Ο e-lawyer έγραψε... κι εγώ προσυπογράφω:
Ο μισαλλόδοξος λόγος δεν είναι μια περιθωριακή εξαίρεση, αλλά αντιθέτως αποτελεί την επίσημη στάση των δημόσιων λειτουργών στην Ελλάδα. Η αξιωματική αντιπολίτευση αντιτάσσεται στο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο (μολονότι η ίδια ως κυβέρνηση συναίνεσε στην ομόφωνη έκδοση της σχετικής απόφασης της Ε.Ε. το 2008), αρχηγοί πολιτικών κομμάτων προβαίνουν σε αντισημιτικές και ξενοφοβικές δηλώσεις ελεύθερα (κι ας επισημαίνει το Συμβούλιο της Ευρώπης ότι δεν έχουν ποτέ διωχθεί γι' αυτά), προϊστάμενοι θρησκευτικών νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου καταδικάζουν με απεχθείς εκφράσεις τον ομοερωτισμό ως ψυχική νόσο (κερδίζοντας και δίκες εναντίον ακτιβιστών που αντιδρούν οργισμένα), κρατικοί οργανισμοί απαγορεύουν τη μετάδοση ή την παρουσίαση από σκηνής φιλιών ανάμεσα σε άνδρες, στελέχη δημοσίων υπηρεσιών κραυγάζουν ξενοφοβικά συνθήματα σε παρελάσεις, επίσημοι εκπρόσωποι της Ελλάδας διαβεβαιώνουν διεθνείς οργανισμούς ότι "δεν υπάρχουν εξτρεμιστικές και νεοναζιστικές οργανώσεις στη Χώρα", συγγραφείς έργων που υπερασπίζονται το ναζιστικό καθεστώς αθωώνονται από ανώτατα δικαστήρια, εκδότες τέτοιων έργων εκλέγονται βουλευτές και μέλη της Κυβέρνησης, τηλεοπτικοί σταθμοί αρνούνται να μεταδόσουν προεκλογικά μηνύματα πολιτικών κομμάτων επειδή περιέχουν ξενόγλωσσο περιεχόμενο, ελεγκτικοί θεσμοί απευθύνουν συστάσεις σε ραδιοφωνικούς σταθμούς επειδή το πρόγραμμά τους δεν είναι 30% στα Ελληνικά, αστυνομικοί μιλούν με αρσενικές αντωνυμίες σε διεμφυλικά άτομα που προσέρχονται στη Βουλή για να καταθέσουν ψηφίσματα. Αυτή είναι η πραγματικότητα κι όλα αυτά δεν έχουν καμία σχέση με την Ελλάδα και την εθνική ταυτότητα, τουλάχιστον όπως παραδίδεται στα πολιτισμικά μνημεία που γνωρίζουμε και που έχουν μια κεντρική θέση στο εκπαιδευτικό σύστημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου