Τα χάικου του φθινοπώρου

Πρώτη μέρα του φθινοπώρου σήμερα και σας καλωσορίζω με μερικά χάικου από την ανθολογία: Χάικου, μτφ. Χρήστος Καφτεράνης-Ηλίας Γκούμας, εκδ. μάτι 2002

Μοναχικό φθινόπωρο
αναστεναγμός, ο μακρινός ήχος
της καμπάνας


Φθινοπωρινό σούρουπο
στο γυμνό κλαδί
ένα κοράκι


Ατέλειωτη νύχτα
ο θόρυβος του νερού
διηγείται αυτά που σκέφτομαι


Ο ήχος της καμπάνας
στροβιλίζει μέσα στην ομίχλη
χάραμα


Ποτάμια ομίχλη
σπρώχνοντας το άλογο στο νερό
ο υδάτινος ήχος


Πεζοπόρος στη φθινοπωρινή πεδιάδα
πίσω μου
έρχεται κάποιος


Φίλη του μεγάλου ανέμου
η μοναχική σελήνη
γλιστράει στον ουρανό


Μετά το χορό
ο άνεμος ανάμεσα στα φύλλα
και το τραγούδι των εντόμων

Άναψα ένα κερί στο ναό
στο δρόμο της επιστροφής
η κραυγή του ελαφιού


Τρείς φορές ακούστηκε
και μετά σιώπησε
το ελάφι


Ένα κάστανο πέφτει
τα έντομα σιωπούν
ανάμεσα στα χόρτα


"Δεν τον θέλω πια
αυτόν τον βρόμικο κόσμο"
είπε η δροσοσταλίδα και έπεσε


Τα ίδια τοπία
ακούν το τραγούδι
και βλέπουν τα τζιτζίκια να πεθαίνουν


Το σκιάχτρο από μακριά
προχωρούσε μαζί μου
καθώς προχωρούσα


Η παγωνιά
από πού έρχεται λοιπόν
σκιάχτρο;


Όρθιο
παραδίδει το πνεύμα του
το σκιάχτρο


Λευκό χρυσάνθεμο
για μια στιγμή
το ψαλίδι διστάζει


Το βουνό σκοτεινιάζει
με την εκθαμβωτική πορφύρα
των φθινοπωρινών φύλλων