Σε μια κόλλα χαρτί βρήκα στον σκουπιδοτενεκέ τρία ποιηματάκια, αντεγραμμένα αναμφίβολα με το δικό μου χέρι. Δε θυμάμαι όμως από πού τα αντέγραψα. Από κάποιο γνωστό ποιητή χωρίς να σημειώσω την παραπομπή -πράγμα ασυνήθιστο για μένα- από κάποιο φίλο ή φίλη... Δε θυμάμαι. Τα παραθέτω εδώ μπας και κάποιος μπορεί να βοηθήσει στην ταυτοποίηση του πατέρα ή της μητέρας.
.
Όλο ζητούσες να σου γράφω
αγάπησες τις λέξεις μου
και πριν το καταλάβω
βρέθηκα αντί στον έρωτα
ν' ασκούμαι στη λογοτεχνία
.
Απ' όλους όσους ξέρεις
μονάχα ο ήλιος σού 'μεινε πιστός
-κι αυτός με δόσεις-
τρυπώνει κάθε μεσημέρι στην κουζίνα σου
από τις δύο ως τις πέντε
Και συ τον περιμένεις
παρακαλάς να μη βρεθούν εμπόδια
φέρνεις την κούπα του καφέ
του κάνεις χώρο να καθήσει άνετα
τον υποδέχεσαι χαμογελώντας
κι έτσι
του παραδίδεσαι ξεχνώντας πως θα φύγει
Μένεις στο τώρα, στο υπάρχει
δε θες να ξέρεις άλλο τίποτα
-κι όμως το ξέρεις και το τρέμεις-
Με τα μάτια κλειστά
ετοιμάζεσαι
γι' άλλη μια απουσία
.
Να θυμηθώ να πάω
και στο καλό και στο κακό.
Δεν έχουν επισκέψεις και λυπούνται.
Τριαντάφυλλα για το καλό
και στο κακό σοκολατάκια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου