Παρακολουθώντας το δημόσιο, προεκλογικό, λόγο στη χώρα, σκέφτομαι πως η ποιότητά του είναι ανόλογη της ποιότητας των ανθρώπων της. Ένας λόγος που υπεκφεύγει της αλήθειας, σκόπιμα επιχειρεί να συσκοτίσει -θεατές που υπνωτίζονται, αδυνατώντας να κρίνουν, αλλά αντιδρούν μόνο συναισθηματικά. Και στο τέλος τα πάντα καταλήγουν σε μια κακοφωνία! Ετσι, δεν συμβαίνει και στην καθημερινότητά μας, ιδιωτικά; Γιατί ο δημόσιος λόγος να είναι διαφορετικός; Και εντέλει γιατί οι πολιτικοί μας να φέρονται διαφορετικά; Η επιθετικότητα και η προσβλητικότητα που επιδεικνύουν στον άλλον δε συνάδει με την αγένεια των Ελλήνων; Γενικεύω; Ε ναι! Είναι που αδυνατώ να παρακολουθήσω πλέον. Γι αυτό και απέχω. Έπιασε και το καλοκαίρι και πρέπει να σας αποχαιρετήσω. Θα το κάνω μ' ένα τραγουδάκι που θέτει πιο καίρια ερωτήματα απ' αυτά που τίθενται δημόσια...
...Η βάρκα δίχως τιμόνι/ Δεν είναι για διακοπές/ Είναι ένα σήμα SOS/ Στο χάος που μας ενώνει...
...Τιμής ένεκεν στις δυο κυρίες της Αριστεράς που κακοποιήθηκαν από το γνωστό σίχαμα της Χρυσής Αυγής.
...Η βάρκα δίχως τιμόνι/ Δεν είναι για διακοπές/ Είναι ένα σήμα SOS/ Στο χάος που μας ενώνει...
...Τιμής ένεκεν στις δυο κυρίες της Αριστεράς που κακοποιήθηκαν από το γνωστό σίχαμα της Χρυσής Αυγής.
