Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2010

Πειρατικός FM: Σκέψεις πάνω στα διλήμματα των εκλογών -Δεν υποχωρώ...δεν παραδίνομαι.

Πώς καταντήσαμε έτσι!!! Να καλούμαστε να υπερασπιστούμε μια δουλίτσα –στο δημόσιο καλύτερα- ένα μισθό και μια σύνταξη...

...Ή να διαμαρτυρόμαστε επειδή χάσαμε μια θεσούλα υπαλληλίσκου διορισμένου από έναν πολιτικάντη ή παυτήκαμε από ορντινάτσα ενός εργοδότη.

Και τα νέα παιδιά που απέχουν; Που αρνούνται να καταθέσουν τη γνώμη τους; –αν είχαν βέβαια ποτέ γνώμη. Διαμαρτύρονται μ’ ένα φραπέ στο χέρι, γιατί δε θα έχουν ένα μισθό σαν του μπαμπά, μια δουλίτσα σαν της μαμάς και μια συνταξούλα σαν της γιαγιάς;

Πού πήγαν τα οράματα, η δημιουργικότητα, η τόλμη;

Αρνούμαι να εγκλωβιστώ στα διλήμματα που βάζουν τα κόμματα και η εξουσία. Αρνούμαι να μπω στα καλούπια της κοινωνίας και στα αποστεωμένα οράματά της –ένα σπιτάκι, ένα αυτοκινητάκι, τις διακοπούλες μας, τσιφτετέλληνες πάνω στα τραπέζια- αυτά, από το σχολείο ακόμα, τα έχω χεσμένα. Έχω αποδομήσει κάθε πολιτική έννοια και κοινωνική αξία. Χτίζω αλλιώς, ακολουθώντας ένα όνειρο και έναν όρκο που θα υπερασπίζομαι πάντα: No retreat... no surrender.



2 σχόλια:

Τυπο-θραύστης είπε...

... σωστό το δεν υποχωρώ και δεν παραδίδομαι ...
... στην πράξη όμως πώς λειτουργεί;
... εντός του συστήματος;
... εκτός του συστήματος;
... προσπαθώντας να ανατραπεί το σύστημα;
... θέλω να πω ότι κάποτε η θεωρία τελειώνει και επιβάλλεται να περάσουμε στην πράξη ...
... έρρωσο ...

Στοππάκιος είπε...

Φτιάχνω το δικό μου χώρο με το μυαλό και τις δυνάμεις που διαθέτω. Θέτω τις αρχές μου και με βάση αυτές καθορίζω τη συμπεριφορά μου απέναντι στην κοινωνία, ελπίζοντας σε τελική ανάλυση και αυτή να βοηθηθεί από τη δική μου δραστηριότητα. Σε μια τέτοια φάση δημουργικής ανασυγκρότησης βρίσκομαι τώρα -άρα όλα αυτά τα δοκιμάζω στην πράξη- τα αποτελέσματα της οποίας θα φανούν σε κανα δυο χρόνια.

Ασφαλώς έξω από το σύστημα, της Ελλάδας εννοώ. Πρέπει πάντα να προσδιορίζουμε για ποιο σύστημα μιλάμε. Εγώ μιλάω εδώ για το ελληνικό, που έχει βαλτώσει.