Περπατώντας στην Τσιμισκή, μες στην πολυκοσμία, αυτό το Σάββατο, με πλησίασε μια κοπέλα, χωρίς κουκούλα, και μου έδωσε ένα τετρασέλιδο φυλλάδιο σε σχήμα εφημερίδας με τον τίτλο Κουκουλοφόρος. Απ' αυτό παραθέτω μερικά αποσπάσματα και τις φωτογραφίες, για αντιπληροφόρηση κόντρα στην πληροφόρηση των επισήμων ΜΜΕ.
"Ήμασταν σκιές. Σκιές μέσα σε αυτό που αποκαλούσατε καθημερινότητα. Αόρατες φιγούρες, αμέτρητες, που κάθε μέρα τις προσπερνούσαν χιλιάδες βλέμματα. Πρόσωπα που κάτι σας θύμιζαν αλλά ποτέ δεν ήσασταν σίγουροι τι (...) Και ξαφνικά ένας πυροβολισμός...
-'Τα έμαθες; Τον δολοφόνησαν οι μπάσταρδοι!'
-'Ποιον σκοτώσανε;'
-'Το σκοτώσανε ρε το παιδί!'
Δολοφονία. Βία. Σαν κάτι να θυμίζει αυτή η λέξη. Ναι, θυμίζει... Το πρωινό ξύπνημα για δουλειά. Τα ένσημα που δεν σου κόλλησαν. Το ενοίκιο που πρέπει να πληρώσω στις αρχές του μήνα. Το απότομο φρενάρισμα και το ανατριχιαστικό σύρσιμο στην άσφαλτο. Τα βράδια που μένω μόνη μου. Το τηλεφώνημα του αφεντικού- θέλει να πάω και αύριο στη δουλειά ρε γαμώτο. Τον αγώνα μου να πάρω τα δεδουλευμένα. Τα καρφωμένα βλέμματα των πελατών στο σώμα μου, καθώς εγώ σερβίρω. Την καταμέτρηση των ενσήμων- βγαίνω άραγε ταμείο; Τις εφημερίδες με τις αγγελίες. Το ρολόι στη δουλειά που φαίνεται σταματημένο και το καινούριο αυτοκίνητο του αφεντικού. Και μέσα σ' όλα αυτά ο ήχος του πυροβολισμού. Τον δολοφόνησαν. Όλοι στους δρόμους ρε. Οργή. Οργή για τη δολοφονία, οργή για τον καθημερινό μας θάνατο (...)"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου