Κατακλυζόμαστε αυτές τις μέρες από πληροφορίες σχετικές με τα εορταστικά έθιμα των Ελλήνων, που παρουσιάζονται με αρκετές δόσεις αυτοθαυμασμού για την ευρηματικότητα και εκφραστικότητα της φυλής, τον πλούτο της παράδοσης κτλ κτλ, λες και είμαστε οι μοναδικοί στον κόσμο που μπορούμε να εκφράζουμε με τέτοιο τρόπο τα ανθρώπινα συναισθήματα. Ξεφύλλιζα μια ανθολογία γιαπωνέζικης ποίησης των εκδόσεων Σμίλη και το μάτι μου έπεσε στον άγνωστο ποιητή της Κρυφής αγάπης. Πείραξα λίγο τη μετάφραση του Τάσου Γεωργίου και έφτιαξα μια κρητική μαντινάδα. Τι θέλω να πω μ' αυτό; Ότι τα ανθρώπινα αισθήματα μπορεί να τα εκφράζει κάθε άνθρωπος είτε βρίσκεται στην Άπω Ανατολή είτε στην Αφρική είτε στην Αμερική, όπου γης τελοσπάντων, χωρίς κανείς να διεκδικεί την αποκλειστικότητα!
Κρυφά και μυστικά εσύ με αγαπάς
κι εγώ μεγάλη αγάπη σού 'χω.
Άμα πεθάνει ο ένας απ' τους δυο
πώς ο άλλος θα φορεί πένθιμο ρούχο;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου