Τάδε έφη ο Robert Green Ingersoll (1833-1899):
Σε κάθε μας βήμα συναντάμε τούς εχθρούς τής ατομικότητας και τής πνευματικής ελευθερίας. Η παράδοση μάς ακολουθεί από τη γέννηση μέχρι το θάνατο. Οι πρώτες μας ερωτήσεις προσκρούουν στην άγνοια και οι τελευταίες στις προκαταλήψεις. Χιλιάδες χέρια μάς σπρώχνουν στην πεπατημένη και η εκπαίδευσή μας συνοψίζεται σε μία λέξη: καταπίεση. Όταν θέλουμε κάτι, θεωρείται αυτονόητο, ότι δεν πρέπει να το έχουμε, και όταν θέλουμε να κάνουμε κάτι, θεωρείται αυτονόητο, ότι δεν πρέπει να το κάνουμε. Σε κάθε περίπτωση έχουμε να αντιμετωπίσουμε κάποιο χερουβείμ ή κάποια σπάθη, που εμποδίζουν την είσοδο στην Εδέμ τής επιθυμίας μας. Μάς επιτρέπεται να ερευνήσουμε οποιοδήποτε θέμα δεν παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για μάς και να εκφράσουμε τη γνώμη τής πλειοψηφίας με απόλυτη ελευθερία. Μάς έχουν γαλουχήσει, ότι η ελευθερία τού λόγου δεν θα πρέπει να προσκρούει στις δοξασίες τού λαού. Η κοινωνία προσφέρει συνεχείς επιβραβεύσεις για την προδοσία τού εαυτού μας. Έχουμε όλοι ακούσει κάποιους χριστιανούς να αναφωνούν, λίγο πριν απαγχονισθούν, πόσο καλύτερα θα ήταν, αν είχαν ακούσει τις συμβουλές τής μητέρας τους.
Το ευτύχημα όμως για τον κόσμο μας είναι, ότι δεν ακολουθείται πάντοτε η μητρική συμβουλή. Είναι ευτύχημα για όλους μας, το ότι είναι έξω από την ανθρώπινη φύση να υπάκουει. Η παγκόσμια υποταγή ισοδυναμεί με την παγκόσμια αποτελμάτωση· η ανυπακοή είναι μία από τις προϋποθέσεις προόδου. Διαλέξτε οποιαδήποτε εποχή στην Ιστορία τής ανθρωπότητας και πείτε μου, ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα τής τυφλής υπακοής. Αν υποθέσουμε, ότι κάποια στιγμή η Εκκλησία κατάφερνε να έχει τον απόλυτο έλεγχο στον νου τού ανθρώπου, οι λέξεις ελευθερία και πρόοδος δεν θα είχαν σβηστεί από το λεξιλόγιο μας; Ο κόσμος προχωρεί, κάθε φορά, που αψηφά τις «συμβουλές».
Ας υποθέσουμε, ότι οι αστρονόμοι έλεγχαν την επιστήμη τής Αστρονομίας, οι γιατροί την επιστήμη τής Ιατρικής, ότι οι βασιλείς μπορούσαν να ορίσουν, όπως εκείνοι ήθελαν, την μορφή διακυβέρνησης, ότι οι γονείς μας είχαν ακολουθήσει την συμβουλή τού Παύλου, που είπε, «να υποτάσσεσθε στην Εξουσία, γιατί την έχει ορίσει ο θεός», ότι η Εκκλησία μπορούσε να ελέγξει τον κόσμο σήμερα. Θα γυρίζαμε πίσω στο χάος και το σκοτάδι. Η Φιλοσοφία θα χαρακτηριζόταν επονείδιστη, η Επιστήμη θα απαγορευόταν και η ελευθερία θα έδινε μάχη με τη μισαλλοδοξία.
Είναι ευλογία, το ότι σε κάθε εποχή υπήρχαν άτομα, προσωπικότητες με το απαιτούμενο θάρρος, για να υπερασπισθούν τις δικές τους πεποιθήσεις, το μεγαλείο, για να πουν το δικό τους λόγο. Νομίζω, ότι είναι ο Μαγγελάνος εκείνος, ο οποίος είπε: «Η Εκκλησία ισχυρίζεται, ότι η Γη είναι επίπεδη· εγώ όμως, έχω δει τη σκιά της στο φεγγάρι και εμπιστεύομαι περισσότερο μια σκιά από την Εκκλησία.» Στό πλοίο του επικρατούσε απείθεια, οι διαξιφισμοί ήταν συχνοί και οι επιχειρήσεις του στέφονταν με επιτυχία.
Το πρόβλημα με τούς περισσότερους ανθρώπους είναι, ότι υποκύπτουν στην Εξουσία. Δείχνουν σεβασμό για το παλιό, μόνο καί μόνο επειδή είναι παλιό, ωραιοποιούν τούς νεκρούς, μόνο και μόνο επειδή είναι νεκροί, πιστεύουν, ότι οι Πατέρες τού έθνους τους είναι οι μέγιστοι τής γης. Πιστεύουν τυφλά ένα σωρό πράγματα, γιατί «τα αγαπά ο λαός», είναι «πατριωτικά», γιατί έτσι τούς είπαν, όταν ήταν πολύ μικροί, γιατί θυμούνται αμυδρά τη μητέρα τους να τούς τα διαβάζει από ένα βιβλίο...
Η εκπαίδευση, που λαμβάνει κάποιος στα παιδικά του χρόνια, επιδρά καταλυτικά στην πορεία του, στη ροπή του προς τις προκαταλήψεις και τη δεισιδαιμονία. Πρώτα μαθαίνουμε στα παιδιά, ότι υπάρχει ένα βιβλίο, που διδάσκει την απόλυτη Αλήθεια, ότι γράφτηκε από τον ίδιο το θεό, έπειτα τούς λέμε, ότι το να αμφισβητήσουμε την αλήθεια του είναι αμαρτία, το να την αρνηθούμε είναι έγκλημα κι ότι, αν φθάσουμε στο θάνατο χωρίς να το πιστεύουμε, θα είμαστε για πάντα καταραμένοι και χωρίς έλεος από τον Κλήρο. Όταν τα παιδιά διαβάζουν τη Βίβλο, δεν έχουν την πνευματική ωριμότητα, για να ελέγξουν την εγκυρότητα των όσων διαβάζουν. Την δέχονται ως θέσφατο.
Διαβάστε περισσότερα στην Ελεύθερη Έρευνα
Σε κάθε μας βήμα συναντάμε τούς εχθρούς τής ατομικότητας και τής πνευματικής ελευθερίας. Η παράδοση μάς ακολουθεί από τη γέννηση μέχρι το θάνατο. Οι πρώτες μας ερωτήσεις προσκρούουν στην άγνοια και οι τελευταίες στις προκαταλήψεις. Χιλιάδες χέρια μάς σπρώχνουν στην πεπατημένη και η εκπαίδευσή μας συνοψίζεται σε μία λέξη: καταπίεση. Όταν θέλουμε κάτι, θεωρείται αυτονόητο, ότι δεν πρέπει να το έχουμε, και όταν θέλουμε να κάνουμε κάτι, θεωρείται αυτονόητο, ότι δεν πρέπει να το κάνουμε. Σε κάθε περίπτωση έχουμε να αντιμετωπίσουμε κάποιο χερουβείμ ή κάποια σπάθη, που εμποδίζουν την είσοδο στην Εδέμ τής επιθυμίας μας. Μάς επιτρέπεται να ερευνήσουμε οποιοδήποτε θέμα δεν παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για μάς και να εκφράσουμε τη γνώμη τής πλειοψηφίας με απόλυτη ελευθερία. Μάς έχουν γαλουχήσει, ότι η ελευθερία τού λόγου δεν θα πρέπει να προσκρούει στις δοξασίες τού λαού. Η κοινωνία προσφέρει συνεχείς επιβραβεύσεις για την προδοσία τού εαυτού μας. Έχουμε όλοι ακούσει κάποιους χριστιανούς να αναφωνούν, λίγο πριν απαγχονισθούν, πόσο καλύτερα θα ήταν, αν είχαν ακούσει τις συμβουλές τής μητέρας τους.
Το ευτύχημα όμως για τον κόσμο μας είναι, ότι δεν ακολουθείται πάντοτε η μητρική συμβουλή. Είναι ευτύχημα για όλους μας, το ότι είναι έξω από την ανθρώπινη φύση να υπάκουει. Η παγκόσμια υποταγή ισοδυναμεί με την παγκόσμια αποτελμάτωση· η ανυπακοή είναι μία από τις προϋποθέσεις προόδου. Διαλέξτε οποιαδήποτε εποχή στην Ιστορία τής ανθρωπότητας και πείτε μου, ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα τής τυφλής υπακοής. Αν υποθέσουμε, ότι κάποια στιγμή η Εκκλησία κατάφερνε να έχει τον απόλυτο έλεγχο στον νου τού ανθρώπου, οι λέξεις ελευθερία και πρόοδος δεν θα είχαν σβηστεί από το λεξιλόγιο μας; Ο κόσμος προχωρεί, κάθε φορά, που αψηφά τις «συμβουλές».
Ας υποθέσουμε, ότι οι αστρονόμοι έλεγχαν την επιστήμη τής Αστρονομίας, οι γιατροί την επιστήμη τής Ιατρικής, ότι οι βασιλείς μπορούσαν να ορίσουν, όπως εκείνοι ήθελαν, την μορφή διακυβέρνησης, ότι οι γονείς μας είχαν ακολουθήσει την συμβουλή τού Παύλου, που είπε, «να υποτάσσεσθε στην Εξουσία, γιατί την έχει ορίσει ο θεός», ότι η Εκκλησία μπορούσε να ελέγξει τον κόσμο σήμερα. Θα γυρίζαμε πίσω στο χάος και το σκοτάδι. Η Φιλοσοφία θα χαρακτηριζόταν επονείδιστη, η Επιστήμη θα απαγορευόταν και η ελευθερία θα έδινε μάχη με τη μισαλλοδοξία.
Είναι ευλογία, το ότι σε κάθε εποχή υπήρχαν άτομα, προσωπικότητες με το απαιτούμενο θάρρος, για να υπερασπισθούν τις δικές τους πεποιθήσεις, το μεγαλείο, για να πουν το δικό τους λόγο. Νομίζω, ότι είναι ο Μαγγελάνος εκείνος, ο οποίος είπε: «Η Εκκλησία ισχυρίζεται, ότι η Γη είναι επίπεδη· εγώ όμως, έχω δει τη σκιά της στο φεγγάρι και εμπιστεύομαι περισσότερο μια σκιά από την Εκκλησία.» Στό πλοίο του επικρατούσε απείθεια, οι διαξιφισμοί ήταν συχνοί και οι επιχειρήσεις του στέφονταν με επιτυχία.
Το πρόβλημα με τούς περισσότερους ανθρώπους είναι, ότι υποκύπτουν στην Εξουσία. Δείχνουν σεβασμό για το παλιό, μόνο καί μόνο επειδή είναι παλιό, ωραιοποιούν τούς νεκρούς, μόνο και μόνο επειδή είναι νεκροί, πιστεύουν, ότι οι Πατέρες τού έθνους τους είναι οι μέγιστοι τής γης. Πιστεύουν τυφλά ένα σωρό πράγματα, γιατί «τα αγαπά ο λαός», είναι «πατριωτικά», γιατί έτσι τούς είπαν, όταν ήταν πολύ μικροί, γιατί θυμούνται αμυδρά τη μητέρα τους να τούς τα διαβάζει από ένα βιβλίο...
Η εκπαίδευση, που λαμβάνει κάποιος στα παιδικά του χρόνια, επιδρά καταλυτικά στην πορεία του, στη ροπή του προς τις προκαταλήψεις και τη δεισιδαιμονία. Πρώτα μαθαίνουμε στα παιδιά, ότι υπάρχει ένα βιβλίο, που διδάσκει την απόλυτη Αλήθεια, ότι γράφτηκε από τον ίδιο το θεό, έπειτα τούς λέμε, ότι το να αμφισβητήσουμε την αλήθεια του είναι αμαρτία, το να την αρνηθούμε είναι έγκλημα κι ότι, αν φθάσουμε στο θάνατο χωρίς να το πιστεύουμε, θα είμαστε για πάντα καταραμένοι και χωρίς έλεος από τον Κλήρο. Όταν τα παιδιά διαβάζουν τη Βίβλο, δεν έχουν την πνευματική ωριμότητα, για να ελέγξουν την εγκυρότητα των όσων διαβάζουν. Την δέχονται ως θέσφατο.
Διαβάστε περισσότερα στην Ελεύθερη Έρευνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου