Αν δεν γνωρίζετε τον κύριο, να σας πω ότι είναι ο γάλλος που τη δεκαετία του 1980 εφηύρε τον HIV που υποτίθεται ότι προκαλεί AIDS. Το όνομά του συνδέθηκε επίσης και με το σκάνδαλο που ξέσπασε όταν ο αμερικανός Robert Gallo έκλεψε τον υποτιθέμενο ιό από το εργαστήριό του – το ζήτημα λύθηκε με την παρέμβαση των προέδρων Reagan και Mitterand. Έτσι, ο ιός HIV απέκτησε δύο πατέρες, τον Montagnier και τον Gallo. Αυτό ξέραμε μέχρι το 2008, όταν η Σουηδική Ακαδημία αναγνώρισε την απάτη του ενός και βράβευσε τον άλλο. Και το βραβείο Νομπέλ goes to . . . Luc Montagnier, ως τον μοναδικό εφευρέτη που ανακάλυψε τη μοναδική αιτία της ασθένειας του AIDS, τον HIV!
Και το καθεστώς που διαμορφώθηκε στην έρευνα για το AIDS απέβη τόσο δογματικό, ώστε όποιος επιστήμονας τολμούσε να αμφισβητήσει την επικρατούσα άποψη HIV=AIDS, εκβαλλόταν από την επιστημονική κοινότητα.
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα ιατρικού μακαρθισμού, εφαρμόστηκε εξίσου δογματικά και η θεραπεία της ασθένειας με τόσο τοξικές και επικίνδυνες για τον ανθρώπινο οργανισμό ουσίες, που είχαν ως αποτέλεσμα τον αργό θάνατο και την τελική εξόντωση των ασθενών.
Αυτά μέχρι το 2008 όταν ο Montagnier κυκλοφορεί το βιβλίο του
Les combats de la vie. Mieux que guerir, prevenir (Οι μάχες της ζωής. Καλύτερα να προλαμβάνουμε, παρά να πολεμάμε), όπου προτείνει μια άλλη αιτία του AIDS, το οξειδωτικό άγχος. Προχωράει δε ακόμη περισσότερο και προτείνει εναλλακτικές φυτικές θεραπείες για την αισθένεια, με βάση τα αντιοξειδωτικά, όπως το ζεσταμένο απόσταγμα από παπάγια!
Επειδή δεν έχω διαβάσει το βιβλίο, θα παραθέσω εδώ την παρουσίαση του Ettiene de Harven, πρώην προέδρου στον οργανισμό
Rethinking AIDS, όπως την πήρα από το βιβλίο της Μαρίας Παπαγιαννίδου,
Αντίο AIDS, και στη συνέχεια θα θέσω μερικά ερωτήματα.
Το βιβλίο ξεκινάει με 138 σελίδες τυπικής ανάλυσης, όπως ότι ο HIV δεν μπορεί να είναι η μόνη αιτία, το μυκόπλασμα πρέπει επίσης να εξεταστεί πιο προσεκτικά, τα νανοβακτηρίδια το ίδιο... Ακολουθεί μια εκτενής περιγραφή του οξειδωτικού άγχους με επαναλαμβανόμενη πρόβλεψη ότι είναι η πιθανή αιτία του AIDS. Είχα ακούσει τον Montagnier να μιλάει γι’ αυτό στα πλαίσια μιας παρουσίασης στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στις Βρυξέλλες, τον Δεκέμβριο του 2003, στη διάρκεια της οποίας δεν έκανε την παραμικρή αναφορά στην Eleni Papadopulos, που ήταν η πρώτη – εκτός και αν κάποιος μου δείξει ότι κάνω λάθος- που υπέδειξε μια πιθανή σχέση ανάμεσα στο AIDS και το οξειδωτικό άγχος. Πήγα να το συζητήσω με τον Montagnier μετά την ολοκλήρωση των επίσημων ανακοινώσεων, και του είπα πόσο μου έκανε κατάπληξη ότι είχε παραλείψει να αναφερθεί στην προγενέστερη μελέτη της Ελένης...
Σε όλο αυτό το τμήμα τώρα, δίνει έντονα την εντύπωση ότι είναι πατέρας της θεωρίας του οξειδωτικού άγχους... (Θυμάμαι καθαρά τον προηγούμενο διευθυντή μου, Emmanuel Farber, να κάνει λόγο για παράγοντες χημικών αντιδράσεων πριν 40 χρόνια! ...)
Μετά, μετατρέπεται σε έναν ειδικό διατροφολόγο πάνω στα αντιοξειδωτικά, με κύρια έμφαση στη φυτική φαρμακολογία, όπως το ζεσταμένο απόσταγμα από παπάγια, και εμφανίζεται αξιοσημείωτα ανοιχτόμυαλος όσον αφορά στις εναλλακτικές φυτικές θεραπείες. Προσθέτει πολύ αιχμηρές παρατηρήσεις για τα μετά βίας δικαιολογημένα υπερκέρδη των γιγαντοφαρμακευτικών εταιριών!
Αλλά το σοκ προκαλείται στις τελευταίες σελίδες, όπου αναγνωρίζει ότι:
- τα επιστημονικά συνέδρια έγιναν «μεγαλοπρεπείς λειτουργίες», όπου ανώτεροι ιερείς αναγγέλλουν το δόγμα που θα διανεμηθεί στους «σκλάβους» συνεργάτες τους,
- καταγγέλλει τους σχηματισμούς «κλειστών παρεκκλησίων» όπου οι καινοτόμες ιδέες απαγορεύονται,
- καταγγέλλει τον αποκλεισμό από την επιστημονική κοινότητα όσων τολμούν να αποκλίνουν από το ορθόδοξο δόγμα,
- καταγγέλλει τον «επιστημονικό μονοθεϊσμό» σαν μια πλήρη διαστρέβλωση της αληθινής επιστήμης και,
- επισημαίνει ότι δεν μένει πεδίο ελεύθερο για τους εικονοκλάστες που τολμούν να κλονίσουν το δόγμα...Αυτά για το βιβλίο. Ας έρθουμε τώρα στα ερωτήματα. Το πρώτο ερώτημα που μπορεί κανείς να θέσει είναι, ποια εφεύρεση του Montagnier βράβευσε η Σουηδική Ακαδημία, τον HIV ή το οξειδωτικό άγχος, τη θεραπεία με το τοξικότατο AZT ή αυτή με την εναλλακτική, φυτική παπάγια;
Είναι αλήθεια ότι τελευταία μπορεί κανείς να βρεί τον Montagnier σταθερά ανάμεσα στους επιστήμονες που ερευνούν προς την κατεύθυνση του οξειδωτικού άγχους, βλ. το βιβλίο
Oxidative stress in Cancer, AIDS, and neurodegenerative diseases). Αλλά, γιατί αυτή η μεταστροφή του Montagnier;
Είναι αλήθεια ότι το κίνημα των αρνητών του AIDS όλο και μεγαλώνει. Όλο και περισσότεροι ασθενείς κάνουν το τολμηρό βήμα να διακόψουν τη χορηγούμενη τοξική "θεραπεία" τους, και ως εκ θαύματος γιατρεύονται. Όλο και περισσότεροι επιστήμονες ορθώνουν το ανάστημά τους στο κατεστημένο του AIDS και ερευνούν προς άλλες κατευθύνσεις προτείνοντας εναλλακτικές θεραπείες. Μήπως ο Montagnier συμπλέοντας μαζί τους θέλει κάτι να αποφύγει; Και τι να είναι αυτό;
Όλα αυτά τα χρόνια που επικρατούσε η κατεστημένη αντίληψη για το AIDS, εκατομμύρια ανθρώπων έχουν οδηγηθεί στο θάνατο. Αν αυτή η αντίληψη αποδειχτεί λανθασμένη, εύλογο δεν είναι να ζητήσουμε όλοι ευθύνες γι’ αυτή τη γενοκτονία; Και οι ευθύνες δεν θα αποδοθούν σε εκείνους που μας προσανατόλισαν σ’ αυτή την κατεύθυνση, που συντήρησαν και επέβαλλαν την εξίσωση HIV=AIDS, προπαγανδίζοντας ασύστολα τις δήθεν επιστημονικές τους ανακαλύψεις και διώκωντας κάθε αντίθετη άποψη;
Η απάτη σιγά σιγά αποκαλύπτεται (
Inventing the AIDS virus). Το κουβάρι της διαπλοκής αργά αργά ξετυλίγεται (
Science Sold Out). Και φέρνει στο φως επιστήμονες, πολιτικούς, ΜΜΕ, φαρμακοβιομηχανίες. Όλοι τους έχουν ένα κοινό παρονομαστή, το κέρδος, μπροστά στο οποίο ξεφτέλισαν κάθε ανθρώπινη αξία και την ίδια την ανθρώπινη ζωή. Και η τιμωρία πρέπει να έρθει αμείλικτη. Μήπως αυτό τελικά φοβάται ο εγκληματίας κ. Montagnier;
Ακολουθεί και
Μέρος 2
