Το καταστροφικό πέρασμα του Τσίπρα από την Ελλάδα

Από τον Economist

Μια συγνώμη και πολλή σιχαμάρα... Εκλογές (ξανά μανά) 2015.

Τώρα το βλέπω καθαρά. Το Α’ Μνημόνιο έγινε για να προστατευθεί το δημόσιο. Το Β’ Μνημόνιο έγινε για να συνεχίσει να προστατεύεται το δημόσιο. Το Γ’ Μνημόνιο έγινε για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Ε, φτάνει πια! Καιρός να τελειώνουμε με το δημόσιο και τους προστάτες του.

Έβλεπα τη Νέα Δημοκρατία να ξαναβγάζει τις μούμιες από την ντουλάπα και να μας της ξανασυστήνει για καινούριες. Τις είδα και στη φωτογραφία. Ανάμεσά τους είναι και και κάποιοι από τους 900 πρώην βουλευτές που τους πληρώνουμε 4000+ το μήνα. Κι εγώ θα ήθελα να κάνω ένα ωραίο γεύμα στους φίλους μου, σε ένα ωραίο σπίτι, μια ωραία καλοκαιριάτικη βραδιά, αλλά δεν μπορώ... γιατί οι εικονιζόμενοι με καταδίκασαν να ξοδεύω μόνο 5 ευρώ τη βδομάδα στο σουπερμάρκετ.

Κι ύστερα σκέφτομαι το διάλογο του Χριστοδουλάκη με τον Άνθιμο: «Σε μια παύση της ροής του λόγου του υπουργού ... ο κ.Ανθιμος ζήτησε να πληροφορηθεί "πού πάνε οι φόροι που εισπράττει το κράτος".

Ο κ. Χριστοδουλάκης τού απάντησε: "Δέσποτα μην ανησυχείτε, μέχρι τώρα καμία κυβέρνηση δεν τόλμησε να φορολογήσει την Εκκλησία. Ορμώμενος βέβαια από τη μακρά μας γνωριμία, εγώ θα ήθελα να ανησυχείτε λίγο".

Ο Μητροπολίτης σημείωσε από την πλευρά του ότι "η Εκκλησία φορολογείται μια χαρά", αναφέροντας χαρακτηριστικά: "Έχουμε ένα ίδρυμα ιδιωτικού δικαίου, που δεν παίρνει από το δημόσιο ούτε ένα ευρώ βοήθεια. Μας ζητάνε φορολογία 450.000 ευρώ για όσα ακίνητα έχουμε, ε, θα το κλείσουμε".

Ο διάλογος ολοκληρώθηκε με τον κ.Χριστοδουλάκη να ζητάει από τον κ.Ανθιμο να μην αφορίζει τον ΕΝΦΙΑ συνολικά, αλλά τις αδικίες του ΕΝΦΙΑ»

Δηλαδή, ο Χριστοδουλάκης χρειάστηκε να γίνει υπηρεσιακός υπουργός, απαλλαγμένος από κομματικές και ψηφοθηρικές εξαρτήσεις, για να μιλήσει έτσι;

Και ΔΗΛΑΔΗ, ο Άνθιμος δεν έχει πληρώσει ακόμα ΕΝΦΙΑ; Και τον έχω πληρώσει εγώ; Ως εδώ!

Και σκέφτομαι ακόμη πως το Ποτάμι στρογγύλεψε αρκετά τις θέσεις του μέσα σε ένα αφήγημα συναίνεσης και πατριωτισμού... Άκουσα και την Ταχιάου κάτι να ψελλίζει πως δεν φτάνει τάχα ο μισθός του βουλευτή και να αποκαλεί λαϊκισμό το αίτημα μείωσής του και πήρα ανάποδες... Είναι κι αυτό το ακατάσχετο φλερτ με τα ΜΜΕ που έχει καταντήσει αηδία...

Και φέρνω στο μυαλό μου το χαζό χαμόγελο του Τσίπρα και των άλλων χαζών του ΣΥΡΙΖΑ, που έχουν προκαλέσει μια μεγάλη καταστροφή χωρίς να φαίνεται ότι το συνειδητοποιούν –του Τσίπρα, που θα καταντήσει να μείνει στην ιστορια ως ο Ηλίθιος Γ’ πρωθυπουργός της Ελλάδας (μετά τον Καραμανλή και τον Παπανδρέου)...

Σκέφτομαι, λοιπόν, όλους αυτούς τους σοβαρούς που αποκαλούσαν κάποιους γραφικούς ώστε να συνεχίζουν με σοβαρότητα την κατεδάφιση της Ελλάδας και θέλω να ζητήσω μια συγνώμη από τον παρακάτω τύπο που με είχαν πείσει και μένα για τη δήθεν γραφικότητά του, αλλά αποδείχθηκε ο πιο σοβαρός απ’ όλους. Και θα επανορθώσω... με την ψήφο μου!

H καταστροφή της ελληνικής οικονομίας από τον ΣΥΡΙΖΑ

Το ζούμε βέβαια αλλά είναι άλλο να το βλέπεις παραστατικά, απέναντί σου, σα να αφορά κάποιον άλλον...  Δεν ξέρω όμως πόσοι μπορούν να το καταλάβουν στην Ελλάδα σήμερα...

Την Κυριακή ψηφίζω ΝΑΙ!

H Βιβλιοθήκη: Η τροπολογία του Απόστολου Παύλου

Σήμερα πήγα εκκλησία! Έκπληξη; Όχι, αν κατανοείς ότι υπαρχουν και κοινωνικές υποχρεώσεις που κάποιες φορές καθιστούν την παρουσία μας σ’ ένα χώρο λατρείας υποχρεωτική. Καθώς όμως είχα καιρό να πάω, κοιτούσα με περιέργεια –την περιέργεια του γνωστού-άγνωστου- γύρω μου, με το μάτι μου να καρφώνεται στη ζωγραφιά του Αρχάγγελου Γαβριήλ σε μια από τις πόρτες του ιερού. Η ασώματη θέληση του Θεού με σάρκα και οστά! Εκ πρώτης ακούγεται παρανοϊκό, όχι όμως αν γνωρίζεις την άνεση με την οποία ο χριστιανισμός κινείται από το σώμα στο πνεύμα, από το συγκεκριμένο στο αφηρημένο, από την ιστορία στη φαντασία. Και η άνεση αυτή οφείλεται αποκλειστικά σ’ εναν και μόνο άνθρωπο: τον Απόστολο Παύλο.

Ήταν ευτυχής συγκυρία που η περικοπή από την Προς Ρωμαίους επιστολή (στ’ 18-23) που διαβάστηκε σήμερα μου δίνει ένα εξαίρετο παράδειγμα για να εξηγήσω τι εννοώ. Το κήρυγμα του μητροπολίτη (που κι αυτό διαβάστηκε επίσης) αναφέρθηκε στην επιστολή που γράφτηκε για τους χριστιανούς (!) της Ρώμης. Όλοι γνωρίζουμε βέβαια από την ιστορία ότι ο Παύλος απηύθυνε τις επιστολές του αρχικά στις εβραϊκές κοινότητες της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, κι αυτό γιατί εκεί μπορούσαν να τον καταλάβουν. Μόνο οι Εβραίοι διέθεταν εκείνο το πολιτισμικό υπόβαθρο ώστε να μπορέσει να εισακουστεί και να γίνει κατανοητός. Ο στόχος του Παύλου ήταν διττός. Από τη μια να συνδέσει τον εβραϊκό Νόμο (Παλαιά Διαθήκη) με το λόγο των Ευαγγελίων (Καινή Διαθήκη) και από την άλλη να απευθυνθεί σε ένα ακροατήριο εκτός των Εβραίων. Έτσι, η εβραϊκή ιστορία μπορεί να γίνει παναθρώπινη, η συγκεκριμένη πραγματικότητα να γίνει αφηρημένη. Ο τρόπος με τον οποίο το επιτυγχάνει είναι αυτό που ο Erich Aurbach ονομάζει μεταφορικό λόγο (στο εξαίρετο δοκίμιό του ‘Figura’).

Στη σημερινή περικοπή ο Παύλος μιλάει για το σεξ (‘ασθένεια τη σαρκός’ το ονομάζει). Προκειμένου να κάνει τη μετάβαση–μεταφορά από το σωματικό στο πνευματικό είναι απαραίτητο να πραγματοποιήσει το άλμα από την ιστορία στη φαντασία (τον όρο φαντασία δεν τον χρησιμοποιώ υποτιμητικά, εννοώ το νου, τη διανόηση, την επιστήμη). Με βάση λοιπόν τον αξιακό κώδικα της εποχής του που ορίζεται από το αντιθετικό δίπολο ελεύθερος/δούλος, μιλάει για την απελευθέρωση από τη δουλεία της ανθρώπινης αμαρτίας και για την υποδούλωση στη θεία δικαιοσύνη, για τη μετάβαση από μια ψευδεπίγραφη ελευθερία στην αληθινή ελευθερία.

Οι μετωνυμίες ζαλίζουν: το σεξ γίνεται "ασθένεια της σαρκός" που γίνεται "αμαρτία" που, στη μετάφραση της Αποστολικής Διακονίας, γίνεται "φυσική αδυναμία" που στο κήρυγμα του ιερέα γίνεται κάθε είδους "άνομη πράξη", από το να σκοτώσεις μια μύγα μέχρι να μιλάς στο κινητό εν ώρα θείας λειτουργίας. Για ένα όμως είμαστε σίγουροι∙ η σημερινή χριστιανική εκκλησία είναι πιστή στον τρόπο του Απόστολου Παύλου: η μεταφορά της μεταφοράς, ω μεταφορά! Τελικά, όπως επισημαίνει και ο Aurbach, o Παύλος είναι ο πρώτος στη δυτική σκέψη που εντοπίζει και χρησιμοποιεί εξαιρετικά αυτή την εγγενή ιδιότητα της γλώσσας να δημιουργεί μεταφορές επί μεταφορών, τρόπους επί τρόπων, και έτσι να διολισθαίνει και να γλιστράει στο άπειρο συνεχώς. Η γλώσσα από μόνη της, όπως θα έλεγε και ο Barthes, είναι δαιμονική άσχετα αν χρησιμοποιήθηκε και χρησιμοποιείται για να εκφράσει και το λόγο του Θεού ενίοτε.

Ο επίλογος μιας κακής κυβέρνησης

Το πράγμα φαινόταν που θα πήγαινε από την αρχή. Η φώτο τα λέει όλα...

Η Βιβλιοθήκη: οι Έλληνες μάγοι

Διάβασα το βιβλίο του Clemens Zintzen, Μυστικισμός και μαγεία στη νεοπλατωνική φιλοσοφία, μτφ. Ι. Γ. Καλογεράκος, εκδ. Καρδαμίτσα 2000. Η διαφορά των νεοπλατωνικών από τον Πλάτωνα είναι ότι εδώ ο στοχασμός επικεντρώνεται στο περί θεού ερώτημα και απομακρύνεται από τη γνώση του ανθρώπου. Εδώ η γνώση ανάγεται σε αποκάλυψη. Αυτή η αλλαγή προσανατολισμού φέρνει στο προσκήνιο θρησκευτικά διαποτισμένες θεωρίες, όπως τα ερμητικά κείμενα και τους χαλδαϊκούς χρησμούς, που υπόσχονταν στον πιστό τη σωτηρία όχι μέσω του κοπιώδους δρόμου της ανόδου από το σπήλαιο της άγνοιας που είχε δείξει ο Πλάτων, αλλά με έναν πιο απλό και μηχανικό τρόπο. Η ψυχή του μύστη θα υποσχεθεί την επάνοδο στη θεϊκή της πηγή όταν πλησιάσει το στοιχείο εκείνο που είναι σε στενή συγγένεια με το θείο: τη φωτιά.

Ο Πλωτίνος καταλήγει στην μυστικιστική ένωση με το ύψιστο εν ερμηνεύοντας τον Πλάτωνα. Έτσι, η θέση του έρωτα ως κινητήριας δύναμης προς ένωση υποκινήθηκε από το Συμπόσιο, η ιδέα της ομοίωσης είναι γνωστη από τον Θεαίτητο, ενώ για την έκθεση του εκστατικού βιώματος υπόδειγμα υπήρξε η Εβδόμη επιστολή. Εκείνος όμως που ανοίγει την πόρτα στη θεουργία είναι ο Πορφύριος, αν και θεώρησε τη θεουργική κάθαρση μόνο προστάδιο –και όχι μάλιστα απαραίτητο- για την άνοδο της ψυχής μέσω άσκησης της αρετής και μέσω του στοχασμού. Ο Ιάμβλιχος είναι πραγματικός θεουργός. Γι’ αυτόν η άνοδος της ψυχής από μυστικιστική ένωση με το θείον και αυτοπραγμάτωση του ανθρώπου γίνεται τεχνική μιας απόκρυφης επιστήμης. Προχωρώντας ακόμη περισσότερο ο Πρόκλος προσπαθεί να βρει μια θεωρητική βάση για τη χρήση της θεουργίας. Πρακτική για την ένωση με το θεό θεωρείται η προσευχή και μείζων αρετή αναγορεύεται η πίστη.

Επιγραμματικά, η μετατόπιση της φιλοσοφικής αναζήτησης με το νεοπλατωνισμό περιγράφεται ως εξής: από την έλλογη γνώση (Πλάτων) στην μυστικιστική έκσταση (Πλωτίνος, Πορφύριος) και απο εκεί στη μαγεία (Ιάμβλιχος, Πρόκλος).

Η Βιβλιοθήκη: Ίντερνετ και αυτογνωσία

Μια από τι ωραιότερες και πιο σημαίνουσες παρομοιώσεις για το ίντερνετ διάβασα στο βιβλίο της Άλι Σμιθ, Κορίτσι συναντά αγόρι, μτφ. Μαίρη Σαρατσιώτη, εκδ. Τόπος 2010:

...Θα ήθελα να ήμουν γριά. Είχα τόσο κουραστεί να είμαι νέα, τόσο ξερόλας, τόσο άμυαλη. Είχα κουραστεί να πρέπει να είμαι ο,τιδήποτε. Ένιωθα σαν το ίντερνετ, γεμάτη από κάθε είδους πληροφορία που καμιά τους δεν είχε ιδιαίτερη αξία, κι όλα αυτά τα μικροσκοπικά links σαν μικρές λευκές ρίζες ενός σπασμένου φυτού, ξεριζωμένου από το χώμα, που κείτεται ξερό στο πλάι. Και όποτε είχα προσπαθήσει να βρω τον εαυτό μου, όποτε είχα προσπαθήσει να φτάσω βαθύτερα στην έννοια του "Εγώ", εννοώ βαθύτερα από μια ταχύτατη σελίδα του Facebook ή του Myspace, ήταν σαν να ήξερα ότι ένα πρωί θα ξυπνούσα και θα προσπαθούσα να μπω στο δίκτυο για να ανακαλύψω πως ακόμα κι αυτή η εκδοχή του "Εγώ" δεν υπήρχε πια, γιατί οι servers ανά τον κόσμο είχαν καταρρεύσει. Τόσο αποκομμένη ένιωθα. Τόσο εύθραυστη. Και τότε τι θα έκανε η καημενούλα η Άνθεια;

Θα τρύπωνα σ΄έναν αχυρώνα. Και θα ζέσταινα το κορμί μου. Και θα έκρυβα το κεφάλι μου στο στήθος μου, καημένο παιδί...

Το κωλοτουμπόμετρο

Τελικά, άρχισαν οι κωλοτούμπες της νέας κυβέρνησης. Όχι πως δεν το περιμέναμε. Εδώ που τα λέμε, καλώς άρχισαν. Γιατί αν έμεναν στην τήρηση του προγράμματος τους αλίμονό μας. Στο φέισμπουκ μπορείτε να παρακολουθήσετε τις μέχρι τώρα κωλοτούμπες και να ενημερώνεστε γι' αυτές που θα έρθουν. Δες το κωλοτουμπόμετρο.

Κυβέρνηση στα τυφλά

Μόνο καλές προοπτικές δε φαίνονται. Απ’ όπου κι αν την κοιτάξεις. Μια κυβέρνηση ακροδεξιών και κομμουνιστών αντι-ευρωπαϊστών. Ήδη οι πρωτες παραφωνίες άρχισαν να ακούγονται. Τόσο στην περίπτωση που δεν ξέραμε ποιος ανακοίνωνε τι και αν ήταν αρμόδιος να το κάνει όσο και στις δηλώσεις μετά την ορκωμοσία και κατά την παραλαβή των υπουργείων. Η εξωτερική πολιτική της χώρας και ιδιαίτερα η κοινή εξωτερική πολιτική της Ευρώπης δεν επιτρέπεται να γίνεται πυροτέχνημα για εσωτερική κατανάλωση. Τις διαφωνίες του ο αρμόδιος υπουργός τις εκφράζει στα αρμόδια κονοτικά όργανα όταν συμμετάσχει σ’ αυτά.

Βεβαίως θα καταλάβατε από τον τίτλο μου και το λεκτικό παιχνίδι με την τυφλότητα/όραση ότι πήρα αφορμή από τη συμμετοχή ενός τυφλού επικεφαλής του υπουργείου υγείας. Επιτέλους, θα έλεγα, δίνεται η δυνατότητα και σε άτομα με αναπηρία να δείξουν τις δεξιότητες που κατέχουν σε ένα κράτος η λειτουργία του οποίου καθιστά σχεδόν απαγορευτική την κυκλφορία τους. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι η αναφορά στην ιδιαιτερότητα αυτού του ατόμου αποτελεί και ρατσιστικό σχόλιο. Τι εννοώ;

Ας φτιάξουμε ένα ανέκδοτο: Γιατί ο Τσίπρας έβαλε υπουργό υγείας τον Κουρουμπλή; -Για να κάνει τα στραβά μάτια στα συμφέροντα. Αλλιώς θα τον έβαζε στο υπουργείο δικαιοσύνης για να δείξει ότι η δικαιοσύνη είναι τυφλή.

Το ανέκδοτο δεν είναι ρατσιστικό. Έχει πολιτική στόχευση και το χιούμορ κινείται στα όρια της σάτιρας. Αναφέρεται πρωτίστως στον Τσίπρα και στην αντίθεση του ΣΥΡΙΖΑ στη μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης με μια από τις δικαιολογίες ότι θα πληγούν τα συμφέροντα των ελληνικών φαρμακοβιομηχανιών αλλά και στην πρακτική του εν λόγω κόμματος να αναφέρεται στη δικαιοσύνη κατα το δοκούν χωρίς να εκκινείται απο σταθερές αξίες και αρχές.

Επιπλέον, ο σαρκασμός ή ο αυτοσαρκασμός των ατόμων με αναπηρία φανερώνει και μια αλλη ποιότητα του χαρακτήρα τους. Την ακομπλεξάριστη αποδοχή της κατάστασής τους και της διαφορετικότητάς τους ως κανονικότητας. Ο φίλος μου ο Γιώργος, για παράδειγμα, καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι, στην παρατήρησή μου ότι βελτιώθηκε πολύ στα ιταλικά που άρχισε να μαθαίνει απάντησε: Έκανα άλματα! Θυμηθείτε επίσης στις ελληνικές ταινίες τη Γεωργία Βασιλειάδου να μιλάει για τη ομορφιά της και το Νίκο Ρίζο για το μπόι του.

Όχι. Αυτό δεν είναι ρατσισμός. Τι είναι ρατσισμός; Ας θυμίσουμε μερικά απαυγάσματα ελληνικού δημόσιου ρατσιστικού λόγου. Ρατσισμός είναι να αποκαλείς τον Σόιμπλε «καροτσάκια» (Αυτιάς), τον Ρέσλερ «άριο», (Τριανταφυλλόπουλος), να κάνεις σεξιστικά σχόλια για τη Μέρκελ (Χατζηνικολάου) και να ποστάρεις φωτογραφία του Βεστερβέλε με το σύντροφό του που, αφού τον περιλούζεις για τη κατάντια του, καταλήγεις, Γιώργο Τράγκα στους παραδίδω ( το βλήμα αυτό έγινε τώρα υπουργός άμυνας). Για του λόγου το αληθές δείτε εδώ.

Εκλογές 2015: σποτάκι που τα σπάει

Το χάος της ελληνικής δημόσιας διοίκησης

Τελικά με τέτοιο δημόσιο πως να πάει μπροστά η χώρα... Δείτε ένα βίντεο από Το Ποτάμι που με πολύ χιούμορ θέτει το θέμα επί των τύπων των ήλων...

Στη Μητέρα των θεών

Αυτή την πρωτοχρονιά θα θυμηθούμε τη Μεγάλη Απούσα, τη Μητέρα των θεών και τα αρχετυπικά της ίχνη, τις αρχαίες ελληνίδες ποιήτριες, φωνές χαμηλές και ξεχασμένες μέσα σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία∙ την Μύρτιδα, δασκάλα του Πίνδαρου και της Κόριννας, την ίδια την Κόριννα με τα τραγούδια της για τις γιαγιάδες και προγιαγιάδες ηρωίδες, την Χαριξένη, μια μικρή αναφορά στις κωμωδίες του Θεόπομπου και του Κρατίνου, την Τελέσιλλα και την Πράξιλλα με τους ονομαστούς ρυθμούς τους, την Ήριννα που θρηνεί τη φίλη της Βαυκίδα νεκρή στα δεκαεννιά, την Ανύτη που αγαπούσε τα ταπεινά φυτά, τα ζώα και τους απλούς ανθρώπους, την Νοσσίδα του έρωτα απ’ τους Επιζεφύριους Λοκρούς, τη Μοιρώ απ’ το Βυζάντιο.

Το απόσπασμα από την Τελέσιλλα, αφιερωμένο στη Μητέρα των θεών:

Θεές μου,

ελάτε εδώ απ’ τον ουρανό

και τραγουδήστε μαζί μου

την Μητέρα των θεών

που περιπλανιέται

στα όρη και στις λαγκαδιές

αναμαλλιασμένη και τρελή

Ο βασιλιάς ο Δίας βλέπει

την Μητέρα των θεών

ρίχνει τον κεραυνό

και παίρνει τα τύμπανα

σκίζει τις πέτρες

και παίρνει τα τύμπανα

Μητέρα, πάνε στους θεούς

μην γυρίζεις στα βουνά

μη...

...

τα μοχθηρά λιοντάρια

κι οι άσπροι λύκοι...

Δεν πάω στους θεούς

το μερτικό μου θέλω

μισό απ’ τον ουρανό

μισή απ’ τη γη

και το τρίτο της θαλάσσης

μόνο τότε θα πάω

Χαίρε, μεγάλη βασίλισσα

Μητέρα του Ολύμπου.