Οι Αόρατοι αποκτούν πρόσωπο (από την περιοδική έκδοση Κουκουλοφόρος, Δεκ. 2008)

Περπατώντας στην Τσιμισκή, μες στην πολυκοσμία, αυτό το Σάββατο, με πλησίασε μια κοπέλα, χωρίς κουκούλα, και μου έδωσε ένα τετρασέλιδο φυλλάδιο σε σχήμα εφημερίδας με τον τίτλο Κουκουλοφόρος. Απ' αυτό παραθέτω μερικά αποσπάσματα και τις φωτογραφίες, για αντιπληροφόρηση κόντρα στην πληροφόρηση των επισήμων ΜΜΕ.

"Ήμασταν σκιές. Σκιές μέσα σε αυτό που αποκαλούσατε καθημερινότητα. Αόρατες φιγούρες, αμέτρητες, που κάθε μέρα τις προσπερνούσαν χιλιάδες βλέμματα. Πρόσωπα που κάτι σας θύμιζαν αλλά ποτέ δεν ήσασταν σίγουροι τι (...) Και ξαφνικά ένας πυροβολισμός...

-'Τα έμαθες; Τον δολοφόνησαν οι μπάσταρδοι!'

-'Ποιον σκοτώσανε;'

-'Το σκοτώσανε ρε το παιδί!'

Δολοφονία. Βία. Σαν κάτι να θυμίζει αυτή η λέξη. Ναι, θυμίζει... Το πρωινό ξύπνημα για δουλειά. Τα ένσημα που δεν σου κόλλησαν. Το ενοίκιο που πρέπει να πληρώσω στις αρχές του μήνα. Το απότομο φρενάρισμα και το ανατριχιαστικό σύρσιμο στην άσφαλτο. Τα βράδια που μένω μόνη μου. Το τηλεφώνημα του αφεντικού- θέλει να πάω και αύριο στη δουλειά ρε γαμώτο. Τον αγώνα μου να πάρω τα δεδουλευμένα. Τα καρφωμένα βλέμματα των πελατών στο σώμα μου, καθώς εγώ σερβίρω. Την καταμέτρηση των ενσήμων- βγαίνω άραγε ταμείο; Τις εφημερίδες με τις αγγελίες. Το ρολόι στη δουλειά που φαίνεται σταματημένο και το καινούριο αυτοκίνητο του αφεντικού. Και μέσα σ' όλα αυτά ο ήχος του πυροβολισμού. Τον δολοφόνησαν. Όλοι στους δρόμους ρε. Οργή. Οργή για τη δολοφονία, οργή για τον καθημερινό μας θάνατο (...)"

http://koukouloforos.wordpress.com

koukouloforos@yfanet.net

Πάρε μια πέτρα... κι έλα (τιμή στον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο)

Δεν ξέρω ποιος ήταν ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος, δεν ξέρω αν ήταν καλός ή κακός μαθητής, αν ήταν τσογλανάκι, αν ξημεροβραδιάζονταν στα Εξάρχεια ή στο Ψυχικό... Σε τελική ανάλυση δεν μ' ενδιαφέρει. Από τη στιγμή όμως που χάθηκε μ' αυτό τον τρόπο έγινε σύμβολο- σύμβολο που συγκέντρωσε γύρω του όλους τους ταπεινούς και καταφρονεμένους, αυτούς που δοκίμασαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τη βία της αστυνομίας, όλους όσοι έχουν αηδιάσει από την υποκρισία αυτής της κοινωνίας, που έχουν μπουχτίσει από τους κάθε λογής πολιτικάντηδες, τους απατεώνες, τους βολεμένους, τους δήθεν που βαυκαλίζονται ακόμα με την, κατα γενική ομολογία, επιτυχημένη, το δίχως άλλο, διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων, αρνούμενοι να δουν τη μούχλα και τη σαπίλα πίσω από τη βιτρίνα.

Όχι, δεν μου αρέσει αυτή η κοινωνία, που βολεύεται και αποκλείει, που πάντα πρόθυμα κακοχαρακτηρίζει και βάζει στο περιθώριο- ποιος σας είπε ότι το πλιάτσικο δεν είναι μορφή αντίδρασης και στο κάτω κάτω ο μετανάστης θα το κάνει, ποιος θέλετε να το κάνει, η Γιάννα Αγγελοπούλου Δασκαλάκη;

Και δεν είναι θέμα της διακυβέρνησης του ενός ή του άλλου κόμματος. Όταν χρησιμοποιείς την εξουσία για να βολευτείς εσύ και τα παιδιά σου, το όνειρο του κάθε Έλληνα, τότε θα έχεις πάντα απέναντι σου αυτούς που δεν είναι βολεμένοι και ...ουαί και αλοίμονο αν αυτοί ξεσηκωθούν.

Γι αυτό σας λέω, όλοι να ρίξουμε μια πέτρα, έστω συμβολικά, για το παιδί που χάθηκε, να σπάσουμε τη βιτρίνα, να φανεί η μούχλα και να αρχίσουμε να καθαρίζουμε...

Το δις εξαμαρτείν...(ΟΣΕ το ανάγνωσμα)

Φαίνεται πως στον ΟΣΕ η απατεωνιά έχει γίνει τρόπος ζωής. Πάλι ταξίδευα με τον Προαστιακό, πάλι στη διαδρομή από Λάρισα για Θεσσαλονίκη, με την 2590 αυτή τη φορά, στις 11 Δεκεμβρίου τώρα. Και πάλι η ίδια ιστορία με το εισιτήριο. Δεν το ακύρωσα στο σταθμό (το ακυρωτικό ήταν χαλασμένο αυτή τη φορά!!!), ήρθε ο ελεγκτής, μου πήρε το εισιτήριο και έκανε να φύγει...αλλά του λόγου μου, σαν έτοιμος από καιρό, μπορείτε, φώναξα, να μου δώσετε το εισιτήριο μου πίσω παρακαλώ. Ναι, βεβαίως μπλα μπλα μπλα, ψέλλισε με σκυμμένο το κεφάλι. Το ακύρωσε και μου το έδωσε και... ιδού το χαριτωμένο χαρτάκι με την τρυπούλα στην άκρη, άκυρο πια...

Οδηγίες προς εξαπατηθέντας (από τον ΟΣΕ)

Ως συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησής μου και μετά από έρευνα -γιατί θα έσκανα- μερικές συστάσεις προς τους μελλοντικούς επιβάτες του Προαστιακού:

1. Αν έχετε αγοράσει εισιτήριό από μηχάνημα -όταν δουλεύει- ή προτυπωμένο εισιτήριο, αυτό το ιριδίζον, από το ταμείο, να το ακυρώνετε πάντα στο έτερον μηχάνημα, το ακυρωτικό -όταν υπάρχει
2. Αν για οποιοδήποτε λόγο δεν το έχετε ακυρώσει, θα το κάνει μέσα στο τρένο ο ελεγκτής, ο οποίος πρέπει να σας επιστρέψει οπωσδήποτε το εισιτήριο
3. Αν δεν έχετε αγοράσει από πριν εισιτήριο, μπορείτε να αγοράσετε μέσα στο τρένο, πληρώνοντας το ανάλογο πρόστιμο, σε ΚΑΜΙΑ όμως περίπτωση να μην δεχθείτε να σας δώσει ο ελεγκτής ως απόδειξη τα γνωστά προτυπωμένα, ιριδίζοντα, χαριτωμένα χαρτάκια. Αυτά απαγορεύεται να διακινούνται μέσα στο τρένο, πόσω μάλλον να πωλούνται

Αυτά για να σταματήσουμε τους αετονύχηδες να μας κλέβουν -γιατί κλέβοντας μια κρατική επιχείρηση, εμάς κλέβουν- κάνοντας κατάχρηση της εξουσίας τους -που δεν έχουν γιατί είναι υπάλληλοί μας στο κάτω κάτω

Υπομονή μέχρι ΝΑ ΠΟΥΛΗΘΟΥΝ

Οι απατεώνες του ΟΣΕ

Θα ήθελα να αναφέρω μια απατεωνιά που έγινε εις βάρος μου, αλλά όπως διαπίστωσα και εις βάρος άλλων επιβατών από τους αετονύχηδες του ΟΣΕ. Ταξίδευα με το δρομολόγιο 2594 του Προαστιακού από Λάρισα για Θεσσαλονίκη (15:53 φεύγει από Λάρισα και φθάνει 17:26 Θεσσαλονίκη). Είχα ένα εισιτήριο που δεν είχα ακυρώσει στο μηχάνημα, γιατί δεν ήταν διαθέσιμο εκείνη τη στιγμή- ο σταθμάρχης με διαβεβαίωσε ότι δεν υπήρχε πρόβλημα να μπω έτσι στο τρένο.

Όταν ήρθε ο ελεγκτής, πήρε το εισιτήριο και το κράτησε χωρίς να το ακυρώσει-το πούλησε μάλιστα σε μια κοπελιά που δεν είχε εισιτήριο. Το σκηνικό γινόταν στο πίσω μου κάθισμα και έτσι μπόρεσα να δω να βγάζει από την τσέπη του ένα χοντρό πάκο εισιτηρίων που φαινόταν ότι τα είχε πάρει από άλλους επιβάτες. Θα πρέπει νά 'βγαλε γερό μεροκάματο ο μάγκας.

Πήγα να κάνω την καταγγελία και βρήκα πόρτες κλειστές. Την έκανα εγγράφως. Αμφιβάλλω αν τιμωρηθεί. Σ' αυτή τη χώρα δεν τιμωρείται κανείς.

Αν ήταν κάποιος/α στο ίδιο τρένο ή έπεσε θύμα των απατεώνων του ΟΣΕ με άλλο τρόπο, ας το πει. Τουλάχιστον αν δεν μπορούμε να τους τιμωρήσουμε, ας τους κράξουμε. Εγώ τουλάχιστον αυτό θα κάνω από δω και μπρος. Αποφάσισα να μιλάω...