί σου

ντυμένοι στα καθάρια

γιορτινά τους

θ’ ανοίγουν το δρομο της αποκάλυψης

μεσ’ από τα σκαθάρια

τις μύγες, τα σκουλήκια

της επικάλυψης

των τεμαχίων σου

αύριο η γη σου αντί νερό

θ’ αναβλύζει αίμα στυφό.

Ποια κοπελιά θε να λουστεί

ποιος νιος θα φρεσκοξυριστεί

ποιο βρέφος θα διψάσει;

Αύριο η γη σου

αχνίζοντας πληγιασμένη

θ΄αναδύει τη δυσοσμία

της γάγγραινας.

[. . .]

Κύπρος χτυπημένη ζύμη

στου κακού το σκαλί το μοιραίο

Κύπρος αγαπημένη φήμη

στης καρδιάς μου το φιλί

το τελευταίο.

Κύπρος, ζωή μου

στάσου,

στοχάσου.