Η Ελλάδα ξερνάει

Βλέποντας πρόσωπα και γεγονότα των τελευταίων ημερών...

πολίτες και πολιτικούς να γαβγίζουν στα κανάλια, ανίκανους να αρθρώσουν λόγο με επιχειρήματα –αναρωτιέσαι αν μπορούν ακόμα και να σκεφτούν- οχυρωμένους πίσω από τις βεβαιότητές τους – οι μεν στην άρνηση, οι δε στην κατάφαση- μακριά από κάθε έννοια διαλόγου –άραγε έχουν πειστεί οι ίδιοι γι’ αυτό που κάνουν;-

οι Έλληνες ποτέ δεν κατάλαβαν την οικονομική κρίση -έσκασε η σαπουνόσφουσκα του ονείρου τους και, αντί να σκεφτούν γιατί πήραν τη ζωή τους λάθος, άρχισαν να πετροβολούν αυτούς που τους προσγείωσαν στην πραγματικότητα, αντί να αποδεχτούν τα δεδομένα –καλά ή κακά, έτσι είναι ο καπιταλισμός, πού νομίζατε ότι ονειρεύοσασταν πριν;- και να στρωθούν στη δουλειά για να βγουν απ’ το λούκι, άρχισαν να δαιμονοποιούν και να εξυφαίνουν συνομωσίες –ρίχνοντας πάντα το φταίξιμο στους άλλους- δημιουργώντας μια νέα φαντασίωση, μια άλλη σαπουνόφουσκα, ένα καινούριο όνειρο για να αντικαταστήσει το παλιό: ότι αυτοί θα σώσουν τον κόσμο από τους κακούς καπιταλιστές, ότι από τη χώρα τους θα ξεκινήσει κα θα εξαπλωθεί παντού η εναντίωση στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα. «Peoples of Europe rise up» (Λαοί της Ευρώπης ξεσηκωθείτε) είχαν γράψει σε πανό στην Ακρόπολη για να πάρουν την αποστομωτική απάντηση «Peoples of Europe say get back to work» (Οι λαοί της Ευρώπης λένε γυρίστε πίσω στη δουλειά σας) και να προσγειωθούν πάλι στην πραγματικότητα-

μα πάλι δεν κατάλαβαν. Και τότε άρχισαν να θυμώνουν και να εξοργίζονται. Εκδικητικότητα: «θα τους δείξουμε εμείς∙ αν πτωχεύσουμε θα καταστραφούν κι οι ίδιοι». Και έτσι άρχισαν ένα καινούριο παραμύθι... Αλλά η Ευρώπη δε μάσησε: «αν θέλετε να πτωχεύσετε, πτωχεύστε». Τζάμπα μάγκες λοιπόν οι Έλληνες; «Και τώρα, τι κάνουμε;»

οι Έλληνες μιλούν, μιλούν, μιλούν... -χωρίς να καταλήγουν ποτέ- φτιάχνουν όνειρα, σαπουνόφουσκες, παραμύθια.... -χωρίς να σκέφτονται ποτέ- μπροστά στον γκρεμό και συνεχίζουν να μιλούν χωρίς να καταλήγουν, να φαντασιώνονται χωρίς να σκέφτονται-

Βλέποντας λοιπόν πρόσωπα και γεγονότα των τελευταίων ημερών, αισθάνομαι ότι φτάνουμε στο τέλος -στη λύτρωση- αισθάνομαι ότι η Ελλάδα ξερνάει... ξερνάει τους μαφιόζους πολιτικούς της... τους ανίδεους πολίτες της... τους ονειροπαρμένους διαδηλωτές της... τους ανεγκέφαλους αναρχικούς της... τους ηλίθιους μπάτσους της... τους παρλαπίπες δημοσιογράφους της... τους απατεώνες επαγγελματίες της... τους τεμπέληδες αγρότες της... τους βολεμένους συνταξιούχους της... τους υποκριτές νοικοκυραίους της... τις χαζοβιόλες γυναίκες της... τους κοκορόμυαλους άντρες της... τα αποβλακωμένα παιδιά της...

και ξαλαφρώνει!