Ο Στοππάκιος στη Χώρα των Θαυμάτων: Θαύμα 4ο (αναστάσιμο)

Πρώτα τον σταυρώνουν και μετά τον σουβλίζουν.

First they crucify him and then they spike him.


Σήμερον κρεμᾶται ἐπί {σοῦβλας}
ὁ ἀμνὸς τοῦ θεοῦ

Το βέλασμα του θεού

Ο τραγόμορφος Πάνας, ο αμνός Χριστός, η ανά(σ)ταση του σώματος, ο νέος Παράδεισος...

Το μέγα βέλασμα, ή Παν-Ιησούς Χριστός

…caw-caw all Visions of the Lord.

A. Ginsberg

Όταν βαρέα βάρη επωμίζονται σε προκυμαίες, σε κρηπιδώματα σταθμών, σε αυλές και δρόμους, σε λιπαρά μέσα σκατά πατώντας, της καθημερινής ζωής οι αχθοφόροι, τους άτλαντας του κόσμου αχρηστεύοντας, οι άνεργοι άτλαντες διάτορα βογγούν με στοναχάς, με θρήνους.

Και όμως, την ώρα που αίρονται τα βάρη (ζεμπίλια και σάκκοι λογής-λογής με πράγματα ακατονόμαστα γεμάτοι – τουτέστι γεμάτοι κρίματα, γεμάτοι αμαρτίες) η Οικουμένη ακόμα ζει και οτέ μεν αγάλλεται, οτέ δε (πολύ συχνότερα) βαριά στενάζει, κάτω από τα βάρη των βαρέων βαρών (όπλα πυρηνικά, πραμάτιες απατηλές, ψέματα ποικίλα – όλα σκατά, όλα αμαρτίες) την ίδια ώρα ακούεται – και τούτο μοιάζει πάντοτε με θαύμα- ακούεται πάντοτε και εις τους αγρούς, και μεσ’ στις πόλεις, κάτω από τον ήλιο του μεσημεριού και κάτω από τ’ αστέρια, ακούεται πάντοτε ένα μεγάλο βέλασμα (μπεέ-μπεέ) καλύπτοντας τον θρήνο των ατλάντων, ένα θεσπέσιο βέλασμα από φωνήν αλέκτορος πιο καθαρό, πιο πλήρες, εν μέγα βέλασμα φωτοβριθές (μπεέ-μπεέ, μπεέ-μπεέ) που την ελπίδα σπέρνει στις ψυχές αυτών που το ακούνε, εν μέγα βέλασμα σαν καθαρό νερό από των ουρανών τους καταρράκτας πίπτον, ένα μεγάλο βέλασμα ωραίου αμνού (μπεέ-μπεέ) εν βέλασμα νεαρού κριού (μπεέ-μπεέ) που όσοι το ενωτίζονται μεγάλες στέρνες γίνονται του ανεσπέρου λόγου, εν βέλασμα που όσοι το ενστερνίζονται σώζονται πάντα, ένα μεγάλο βέλασμα σαν μέσ’ από χωνί τεράστιου τηλεβόα, εν μέγα βέλασμα αμνού ( ενός αμνού που εις το Περού θα ημπορούσε κάλλιστα και λάμα νάναι) το βέλασμα νεαρού κριού με ωραίους ευμεγέθεις όρχεις, το βέλασμα του αγαθού αμνού (μπεέ-μπεέ, μπεέ – ω δόξα, δόξα Αλληλούια!) το βέλασμα του ωραίου αμνού-κριού του αίροντος τας αμαρτίας του κόσμου.

Ανδρέας Εμπειρίκος, Από τη συλλογή Οκτάνα, εκδ. Ίκαρος 1987.

Tης μη συμμορφώσεως οι άγιοι

Αιρετικά θα κυλήσει και φέτος η Μεγάλη Εβδομάδα, κόντρα στην ορθόδοξη προσέγγιση, κόντρα στην άθεη εκμηδένιση, με πυξίδα την ποιητική μετουσίωση του Ανδρέα Εμπειρίκου, που μέσα στην πεζότητα αλλά βαθύτατη ρυθμικότητα του ποιητικού του λόγου καταφέρνει να αναδείξει τη σαρκική πλευρά της θρησκευτικότητας στο αποκορύφωμα του θείου δράματος, την ανάσταση του σώματος, την ουσία της ζωής.


Οι Μπεάτοι, ή της μη συμμορφώσεως οι άγιοι


Ἀπεκρίθησαν Σιδράχ, Μισάχ και Αβδεναγώ, λέγοντες τῷ βασιλεῖ Ναβουχοδονόσορ, «... γνωστὸν ἔστω σοι, βασιλεῦ, ὅτι τοῖς θεοῖς σου οὐ λατρεύομεν, καὶ τῇ εἰκόνι τῇ χρυσῇ, ᾗ ἔστησας, οὐ προσκυνοῦμεν». Τότε ὁ Ναβουχοδονόσορ ἐπλήσθη θυμοῦ... καὶ ἄνδρας ἰσχυροὺς ἰσχύι εἶπε πεδήσαντας τον Σιδράχ, Μισάχ και Αβδεναγώ ἐμβαλεῖν εἰς τὴν κάμινον τὴν καιομένην... Καὶ οἱ τρεῖς οὗτοι... ἔπεσον ἐν μέσῳ τῆς καμίνου ἐπὶ πήχεις τεσσαράκοντα ἐννέα· καὶ διώδευσε καὶ ἐνεπύρισεν οὕς εὔρε περὶ τὴν κάμινον, καὶ ἐξετίναξε τὴν φλόγα τοῦ πυρὸς τῆς καμίνου... ὡς πνεῦμα δρόσου διασυρίζον, καὶ οὐχ ἥψατο αὐτῶν τὸ καθόλου τὸ πῦρ... Τότε οἱ τρεῖς, ὡς ἐξ ἑνὸς στόματος ὕμνουν καὶ ηὐλόγουν καὶ ἐδόξαζον τὸν Θεὸν ἐν τῇ καμίνῷ...

Δανιήλ



Ο Αζαρίας, ο Ανανίας και ο Μισαήλ, ο Κέρουακ, ο Γκίνσμπεργκ και ο Κόρσο καθώς και προ αυτών ο μέγας πυρσός Ανδρέας Μπρετόν και η πλειάς του, και προ αυτών ακόμη ο κύκνος του Μοντεβιδέο Ισίδωρος Ducasse, o Arthur Rimbaud, o Raymond Roussel, o Alfred Jarry και ορισμένοι άλλοι, ως ο Henry Michaux και εκτός αυτών και άλλων εθνών εκπρόσωποι και τηλαυγείς αστέρες, όπως
Ο William Blake
O Shelley
O Poe και ο Χέρμαν Μέλβιλ
O David Thoreau
O Henry Miller
Και εκείνος ο μέγας ποταμός όμοιος με δρυ βασιλική ψηλός Walt Whitman
Ο Έγελος
Ο Κίρκεγκαρντ
Ο Λέων Τολστόη, κόσμος και ήλιος θερμουργός, πατήρ θεών και ανθρώπων
Ο Sigmund Freud
Ο Άγγελος Σικελιανός
Ο Αρίσταρχος των ηδονών και ο Κ.Π. Καβάφης
Ο Μαρξ
Ο Λένιν
Ο Κροπότκιν
Ο Μπακούνιν
Ο Böhme
Ο Νίτσε
Ο Victor Hugo
Ο Μωάμεθ
Ο Ιησούς Χριστός
Και ακόμη προ ολίγων ετών οι Essenin, Μαγιακόβσκη, Block (και θα μπορούσα να προσθέσω κι άλλους) ως παίδες εν τη καμίνω –έκαστος στην ιδική του γλώσσα- έστω και αν όλοι δεν συμφωνούσαν μεταξύ των, άπαντες, εν τη καμίνω έψαλλαν και σήμερον ακόμη ψάλλουν, με λόγια που μεθερμηνευόμενα –όχι από τους ορθολογιστάς- το ίδιο νόημα, κατά βάθος, έχουν, απαράλλακτα όπως οι συγγενικές- τουτέστιν οι από τα ίδια καύσιμα –φωτιές, όπου και αν καίνε, την ίδια φλόγα κάνουν.

Και οι παίδες εξακολουθούν την μέρα και την νύκτα, (όσοι πιστοί, όσοι ζεστοί, μέσ’ στις ψυχές σας σκύβοντας θα τους ακούστε) οι τίμιοι παίδες εξακολουθούν να ψάλλουν.

Και ενώ οι φλόγες της πυράς, περιδινούμεναι γύρω από τα σώματά των (ω Ιωάννα ντ’ Αρκ! ω Αθανάση Διάκο!), με κόκκινες ανταύγειες φωτίζουν τα κτίσματα των Βαβυλώνων, των παλαιών και τωρινών και τις μορφές των Ναβουχοδονοσόρων, απ’ την λερή την άσφαλτο των λεωφόρων (lâchez tout, partez sur les routes) και απ’ τις σκιές των σκοτεινών παρόδων, από τα έγκατα της γης και από τα μύχια της ψυχής, από τους κήπους με τα γιασεμιά και τους υακίνθους και από τα βάθη των δοχείων που τα δυσώδη απορρίμματα περιέχουν (lâchez tout, partez sur les routes), απ’ τις κραυγές του γλυκασμού των συνουσιαζομένων και από τους στεναγμούς της ηδονής των αυνανιζομένων, απ’ των τρελών τις άναρθρες κραυγές και απ’ των βαρέων καημών τις στοναχές, ως λάβα ζεστή, ή ως σάλπιγξ μιας αενάου παρουσίας, μα προ παντός ως σπέρμα, ως σπέρμα ορμητικόν εν ευφροσύνη αναβλύζον, αναπηδούν και ανέρχονται στον ουρανόν (Αλληλούια! Αλληλούια!), ερωτικοί, υψιτενείς, μεμουσωμένοι, και τώρα και πάντα (Αλληλούια! Αλληλούια!) με συνοδείαν των αγγέλων, και τώρα και πάντα, τον ερχομό και την ανάγκη (Αλληλούια! Αλληλούια!) τον ερχομό και την ανάγκη των νέων Παραδείσων ψάλλουν!

Από τη συλλογή Οκτάνα, εκδ. Ίκαρος 1987.

Διαρκής ενημέρωση για τη διασπορά ραδιενέργειας από την Ιαπωνία

Δες εδώ και ενημερώσου για την πορεία του ραδιενεργού νέφους. Δεξιά στη σελίδα κλίκαρε για να δεις την πιθανή πορεία των ραδιενεργών στοιχείων, το καθένα χωριστά και, σε ορισμένα, ανάλογα με το υψόμετρο. Παρακολούθησε μέσω της webcam ό,τι συμβαίνει στις πυρηνικές εγκαταστάσεις της Φουκουσίμα.

Ήδη έχουμε τα πρώτα αποτελέσματα των μετρήσεων ραδιενέργειας και κάποιες χώρες, όπως η Γαλλία, έβγαλαν οδηγίες προς τους πολίτες τους. Δες εδώ. Συμπέρασμα: έχουμε ένα Τσέρνομπιλ σε δόσεις που θα τραβήξει για καιρό...

Η ανυπακοή ως μία από τις προϋποθέσεις προόδου

Τάδε έφη ο Robert Green Ingersoll (1833-1899):

Σε κάθε μας βήμα συναντάμε τούς εχθρούς τής ατομικότητας και τής πνευματικής ελευθερίας. Η παράδοση μάς ακολουθεί από τη γέννηση μέχρι το θάνατο. Οι πρώτες μας ερωτήσεις προσκρούουν στην άγνοια και οι τελευταίες στις προκαταλήψεις. Χιλιάδες χέρια μάς σπρώχνουν στην πεπατημένη και η εκπαίδευσή μας συνοψίζεται σε μία λέξη: καταπίεση. Όταν θέλουμε κάτι, θεωρείται αυτονόητο, ότι δεν πρέπει να το έχουμε, και όταν θέλουμε να κάνουμε κάτι, θεωρείται αυτονόητο, ότι δεν πρέπει να το κάνουμε. Σε κάθε περίπτωση έχουμε να αντιμετωπίσουμε κάποιο χερουβείμ ή κάποια σπάθη, που εμποδίζουν την είσοδο στην Εδέμ τής επιθυμίας μας. Μάς επιτρέπεται να ερευνήσουμε οποιοδήποτε θέμα δεν παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για μάς και να εκφράσουμε τη γνώμη τής πλειοψηφίας με απόλυτη ελευθερία. Μάς έχουν γαλουχήσει, ότι η ελευθερία τού λόγου δεν θα πρέπει να προσκρούει στις δοξασίες τού λαού. Η κοινωνία προσφέρει συνεχείς επιβραβεύσεις για την προδοσία τού εαυτού μας. Έχουμε όλοι ακούσει κάποιους χριστιανούς να αναφωνούν, λίγο πριν απαγχονισθούν, πόσο καλύτερα θα ήταν, αν είχαν ακούσει τις συμβουλές τής μητέρας τους.

Το ευτύχημα όμως για τον κόσμο μας είναι, ότι δεν ακολουθείται πάντοτε η μητρική συμβουλή. Είναι ευτύχημα για όλους μας, το ότι είναι έξω από την ανθρώπινη φύση να υπάκουει. Η παγκόσμια υποταγή ισοδυναμεί με την παγκόσμια αποτελμάτωση· η ανυπακοή είναι μία από τις προϋποθέσεις προόδου. Διαλέξτε οποιαδήποτε εποχή στην Ιστορία τής ανθρωπότητας και πείτε μου, ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα τής τυφλής υπακοής. Αν υποθέσουμε, ότι κάποια στιγμή η Εκκλησία κατάφερνε να έχει τον απόλυτο έλεγχο στον νου τού ανθρώπου, οι λέξεις ελευθερία και πρόοδος δεν θα είχαν σβηστεί από το λεξιλόγιο μας; Ο κόσμος προχωρεί, κάθε φορά, που αψηφά τις «συμβουλές».

Ας υποθέσουμε, ότι οι αστρονόμοι έλεγχαν την επιστήμη τής Αστρονομίας, οι γιατροί την επιστήμη τής Ιατρικής, ότι οι βασιλείς μπορούσαν να ορίσουν, όπως εκείνοι ήθελαν, την μορφή διακυβέρνησης, ότι οι γονείς μας είχαν ακολουθήσει την συμβουλή τού Παύλου, που είπε, «να υποτάσσεσθε στην Εξουσία, γιατί την έχει ορίσει ο θεός», ότι η Εκκλησία μπορούσε να ελέγξει τον κόσμο σήμερα. Θα γυρίζαμε πίσω στο χάος και το σκοτάδι. Η Φιλοσοφία θα χαρακτηριζόταν επονείδιστη, η Επιστήμη θα απαγορευόταν και η ελευθερία θα έδινε μάχη με τη μισαλλοδοξία.

Είναι ευλογία, το ότι σε κάθε εποχή υπήρχαν άτομα, προσωπικότητες με το απαιτούμενο θάρρος, για να υπερασπισθούν τις δικές τους πεποιθήσεις, το μεγαλείο, για να πουν το δικό τους λόγο. Νομίζω, ότι είναι ο Μαγγελάνος εκείνος, ο οποίος είπε: «Η Εκκλησία ισχυρίζεται, ότι η Γη είναι επίπεδη· εγώ όμως, έχω δει τη σκιά της στο φεγγάρι και εμπιστεύομαι περισσότερο μια σκιά από την Εκκλησία.» Στό πλοίο του επικρατούσε απείθεια, οι διαξιφισμοί ήταν συχνοί και οι επιχειρήσεις του στέφονταν με επιτυχία.

Το πρόβλημα με τούς περισσότερους ανθρώπους είναι, ότι υποκύπτουν στην Εξουσία. Δείχνουν σεβασμό για το παλιό, μόνο καί μόνο επειδή είναι παλιό, ωραιοποιούν τούς νεκρούς, μόνο και μόνο επειδή είναι νεκροί, πιστεύουν, ότι οι Πατέρες τού έθνους τους είναι οι μέγιστοι τής γης. Πιστεύουν τυφλά ένα σωρό πράγματα, γιατί «τα αγαπά ο λαός», είναι «πατριωτικά», γιατί έτσι τούς είπαν, όταν ήταν πολύ μικροί, γιατί θυμούνται αμυδρά τη μητέρα τους να τούς τα διαβάζει από ένα βιβλίο...

Η εκπαίδευση, που λαμβάνει κάποιος στα παιδικά του χρόνια, επιδρά καταλυτικά στην πορεία του, στη ροπή του προς τις προκαταλήψεις και τη δεισιδαιμονία. Πρώτα μαθαίνουμε στα παιδιά, ότι υπάρχει ένα βιβλίο, που διδάσκει την απόλυτη Αλήθεια, ότι γράφτηκε από τον ίδιο το θεό, έπειτα τούς λέμε, ότι το να αμφισβητήσουμε την αλήθεια του είναι αμαρτία, το να την αρνηθούμε είναι έγκλημα κι ότι, αν φθάσουμε στο θάνατο χωρίς να το πιστεύουμε, θα είμαστε για πάντα καταραμένοι και χωρίς έλεος από τον Κλήρο. Όταν τα παιδιά διαβάζουν τη Βίβλο, δεν έχουν την πνευματική ωριμότητα, για να ελέγξουν την εγκυρότητα των όσων διαβάζουν. Την δέχονται ως θέσφατο.

Διαβάστε περισσότερα στην Ελεύθερη Έρευνα

Πειρατικός FM: I 'm yours!

Είναι κάτι τηλεοπτικές διαφημίσεις που πέρα από το διαφημιζόμενο προϊόν σε συνεπαίρνουν με τις μουσικές τους, τόσο που δεν μπορείς παρά να σιγοτραγουδάς συνέχεια στο ρυθμό τους...

...Όπως με την πρόσφατη διαφήμιση του ΟΤΕ, αν δεν κάνω λάθος -who cares!- και το καταπληκτικό τραγούδι του Jason Mraz. Απολαύστε το εδώ σε μια ακουστική εκτέλεση.