Παρασκευή 25 Μαρτίου 2011

Δρόμοι...

I live now only with strangers
I talk to only strangers
I walk with angels that have no place
Streets of fire

Δρόμοι της φωτιάς... Δρόμοι των πόλεων... Δρόμοι του Βερολίνου... Δρόμοι του Λονδίνου... Δρόμοι της Φιλαδέλφειας... Δρόμοι της Νέας Υόρκης... To θέμα της καινούριας μου playlist είναι οι δρόμοι και μαζί η εσωτερική αναζήτηση, η μισαλλοδοξία (του ναζισμού), οι άστεγοι, το AIDS, η Νέα Υόρκη... Τα κομμάτια από τους:

Bruce Springsteen (Streets of fire)
Mick Jagger (Streets of Berlin)
Sinead O' Connor (Streets of London)
Bruce Springsteen (Streets of Philadelphia)
Koll G Rap & DJ Polo (Streets of New York)

Πατροπαράδοτες συνταγές για την 25η Μαρτίου


Βακαλάος Ειρηνικού

Πλούσιος σε ιώδιο-131. Θεωρείται πολύ καλή πηγή στροντίου-90 και πλουτωνίου-239. Ιδανικός για όσους πάσχουν από έλλειψη καισίου-137. Μαγειρέψτε τον με τον κλασικό, πατροπαράδοτο τρόπο. Πριν τον τηγανίσετε, θωρακείστε τον με ένα κουρκούτι για να διατηρήσει τα πλούσια ραδιενεργά συστατικά του. Συνοδέψτε τον με σκορδαλιά. Η ίδια συνταγή και για την Κυριακή των Βαϊων. Καλή σας όρεξη.

Πέμπτη 24 Μαρτίου 2011

Η πορεία του ραδιενεργού νέφους προς την Ελλάδα

Τελικά το ραδιενεργό νέφος από την Ιαπωνία βρήκε το δρόμο του προς την Ελλάδα και αύριο το μεσημέρι θα βρίσκεται πάνω από τα κεφάλια μας, όπου θα παραμείνει μερικές μέρες, μέχρι την επόμενη δόση, αφού οι εκρήξεις στη Φουκουσίμα συνεχίζονται...

Κυριακή 20 Μαρτίου 2011

Υπεροψία και μέθη: Ο Καdάφη του Καbάφη


Ο Δαρείος

Ο ποιητής Φερνάζης το σπουδαίον μέρος
του επικού ποιήματός του κάμνει.
Το πως την βασιλεία των Περσών
παρέλαβε ο Δαρείος Υστάσπου. (Απ’ αυτόν
κατάγεται ο ένδοξός μας βασιλεύς,
ο Μιθριδάτης, Διόνυσος και Ευπάτωρ). Αλλ’ εδώ
χρειάζεται φιλοσοφία∙ πρέπει ν’ αναλύσει
τα αισθήματα που θα είχεν ο Δαρείος:
ίσως υπεροψίαν και μέθην∙ όχι όμως – μάλλον
σαν κατανόησι της ματαιότητος των μεγαλείων.
Βαθέως σκέπτεται το πράγμα ο ποιητής.

Αλλά τον διακόπτει ο υπηρέτης του που μπαίνει
τρέχοντας, και την βαρυσήμαντη είδησι αγγέλλει.
Άρχισε ο πόλεμος με τους Ρωμαίους.
Το πλείστον του στρατού μας πέρασε τα σύνορα.

Ο ποιητής μένει ενεός. Τι συμφορά!
Πού τώρα ο ένδοξός μας βασιλεύς,
ο Μιθριδάτης, Διόνυσος και Ευπάτωρ,
μ’ ελληνικά ποιήματα ν’ ασχοληθεί.
Μέσα σε πόλεμο – φαντάσου, ελληνικά ποιήματα.

Αδημονεί ο Φερνάζης. Ατυχία!
Εκεί που το είχε θετικό με τον «Δαρείο»
ν’ αναδειχθεί, και τους επικριτάς του,
τους φθονερούς, τελειωτικά ν’ αποστομώσει.
Τι αναβολή, τι αναβολή στα σχέδιά του.

Και νάταν μόνο αναβολή, πάλι καλά.
Αλλά να δούμε αν έχουμε κι ασφάλεια
στην Αμισό. Δεν είναι πολιτεία εκτάτως οχυρή.
Είναι φρικτότατοι εχθροί οι Ρωμαίοι.
Μπορούμε να τα βγάλουμε μ’ αυτούς,
οι Καππαδόκες; Γένεται ποτέ;
Είναι να μετρηθούμε τώρα με τες λεγεώνες;
Θεοί μεγάλοι, της Ασίας προστάται, βοηθήστε μας.-

Όμως μες σ’ όλη του την ταραχή και το κακό,
επίμονα κ’ η ποιητική ιδέα πάει κ’ έρχεται –
το πιθανότερο είναι, βέβαια, υπεροψίαν και μέθην∙
υπεροψίαν και μέθην θα είχεν ο Δαρείος.

[94, 1920]

Κ.Π. Καβάφη, Ποιήματα (1897-1933), Στιχαριθμημένη έκδοση φροντισμένη από τον Γ.Π. Σαββίδη, εκδ. Ίκαρος 1991.

Κυριακή 13 Μαρτίου 2011

Η ρητορική της προπαγάνδας στο διαδίκτυο (Η περίπτωση της χρεωκοπίας της Ελλάδας)



Η ανάρτησή μου αυτή αποτελεί συνέχεια μιας παλαιότερης (Το διαδίκτυο ως μέσο διασποράς ψευδών ειδήσεων και άσκησης προπαγάνδας. Οι περιπτώσεις Δραγώνα, Χαμάς και gamato). Αυτή τη φορά θα με απασχολήσει η περίπτωση του γνωστού κειμένου για τη χρεωκοπία της Ελλάδας που μπορείτε να διαβάσετε αναδημοσιευμένο εδώ. Πιο συγκεκριμένα θα αναλύσω τη ρητορική αυτού του κειμένου, αλλά και όλων των υπόλοιπων μια και χρησιμοποιούν κοινά τεχνάσματα για να διαδώσουν τις ιδέες τους.

Πρώτα απ’ όλα, στον πρόλογό του ο συντάκτης διαβεβαιώνει ότι γνωρίζει εκ των έσω τα πράγματα στα οποία αναφέρεται και ότι πρόκειται να κάνει μια τρομερή αποκάλυψη, με στόχο να πληροφορήσει και τους υπόλοιπους Έλληνες. Ο τρόπος τους αυτός είναι ιδιαίτερα δραστικός γιατί εκμεταλλεύεται δύο χαρακτηριστικά γνωρίσματα των Ελλήνων: τον εθισμό τους στις αποκαλύψεις (πρακτική που εφαρμόζεται στην επίσημη δημοσιογραφία) και στη συνομωσιολογία. Και τα δυο πατάνε στην πολιτική πρακτική που εφαρμόζουν στην Ελλάδα κυβερνήσεις και κόμματα: αδιαφάνεια και συναλλαγή κάτω από το τραπέζι (και πίσω από την πλάτη των Ελλήνων).

Στη συνέχεια, ο συντάκτης παρουσιάζει με λεπτομέρειες την αποκάλυψή του, την εγκυρότητα της οποίας εγγυάται η προσωπική του μαρτυρία (για την αυθεντικότητα της μας προετοίμασε ήδη στον πρόλογο). Η περιγραφή του αποσκοπεί κυρίως στο θυμικό των αναγνωστών, καλλιεργώντας αισθήματα τρόμου και πανικού.

Αξιοσημείωτος είναι ο γραμματικός χρόνος που χρησιμοποιεί. Είναι ο μέλλοντας αλλά όχι αυτός που ξέρουμε από την γραμματική (ο χρόνος δηλαδή που αναφέρεται σε ένα γεγονός που ίσως γίνει στο μέλλον). Ο μέλλοντας αυτός είναι ο χρόνος της προφητείας, που παρουσιάζει τα μελλούμενα ως τετελεσμένα γεγονότα, σα να έχουν ήδη συμβεί. Αυτό το κάνει με τις βεβαιότητες που δημιουργεί. Στη χρεωκοπία της Ελλάδας για παράδειγμα, παρουσιάζονται τα λόγια του πρωθυπουργού μέσα σε εισαγωγικά. Όλοι γνωρίζουμε ότι χρησιμοποιούμε τα εισαγωγικά όταν θέλουμε να μεταφέρουμε αυτούσια τα λόγια κάποιου. Το παράδοξο εδώ είναι ότι τα λόγια αυτά δεν τα έχει πει ακόμα ο πρωθυπουργός αλλά πρόκειται να τα πει. Και ο συντάκτης γνωρίζει την ορθή χρήση των εισαγωγικών. Εσκεμμένα τα χρησιμοποιεί όπως τα χρησιμοποιεί, με στόχο να παρουσιάσει το μελλούμενο ως τετελεσμένο.

Η κατασκευή αυτών των κειμένων αποδεικνύει περίτρανα τον προπαγανδιστικό τους χαρακτήρα. Δε θα κατηγορήσω τους μπλόγκερς που τα αναδημοσιεύουν για συμμετοχή στην προπαγάνδα -αν και όταν αναδημοσιεύεις κάτι χωρίς να πάρεις κάποια απόσταση από τα γραφόμενα, σημαίνει ότι το προσυπογράφεις –τουλάχιστον αυτό ισχύει για μένα. Όπως έχω ξαναπεί οι μπλόγκερς υποκινούνται από αγαθά αισθήματα: θέλουν να μοιραστούν τη γνώση και την πληροφορία. Τα προπαγανδιστικά κείμενα όμως, έτσι όπως είναι κατασκευασμένα, ασκούν έναν ψυχαναγκασμό στον αναγνώστη –που επιτείνεται από εκείνο το γραφικό «διαδώστε το»- που θέλοντας και μη αναπαράγει τα γραφόμενα.

Είμαι σίγουρος ότι θα υπάρξουν και άλλα τέτοια κείμενα. Είμαι βέβαιος ότι οι μπλόγκερς άθελά τους θα γίνουν πάλι φορείς της προπαγάνδας. Αργά ή γρήγορα όμως οι μάσκες πέφτουν. Στην παλιότερη ανάρτηση είχα προσπαθήσει να μαντέψω τους συντάκτες αυτών των κειμένων. Δε θα το κάνω τώρα. Έχει επιληφθεί του θέματος η δικαιοσύνη –τρομάρα της. Αύριο είπαν ότι θα ξέρουμε το συντάκτη. Λέτε να εκπλαγούμε;

Ο πυρηνικός τρόμος στα "Όνειρα" του Κουροσάβα

Χθες διάλεξα ένα πιο όμορφο όνειρο από την ταινία του Κουροσάβα, αυτό που αφορά τον Van Gogh, αποφεύγοντας να παρουσιάσω τον εφιάλτη "Το βουνό Φίτζι στα κόκκινα". Ο εφιάλτης αναφέρεται στη στιγμή της έκρηξης έξι πυρηνικών αντιδραστήρων και στον επακόλουθο τρόμο των ανθρώπων. Με αφορμή τα γεγονότα που εκτυλίσσονται τώρα στην Ιαπωνία, αναρωτιέμαι αν αυτός ο τρόμος που βιώνουν αυτή τη στιγμή οι Ιάπωνες και που έχει υποχρεώσει 36 εκατομμύρια ανθρώπους στο Τόκιο να είναι κλεισμένοι στα σπίτια τους αντισταθμίζει τα οφέλη από τη χρήση της πυρηνικής ενέργειας. Η καταστροφή των αντιδραστήρων διαρκεί μια στιγμή -και μπορεί να μην την πάρεις καθόλου είδηση. Ο τρόμος όμως από την αόρατη ραδιενέργεια έχει άλλη διάρκεια στον ανθρώπινο ψυχισμό -αν και στην ταινία δεν είναι αόρατος μια και είχε ληφθεί μέριμνα να χρωματιστούν, με διαφορετικό χρώμα το καθένα, τα διάφορα ραδιενεργά στοιχεία για να φαίνονται. Αυτό άραγε κάνει τον τρόμο περισσότερο ανεκτό;

Σάββατο 12 Μαρτίου 2011

Ας μιλήσουμε για τέχνη: ο Vincent του Κουροσάβα

Από τον περίφημο πίνακα του Vincent Van Gogh "Σιταγρός με κοράκια" εμπνεύστηκε ο Κουροσάβα ένα από τα όνειρα της ομώνυμης ταινίας του. Ο ήρωάς του ταξιδεύει μέσα από τους πίνακες του τρελού Ολλανδού, τον συναντάει την ώρα που ζωγραφίζει και τον ακούει να του λέει τα εξής:

"Η σκηνή που μοιάζει με πίνακα ζωγραφικής, δεν κάνει τον πίνακα ζωγραφικής. Αν βρεις τον χρόνο και κοιτάξεις πιο κοντά, όλη η φύση έχει τη δική της ομορφιά. Όταν μια φυσική ομορφιά είναι εκεί, χάνομαι μέσα της. Και τότε, σα σε όνειρο, η σκηνή ζωγραφίζεται μόνη της για μένα. Ναι, καταναλώνω αυτό το φυσικό σκηνικό, το καταβροχθίζω πλήρως και εξ ολοκλήρου. Και όταν τελειώσω, η εικόνα ζωγραφίζεται μπροστά μου ολοκληρωμένη. Αλλά είναι τόσο δύσκολο να την κρατήσω μέσα μου.
...Δουλεύω, μοχθώ, οδηγώ τον εαυτό μου σαν ατμομηχανή. Πρέπει να βιαστώ. Η ώρα φεύγει. Τόσος λίγος χρόνος έμεινε. Πρέπει να ζωγραφίσω.
...Ο ήλιος με εξαναγκάζει να ζωγραφίσω. Δεν μπορώ να χάνω το χρόνο μου μιλώντας μαζί σου."

Πέμπτη 10 Μαρτίου 2011

Ο Στοππάκιος στη Χώρα των Θαυμάτων: Θαύμα 3ο


Το θαύμα αυτή τη φορά δεν είναι δικό μου, είναι του Ντομινίκ Στρος-Καν

Οι Έλληνες είναι βουτηγμένοι στα σκατά!

Greeks are plunged into shit!


Από την Καθημερινή

Υπάρχουν και οι Πομάκοι, κύριε Παπανδρέου!


Έχοντας γνωρίσει από κοντά Πομάκους συμπατριώτες μας και γνωρίζοντας τον αγώνα τους να διατηρήσουν την ταυτότητά τους, τη γλώσσα και τα έθιμά τους, είναι λυπηρό να διαπιστώνεις ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός τους αγνόησε επιδεικτικά στην πρόσφατη επίσκεψή του στη Θράκη. Παρακάτω αναδημοσιεύω από εδώ το παράπονο -έτσι το αντιλαμβάνομαι- ενός Πομάκου προς τον κ. Παπανδρέου. Τις απόψεις των Πομάκων μπορείτε να τις διαβάσετε και στην ηλεκτρονική τους εφημερίδα, τη Ζαγάλισα.

Τα χαρίζει όλα ο Γιώργος Παπανδρέου

Γράφει ο Σεμπαϊδήν Καραχότζα,
Δημοσιογράφος - Συγγραφέας, Εκδότης της Πομάκικης εφημερίδας NATPRESH, Αντιπρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Πομάκων Ξάνθης

Ένα από τα πιο σκληροπυρηνικά χωριά της ορεινής Ξάνθης επισκέφθηκε στα μέσα του Φεβρουαρίου ο πρωθυπουργός της χώρας Γιώργος Παπανδρέου. Πρόκειται για τον οικισμό Δημάριο του δήμου Μύκης απ’ όπου κατάγονται αρκετοί από εκείνους που εντάσσονται στους λεγόμενους φανατισμένους υποστηρικτές της άποψης του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής, ότι στη Θράκη δεν υπάρχει μουσουλμανική αλλά τουρκική μειονότητα...»

Βέβαια και μόνο η επιλογή του συγκεκριμένου χωρίου από τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ και όχι κάποιος άλλος οικισμός, σημαίνει πολλά. Οι άνθρωποι που επέλεξαν να φέρουν τον πρωθυπουργός της χώρας στο Δημάριο και όχι οπουδήποτε άλλου, ξέρουν πολύ καλά ποιο είναι το Δημάριο και ποιες οι θέσεις των κατοίκων του περί των μειονοτικών ζητημάτων.

Πέρα από την επιλογή του χωριού που θα επσικέφτονταν ο Γιώργος Παπανδρέου, κανείς μας, ούτε και οι λεγόμενοι μειονοτικοί κύκλοι, δεν περίμεναν να ακούσουν αυτά που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός, γι’ αυτό άλλωστε οι δυο μουσουλμάνοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ στη Θράκη σε δηλώσεις τους στα μέσα ενημέρωσης έκαναν λόγο για ένα ιστορικό άνοιγμα της κυβέρνησης, εγώ θα το χαρακτήριζα ως ιστορικό ξεπούλημα.
Πραγματικά ο κύριος Παπανδρέου έφτασε στο σημείο να πει ένα μεγάλο ΝΑΙ σε όλα όσα εδώ και χρόνια διεκδικεί η Άγκυρα, είπε ναι σε όλα εκείνα που θα επιτρέψουν στη γείτονα χώρα να αλωνίζει ανενόχλητη στη Θράκη χωρίς κανένας πλέον αν μπορεί να τη σταματήσει.

Καταρχήν είπε εμμέσως πλην σαφώς ΝΑΙ στην εκλογή του μουφτή, εκεί βέβαια τόνισε ότι για να γίνει κάτι τέτοιο, θα πρέπει να προηγηθεί ένας εποικοδομητικός διάλογος όχι μόνο ανάμεσα σε μειονοτικούς και κυβερνητικούς παράγοντες αλλά ένας διακομματικός διάλογος διότι όπως είπε χαρακτηριστικά, το θέμα είναι ευαίσθητο και λεπτό και δεν πρέπει να υπάρχουν πρόχειροι χειρισμοί του. Βέβαια όλοι μας ξέρουμε τι σημαίνει εκλογή του μουφτή αλλά για όσους δεν ξέρουν, δεν έχουν παρά να ανατρέξουν στις μέχρι τώρα δράσεις των δήθεν εκλεγμένων ψευτομουφτήδων Ξάνθης και Κομοτηνής και θα καταλάβουν αμέσως γιατί η Άγκυρα ζητάει με τόση επιμονή να εκλέγονται στο εξής οι μουφτήδες και όχι να διορίζονται από το κράτος.
Μου κάνει όμως ιδιαίτερη εντύπωση που ο κύριος Παπανδρέου δε ζήτησε να κάνει το ίδιο πράγμα και η Τουρκία, να εκλέγονται δηλαδή κι εκεί οι μουφτήδες διότι όπως όλοι γνωρίζουμε, πουθενά στον κόσμο δεν υπάρχει εκλεγμένος μουφτής. Δε μπορώ να πιστέψω ότι αυτό δεν το γνωρίζει ο Γιώργος Παπανδρέου.

Μαζί με την εκλογή των μουφτήδων όμως ο πρωθυπουργός της χώρας μας, είπε ΝΑΙ και στην εκλογή των επιτροπών που διαχειρίζονται τη βακουβική επιτροπή, να μπορεί δηλαδή κι εκεί να κάνει κουμάντο η Τουρκία λες και μιλάμε για δική της περιουσία. Εδώ βέβαια θα μου πει κάποιος, «μα γιατί αυτοί που θα εκλεγούν είτε ως μουφτήδες είτε ως μέλη των επιτροπών που θα χειρίζονται τη Βακουβική επιτροπή, να είναι άνθρωποι της Τουρκίας;» η απάντηση είναι απλή, όταν το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής μπορεί και καθορίζει το αποτέλεσμα των εθνικών ή των αυτοδιοικητικών εκλογών στη Θράκη, στις περιοχές δηλαδή όπου ψηφίζουν μουσουλμάνοι, ο καθένας μπορεί να φανταστεί τι θα κάνει σε αυτές τις εκλογές για μουφτή ή για βακουφικές επιτροπές.

Κι αν σε όλα τα παραπάνω το ΝΑΙ του Γιώργου Παπανδρέου δεν είναι και τόσο ξεκάθαρο αφού όπως προανέφερα έβαλε ως όρο το διακομματικό διάλογο, σε κάποια άλλα πάγια αιτήματα της Άγκυρας είπε ΝΑΙ με τόνο. Τι ζητάει τόσο καιρό η Τουρκία και οι εδώ άνθρωποι της; Μα φυσιικά να γίνονται περισσότερα μαθήματα στην τουρκική στα μειονοτικά δημοτικά σχολεία κι αυτό το υποσχέθηκε ο κύριος Παπανδρέου, είπε ξεκάθαρα ότι θα ενισχυθεί η τουρκική γλώσσα στα δημοτικά σχολεία των μουσουλμάνων. Δε μας είπε μόνο σε τι θα βοηθήσει αυτό τους κατά τα άλλα Έλληνες μουσουλμάνους πολίτες της Θράκης.

Κάτι άλλο το οποίο υποσχέθηκε ευθέως ο Γιώργος Παπανδρέου, είναι ότι στο εξής όσοι από τους μουσουλμάνους επιθυμούν να δίνουν προφορικές εξετάσεις στην τουρκική για να αποκτήσουν δίπλωμα οδήγησης, θα μπορούν να το κάνουν. Αλήθεια, ο μουσουλμάνος που μιλάει μόνο την πομάκικη γλώσσα ή ο Ρομ που μιλάει μόνο τη δική του γλώσσα, πως θα μπορέσει να αποκτήσει δίπλωμα οδήγησης; Εκτός κι αν αυτός δεν είναι άνθρωπος, εκτός κι αν στην κυβέρνηση αυτή του ΠΑΣΟΚ θεωρούν ανθρώπους μόνο όσους δηλώνουν Τούρκοι.

Επίσης ο πρωθυπουργός μας, υποσχέθηκε ότι στα ΚΕΠ και κατ’ επέκταση σε όλους τους φορείς παροχής υπηρεσιών που λειτουργούν σε περιοχές με μουσουλμάνους κατοίκους, θα προσλαμβάνονται υπάλληλοι οι οποίοι εκτός από την Ελληνική, θα μιλάνε και την Τουρκική γλώσσα. Ούτε εδώ φαίνεται να ενημέρωσαν τον κύριο Παπανδρέου ότι στη ΕΛΛΗΝΙΚΗ Θράκη υπάρχουν δυστυχώς και μουσουλμάνοι οι οποίοι δεν ξέρουν ούτε την Ελληνική ούτε και την Τουρκική γλώσσα. Αυτοί δηλαδή δε θα εξυπηρετούνται σε καμιά υπηρεσία; Βέβαια με βάση την απλή λογική, οι περισσότεροι μουσουλμάνοι υπάλληλοι των διαφόρων υπηρεσιών, εκτός από Ελληνικά και Τουρκικά, μιλάνε και Πομάκικα κι άρα θα είναι σε θέση να εξυπηρετούν και τους καθαρά πομακόφωνους μουσουλμάνους της περιοχής.
Μου κάνει όμως εντύπωση που αυτό δεν αναφέρθηκε από τη μεριά του πρωθυπουργό, δεν είπε ούτε λέξη για Πομάκους, για Πομάκικη γλώσσα ή για Πομακοχώρια. Γιατί άραγε. Μόνο οι τουρκόφωνοι μουσουλμάνοι της Θράκης έχουν δικαίωμα να εξυπηρετούνται στη γλώσσα τους;

Φυσικά εδώ μπαίνει ένα μεγάλο ζήτημα για το οποίο έχω γράψει αρκετές φορές ως τώρα. Φτάσαμε δυστυχώς στο σημείο να μιλάμε για το αν στις δημόσιες υπηρεσίες που λειτουργούν σε περιοχές με μουσουλμάνους θα προσλαμβάνονται υπάλληλοι που να μιλάνε δύο ή και τρεις γλώσσες ώστε να μπορούν να εξυπηρετούνται όχι κανένας άλλος, αλλά Έλληνες πολίτες οι οποίοι απλά έχουν την ιδιαιτερότητα να είναι μουσουλμάνοι και όχι χριστιανοί. Γιατί άραγε; Μήπως γιατί αυτό το κράτος στο οποίο λέγεται πως γεννήθηκε η δημοκρατία δε φρόντισε ποτέ να διδάξει σωστά στους ανθρώπους αυτούς την επίσημη γλώσσα της πατρίδας τους, την Ελληνική; Φυσικά, μην ξεχνάτε πως μια αμόρφωτη μειονότητα είναι πολύ πιο βολική και για την Ελλάδα και για την Τουρκία απ’ ότι μια μορφωμένη. Τον μορφωμένο άνθρωπο δε μπορείς να τον καθοδηγήσεις εκεί που θες ενώ τον αμόρφωτο, φτάνει μόνο να τους πεις πως σε περίπτωση που δηλώσει πως είναι Έλληνας θα βράζει στα καζάνια της κόλασης στον άλλο κόσμο, για να τον πάρεις με το μέρος σου.

Τίποτα λοιπόν απ’ όσα έγιναν και γίνονται αναφορικά με τη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης, δεν είναι τυχαίο, όλα αποσκοπούν στον καλύτερο δυνατό έλεγχο της και από τις δυο πλευρές.

Επίσης ο κύριος Παπανδρέου δεσμεύτηκε για την ταχύτερη δυνατή κατασκευή του κάθετου άξονα Βουλγαρίας - Ελλάδας μέσο του χωριού Δημαρίου. Δε μας έφτανε δηλαδή ο υπάρχον δρόμος από και προς τη Βουλγαρία ο οποίος μόνο προβλήματα μας δημιουργεί, θα μας φτιάξουν και άλλον. Αναρωτιέμαι, δεν το βλέπουν οι άνθρωποι του ΠΑΣΟΚ πως από τότε που άνοιξαν τα σύνορα στον Άγιο Κωνσταντίνο, πενταπλλασιάστηκε η μικροεγκληματικότητα στην Ξάνθη; Δεν τους ενημέρωσε κανείς ότι οι κάτοικοι της ορεινής περιοχής ζουν κλειδωμένοι στα σπίτια τους επειδή τα χωριά τους έχουν γεμίσει με Βούλγαρους οι οποίοι δεν έχουν αφήσει σπίτι στο οποίο δεν έχουν μπει; Δεν ξέρουν ότι από τότε που άνοιξε ο δρόμος για τη Βουλγαρία, η τοπική μας αγορά, τόσο αυτή της ορεινής περιοχής όσο και αυτή της πόλης, ερημώνει διότι από τη μια όλοι οι Ξανθιώτες τρέχουν για τα ψώνια τους, ακόμα και για τα καύσιμα τους στη γειτονική χώρα όπου όλα είναι πάμφθηνα κι από την άλλη τα πομακοχώρια της Ξάνθης έχουν γεμίσει με παράνομους Βούλγαρους μικροπωλητές οι οποίοι εφοδιάζουν τους καταναλωτές με ότι χρειαστούν σε πολύ καλύτερες τιμές. Κάποτε μας είχαν πει ότι αυτός ο δρόμος θα φέρει ανάπτυξη στην Ξάνθη, ότι τα ξενοδοχεία της πόλης δε θα χωράνε τους επισκέπτες, ότι οι μικροεπιχειρηματίες της περιοχής θα πλουτίσουν.

Που πήγαν όλα αυτά; Εμείς μέχρι τώρα μόνο λουκέτα στα μαγαζιά μας βλέπουμε, μόνο για διαρρήξεις και ληστείες ακούμε. Μετά από όλα αυτά όμως η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου ανακοίνωσε και τη δημιουργία του νέου κάθετου άξονα ο οποίος μάλλον αποσκοπεί στο να φέρει στη χώρα μας τους Βούλγαρους εκείνους που για την ώρα δεν κατάφεραν αν έρθουν και να μπουν στα σπίτια μας.

Το αστείο στην όλη επίσκεψη του πρωθυπουργού στο χωριό Δημάριο ήταν που ξεκίνησε την ομιλία του λέγοντας ότι η χώρα μας περνάει δύσκολες οικονομικά στιγμές κι ότι ο ίδιος δεν ήρθε για να τάξει. Πράγματι, δεν έταξε τίποτα, πέρα από τον κάθετο άξονα Βουλγαρίας Ελλάδας, που να κοστίζει έστω και ένα ευρώ στη χώρα μας. Όλα όσα όμως υποσχέθηκε δεν ήταν τίποτα άλλο από προεκλογικές υποσχέσεις οι οποίες όπως ξέρουν πολύ καλά στο ΠΑΣΟΚ θα φέρουν χιλιάδες ψήφους στην κυβέρνηση στις διαφαινόμενες πρόωρες εθνικές εκλογές. Άρα δεν έταξε τίποτα που να κοστίζει σε χρήματα αλλά έταξε πράγματα που συνιστούν αυτό που λέμε ξεπούλημα των πάντων.
Έχοντας προφανώς κατά νου να πάει σε πρόωρες εθνικές εκλογές, ήρθε στην Ξάνθη και υποσχέθηκε να κάνει πράξη όλα όσα εδώ και χρόνια ζητάει το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής το οποίο και ξέρει να κερδίζει για λογαριασμό άλλων εκλογές.

Κάποιοι από τους συγκεντρωμένους κατοίκους τον ρώτησαν γιατί στα χωριά τους δε μπορούν να παρακολουθούν τα ελληνικά τηλεοπτικά κανάλια, γιατί δεν έχουν σήμα τους αλλά για το συγκεκριμένο θέμα δεν είπε ούτε κουβέντα ο κύριος Παπανδρέου. Του ζήτησαν την προώθηση του Μπασμά, μια από τις καλύτερες στον κόσμο ποικιλίες καπνού που παράγεται στην Ξάνθη, και σε άλλες χώρες ώστε να αυξήσουν τις ποσότητες που παράγουν και να αρχίζουν να πουλάνε σε καλύτερες τιμές την παράγωγή τους. Ούτε και γι’ αυτό το θέμα όμως είχε να τους πει κάτι, απλά αρκέστηκε στο να τους παραπέμψει στους αγροτικούς συνεταιρισμούς και την πιο σωστή λειτουργία τους. Του παραπονέθηκαν για την απάτη με τα πλαστά ένσημα που έστησαν κάποιοι και εξαπάτησαν εκατοντάδες οικοδόμους πουλώντας τους πλαστά ένσημα, του του ζήτησαν δικαίωση τους και τιμωρία αυτών των ανθρώπων που τους έκλεψαν με αυτό τον τρόπο τα λεφτά αλλά ο κύριος Παπανδρέου ούτε και γι’ αυτό είχε να πει κάτι.

Γενικά δεν απάντησε σε κανένα από τα θέματα που του τέθηκαν, ήρθε με δική του λίστα θεμάτων, ήταν προαποφασισμένο το τι θα πει και τι θα υποσχεθεί και όλα ήταν σα να μην ειπώθηκαν. Φυσικά για όλα όσα ανακοίνωσε ο Γιώργος Παπανδρέου δεν υπήρξε η παραμικρή αντίδραση από τα τοπικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ στην Ξάνθη, κανείς δεν είτε το θάρρος να του πει πως αυτά που λέει βλάπτουν το εθνικό μας συμφέρον, ότι ευνοούν τα παιχνίδια της Άγκυρας στη Θράκη. Άλλωστε δεν ήταν και εύκολο να διαφωνήσει κανείς με τον πρωθυπουργό αφενός μεν γιατί θα διακινδύνευε τη θέση του στο κόμμα κι αφετέρου γιατί δίπλα και απέναντι στον πρωθυπουργό ήταν ορισμένοι από τους πιο φανατικούς υποστηριχτές του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής και των θέσεων που αυτό εκφράζει.

Κακά τα ψέματα, το τουρκικό προξενείο φέρνει ψήφους και το ΠΑΣΟΚ το οποίο είναι με την πλάτη στο τοίχο, χρειάζεται ψήφους ώστε να έχει κάποιες ελπίδες να κερδίσει τις εκλογές που θα προκηρύξει.

Για να κερδηθούν λοιπόν οι ψήφοι της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη η λύση είναι μία. Κάνουνε πράξη όλα όσα ζητάει η Τουρκία και η μειονότητα γίνεται και πάλι πράσινη. Θέλουν περισσότερα τουρκικά στα μειονοτικά δημοτικά σχολεία, τους τα υποσχέθηκαν. Θέλουν εξετάσεις για δίπλωμα οδήγησης στην τουρκική, σύντομα θα γίνει. Ζητάνε τουρκόφωνους υπαλλήλους στις δημόσιες υπηρεσίες, σε λίγο θα τους έχουμε. Θέλουν εκλογή των μουφτήδων και των επιτροπών που διαχειρίζονται τις βακουφικές περιουσίες, ο δρόμος άνοιξε και πολύ σύντομα θα είναι πλέον γεγονός. Ξεχνάνε όμως στο ΠΑΣΟΚ πως όλα αυτά δεν είναι απαίτηση όλων των μουσουλμάνων της Θράκης αλλά μόνο λίγων οι οποίοι και ζουν έχοντας ως επάγγελμα την παροχή των υπηρεσιών τους στο τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής και κατά συνέπεια στην Άγκυρα.

Ξεχνάνε στο ΠΑΣΟΚ ότι τον απλό το μουσουλμάνο δεν το νοιάζει τι είναι αλλά το πώς θα ζήσει αυτός και τα παιδιά του. Τον ενδιαφέρει να πουλήσει πιο ακριβά τον καπνό που παράγει, τον ενδιαφέρει να βρουν μια δουλειά τα παιδιά του, τον ενδιαφέρει να μπει το ψωμάκι μέσα στο σπίτι του. Ελάχιστοι είναι αυτοί που ενδιαφέρονται αν η μειονότητα της Θράκης είναι μουσουλμανική ή τουρκική και οι περισσότεροι από αυτούς ανήκουν στην ομάδα των 3500 έμμισθων συνεργατών της Άγκυρας.

Δυστυχώς όμως εκείνοι καθορίζουν τους όρους του παιχνιδιού, ένα παιχνίδι στο οποίο αποφάσισε να πάρει πρωταγωνιστικό ρόλο η ελληνική κυβέρνηση. Εμπρός λοιπόν, την επόμενη φορά που ο πρωθυπουργός ή κάποιος υπουργός θα επισκεφθεί τη Θράκη, ας μη βάλει κοστούμι, ας φορέσει τη φανέλα της εθνικής Θράκης που δημιούργησαν εκείνοι που ονειρεύονται ένα ανεξάρτητο κρατίδιο στη Θράκη κι ας κρατάει στο χέρι του τη σημαία της ανεξάρτητης Θράκης. Έτσι κι αλλιώς ακόμα και τα τελευταία όπλα που είχαμε στα χέρια μας ως χώρα, ο κύριος Παπανδρέου αποφάσισε όχι να τα πουλήσει διότι όταν πουλάς σημαίνει ότι παίρνεις και κάποιο αντάλλαγμα, αλλά να τα χαρίσει στη Τουρκία.
Ο θεός να βάλει το χέρι του αν και για την ώρα μόνο ο κύριος Παπανδρέου το βάζει.

Τρίτη 8 Μαρτίου 2011

Έκκληση για σχηματισμό επιτροπής λογιστικού ελέγχου επί του ελληνικού δημόσιου χρέους

Το Ελληνικό κείμενο ακολουθεί Αγγλική μετάφρασή του.
Greek text is followed by English translation.

Οι υπογράφοντες πιστεύουμε ότι υπάρχει επιτακτική ανάγκη να δημιουργηθεί Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου (ΕΛΕ) η οποία θα εξετάσει το ελληνικό δημόσιο χρέος. Η τρέχουσα πολιτική της ΕΕ και του ΔΝΤ για την αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους έχει επιφέρει μεγάλο κοινωνικό κόστος στην Ελλάδα. Κατά συνέπεια ο ελληνικός λαός έχει δημοκρατικό δικαίωμα να απαιτήσει πλήρη πληροφόρηση όσον αφορά το χρέος που είναι δημόσιο, ή εγγυημένο από το κράτος.

Ο σκοπός της ΕΛΕ θα είναι η εξακρίβωση των αιτίων του δημόσιου χρέους, των όρων με τους οποίους έχει συναφθεί, καθώς και της χρήσης των δανείων. Στη βάση των συμπερασμάτων της η ΕΛΕ θα διαμορφώσει κατάλληλες προτάσεις για την αντιμετώπιση του χρέους, συμπεριλαμβανομένου του χρέους που θα αποδειχθεί παράνομο, μη νομιμοποιημένο, ή απεχθές. Η επιδίωξη της ΕΛΕ θα είναι να συνδράμει την Ελλάδα ώστε να λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα για να αντιμετωπίσει το βάρος του χρέους. Η ΕΛΕ θα επιχειρήσει επίσης να διαπιστώσει ευθύνες για τις προβληματικές συμβάσεις χρέους.

Το δημόσιο και το ιδιωτικό χρέος βρίσκονται στην καρδιά της κρίσης της Ευρωζώνης. Η παγκόσμια κρίση που ξεκίνησε το 2007 πήρε τη μορφή κρίσης χρέους της περιφέρειας της Ευρωζώνης. Σύμφωνα με τον τελευταίο προϋπολογισμό, το ελληνικό δημόσιο χρέος αναμένεται να αυξηθεί από 299 δις ευρώ (ή 127% του ΑΕΠ) το 2009 σε 362 δις ευρώ (ή 159% του ΑΕΠ) το 2011. Η διόγκωση του δημόσιου χρέους επέτεινε τον κίνδυνο εθνικής χρεοκοπίας των περιφερειακών χωρών και αύξησε τις πιθανότητες τραπεζικής χρεοκοπίας στην Ευρώπη. Η ΕΕ, σε συμφωνία με εθνικές κυβερνήσεις, αντέδρασε υιοθετώντας προγράμματα διάσωσης που διευκολύνουν τον προσωρινό δανεισμό των κρατών της Ευρωζώνης και προστατεύουν τις τράπεζες. Αλλά τα μέτρα αυτά δεν κατάφεραν να καθησυχάσουν τις χρηματοπιστωτικές αγορές, με συνέπεια τα επιτόκια δανεισμού των περιφερειακών χωρών να συνεχίσουν να ανεβαίνουν. Επιπλέον, το αντίτιμο των προγραμμάτων ήταν η λιτότητα. Η Ελλάδα, η Ιρλανδία και άλλες χώρες αναγκάστηκαν να περικόψουν μισθούς και συντάξεις, να μειώσουν τις δημόσιες δαπάνες, να συρρικνώσουν τις παροχές πρόνοιας, να ιδιωτικοποιήσουν δημόσιες επιχειρήσεις και να απελευθερώσουν τις αγορές. Αναπόφευκτα θα υπάρξει και περαιτέρω κοινωνικό κόστος λόγω αύξησης της ανεργίας, χρεοκοπίας επιχειρήσεων και συρρίκνωσης της παραγωγής.

Η Ελλάδα βρέθηκε στο επίκεντρο των προγραμμάτων διάσωσης της ΕΕ, αλλά ο ελληνικός λαός έχει κρατηθεί στο σκοτάδι όσον αφορά τη σύνθεση και τους όρους του δημόσιου χρέους. Η έλλειψη ενημέρωσης συνιστά θεμελιώδη αποτυχία των δημοκρατικών διαδικασιών. Οι λαοί που καλούνται να φέρουν το κόστος των προγραμμάτων της ΕΕ έχουν δημοκρατικό δικαίωμα στην πλήρη πληροφόρηση.

Η ΕΛΕ μπορεί να συμβάλλει στην αναπλήρωση του δημοκρατικού αυτού ελλείμματος. Μπορεί επίσης να ενθαρρύνει τη συμμετοχή ευρύτερων κοινωνικών στρωμάτων στην ανάπτυξη κινημάτων για την αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους. Η επιτροπή θα είναι διεθνής και θα αποτελείται από ορκωτούς λογιστές του χρέους και των δημόσιων οικονομικών, από νομικούς, οικονομολόγους, αντιπρόσωπους των εργατικών οργανώσεων και μέλη των οργανώσεων την κοινωνίας των πολιτών. Θα είναι ανεξάρτητη από τα πολιτικά κόμματα, αλλά δεν θα αποκλείει τη συμμετοχή πολιτικών, αρκεί να συμφωνούν με τους σκοπούς της. Η ΕΛΕ θα διασφαλίζει την ύπαρξη εξειδικευμένης γνώσης και θα εγγυάται τον δημοκρατικό έλεγχο καθώς και το υπόλογο όλων των εμπλεκομένων.

Για να επιτύχει το στόχο της η ΕΛΕ θα πρέπει να έχει πλήρη διαχρονική πρόσβαση στις συμβάσεις και εκδόσεις δημόσιου χρέους, συμπεριλαμβανομένων των εκδόσεων ομολόγων, αλλά και διμερούς, πολυμερούς, ή άλλης μορφής χρέους και κρατικών υποχρεώσεων. Θα πρέπει να έχει τις απαραίτητες αρμοδιότητες ώστε να θέτει στη διάθεσή της όλα τα έγγραφα που κρίνει απαραίτητα για να επιτελέσει το έργο της. Θα πρέπει επίσης να θεσμοθετηθούν πρόσφοροι τρόποι ώστε να μπορεί να καλεί προς εξέταση δημόσιους λειτουργούς, όπως και να ανοίγει, μετά από αιτιολογημένο αίτημά της και δικαστική συνδρομή, τραπεζικούς λογαριασμούς, ιδίως λογαριασμούς του δημοσίου σε ιδιωτικές τράπεζες και στην Τράπεζα της Ελλάδας. Θα πρέπει, τέλος, να διαθέτει επαρκές χρονικό διάστημα για να μελετήσει τις συμβάσεις και να εξαγάγει το πόρισμά της.

Η δημιουργία διεθνούς και ανεξάρτητης ΕΛΕ για το ελληνικό δημόσιο χρέος αποτελεί αναντίρρητη ανάγκη. Είναι επίσης δημοκρατική απαίτηση του ελληνικού λαού που σηκώνει το βάρος της κρίσης και θέλει να γνωρίζει τις αιτίες της. Από όλες τις απόψεις η ελληνική ΕΛΕ θα μπορούσε να λειτουργήσει ως πρότυπο και για άλλες χώρες της Ευρωζώνης.

Yπογράψτε εδώ.

Η ιστοσελίδα της Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου εδώ.

Δείτε και το βιντεάκι για μια ενημέρωση, στα γρήγορα, περί τίνος πρόκειται.

Υπάρχουν όρια στην ελευθερία έκφρασης;


Η απάντηση είναι ναι. Κι αυτό δεν σημαίνει πως καταργώ την ελευθερία έκφρασης. Το ζήτημα είναι που βάζουμε τα όρια. Το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης μας δίνει ένα καλό επιχείρημα σ’ αυτή τη συζήτηση. Σαφέστατα, ο μισαλλόδοξος λόγος, ο λόγος που καλλιεργεί το μίσος εναντίον των απόψεων και των πιστεύω κάποιων κοινωνικών ομάδων -μειονοτήτων σε σχέση με την κυρίαρχη πληθυσμιακή ομάδα- και που προτρέπει σε βία εναντίον αυτών των ομάδων με βάση τα φυλετικά, θρησκευτικά, σεξουαλικά χαρακτηριστικά τους, αυτός ο μισαλλόδοξος λόγος δεν μπορεί και δεν πρέπει να προστατεύεται από τα δικαιώματα της ελεύθερης έκφρασης.

Μπορεί κάποιος να κατηγορήσει αυτόν που πρεσβεύει την παραπάνω άποψη για απόπειρα λογοκρισίας, φασιστική νοοτροπία, αντιδημοκρατικές μεθόδους κλπ κλπ. Πώς διαστρέφουμε έτσι τα πράγματα; Ο μισαλλόδοξος λόγος είναι ένας κατεξοχήν αντιδημοκρατικός, φασιστικός λόγος που εκμεταλλεύεται το δημοκρατικό δικαίωμα της ελευθερίας στην έκφραση για να στραφεί εναντίον του λόγου των μειονοτήτων, και τελικά να το καταργήσει. Πρέπει να είμαστε δημοκρατικοί απέναντι σε ένα τέτοιο λόγο; Πρέπει να δεχόμαστε τη μισανθρωπία και τη βιαιότητά του; Το νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης προσπαθεί να ποινικοποιήσει το ρατσιστικό λόγο. Είναι αντιδημοκρατκό; Εδώ επαναφέρουμε το παλιό ερώτημα: η δημοκρατία πρέπει να ισχύει για όλους, ακόμα και γι’ αυτούς που επιχειρούν να την καταλύσουν; Επιτρέπεται ένας εχθρός της δημοκρατίας να εκμεταλλεύται όλες τις ελευθερίες που αυτή του παρέχει για να στραφεί εναντίον της και στο τέλος να την καταργήσει;

Οι αρχαίοι Αθηναίοι δεν είχαν κανένα ενδοιασμό να απαντήσουν και να θεσμοθετήσουν προς αυτή την κατεύθυνση: κανένα έλεος για τους εχθρούς της δημοκρατίας. Ο δήμος της αρχαίας Αθήνας μας εκπλήσσει με την αυστηρότητα και τη βιαιότητά του σε τέτοιο βαθμό που το νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης ωχριά:

«κτενῶ καὶ λόγῳ καὶ ἔργῳ καὶ ψήφῳ καὶ τῇ ἐμαυτοῦ χειρί, ἂν δυνατὸς ὦ, ὃς ἂν καταλύσῃ τὴν δημοκρατίαν τὴν Ἀθήνησι. καὶ ἐάν τις ἄρξῃ τιν᾽ ἀρχὴν καταλελυμένης τῆς δημοκρατίας τὸ λοιπόν, καὶ ἐάν τις τυραννεῖν ἐπαναστῇ ἢ τὸν τύραννον συγκαταστήσῃ. Καὶ ἐάν τις ἄλλος ἀποκτείνῃ, ὅσιον αὐτὸν νομιῶ εἶναι καὶ πρὸς θεῶν καὶ δαιμόνων, ὡς πολέμιον κτείναντα τὸν Ἀθηναίων, καὶ τὰ κτήματα τοῦ ἀποθανόντος πάντα ἀποδόμενος ἀποδώσω τὰ ἡμίσεα τῷ ἀποκτείναντι, καὶ οὐκ ἀποστερήσω οὐδέν. Ἐὰν δέ τις κτείνων τινὰ τούτων ἀποθάνῃ ἢ ἐπιχειρῶν, εὖ ποιήσω αὐτόν τε καὶ τοὺς παῖδας τοὺς ἐκείνου καθάπερ Ἁρμόδιόν τε καὶ Ἀριστογείτονα καὶ τοὺς ἀπογόνους αὐτῶν. Ὁπόσοι δὲ ὅρκοι ὀμώμονται Ἀθήνησιν ἢ ἐν τῷ στρατοπέδῳ ἢ ἄλλοθί που ἐναντίοι τῷ δήμῳ τῷ Ἀθηναίων, λύω καὶ ἀφίημι.»

[Θα εξοντώσω και με το λόγο μου και με τις πράξεις μου και με την ψήφο και ακόμα με τα ίδια μου τα χέρια, αν μπορώ, όποιον καταλύσει τη δημοκρατία στην Αθήνα. Και όποιον, μετά την κατάλυση της δημοκρατίας, αναλάβει αξιώματα και όποιον επιχειρήσει να γίνει τύραννος ή να εγκαταστήσει τύραννο. Και αν κάποιος άλλος σκοτώσει τον τοιούτο, θα θεωρήσω ότι δεν έσφαλε ενώπιον των θεών και των άλλων ενδιάμεσων δυνάμεων, γιατί σκότωσε τον εχθρό των Αθηναίων, και θα πουλήσω όλη την περιουσία του νεκρού δίνοντας τα μισά σ’ αυτόν που τον σκότωσε χωρίς να του στερήσω τίποτα απ’ όσα δικαιούται. Εάν αυτός που θα σκοτώσει ή θα επιχειρήσει να σκοτώσει κάποιον από δαύτους πεθάνει πάνω στην πράξη, θα προσφέρω σ’ αυτόν και στα παιδιά του όλα τα ευεργετήματα που απολάμβαναν ο Αρμόδιος και ο Αριστογείτονας και οι απόγονοί τους. Και θα ακυρώσω και θα καταργήσω όλους τους νόμους που θεσπίστηκαν εναντίον του δήμου στην Αθήνα ή στα στρατόπεδα ή όπου αλλού.]

Ο παραπάνω όρκος ήταν χαραγμένος σε μια στήλη που είχε στηθεί μπροστά από το βουλευτήριο της αρχαίας Αθήνας. Και είναι σαφής: οι εχθροί της δημοκρατίας δεν έχουν δημοκρατικά δικαιώματα. Γι’ αυτούς δεν ισχύει η ελευθερία της σκέψης, η ελευθερία του λόγου, ο διάλογος. Δεν έχουν το δικαίωμα να χρησιμοποιούν αυτή τη μεγάλη κατάκτηση της δημοκρατίας για να τη λοιδωρήσουν, να τη συκοφαντήσουν, να στρέψουν την έχθρα και το μίσος εναντίον της, και τελικά να την καταργήσουν. Οι αρχαίοι Αθηναίοι ήταν κατηγορηματικοί. Εμείς, στη δημοκρατία μας, θα εξακολουθούμε να προσφέρουμε ελεύθερο βήμα στους ρατσιστές; Και για πόσο ακόμα θα ανεχόμαστε τους ίδους τους ρατσιστές;

Ανδοκίδη, Περί των μυστηρίων,
Καί μοι ἀνάγνωθι τὸν νόμον τὸν ἐκ τῆς στήλης.
Νόμος.
Ἔδοξε τῇ βουλῇ καὶ τῷ δήμῳ. Αἰαντὶς ἐπρυτάνευε, Κλειγένης ἐγραμμάτευε, Βοηθὸς ἐπεστάτει. Τάδε Δημόφαντος συνέγραψεν. Ἄρχει χρόνος τοῦδε τοῦ ψηφίσματος ἡ βουλὴ οἱ πεντακόσιοι <οἱ> λαχόντες τῷ κυάμῳ, οἷς Κλειγένης πρῶτος ἐγραμμάτευεν.

Ἐάν τις δημοκρατίαν καταλύῃ τὴν Ἀθήνησιν, ἢ ἀρχήν τινα ἄρχῃ καταλελυμένης τῆς δημοκρατίας, πολέμιος ἔστω Ἀθηναίων καὶ νηποινεὶ τεθνάτω, καὶ τὰ χρήματα αὐτοῦ δημόσια ἔστω, καὶ τῆς θεοῦ τὸ ἐπιδέκατον· ὁ δὲ ἀποκτείνας τὸν ταῦτα ποιήσαντα καὶ ὁ συμβουλεύσας ὅσιος ἔστω καὶ εὐαγής. Ὀμόσαι δ᾽ Ἀθηναίους ἅπαντας καθ᾽ ἱερῶν τελείων, κατὰ φυλὰς καὶ κατὰ δήμους, ἀποκτενεῖν τὸν ταῦτα ποιήσαντα. Ὁ δὲ ὅρκος ἔστω ὅδε·

«κτενῶ καὶ λόγῳ καὶ ἔργῳ καὶ ψήφῳ καὶ τῇ ἐμαυτοῦ χειρί, ἂν δυνατὸς ὦ, ὃς ἂν καταλύσῃ τὴν δημοκρατίαν τὴν Ἀθήνησι. καὶ ἐάν τις ἄρξῃ τιν᾽ ἀρχὴν καταλελυμένης τῆς δημοκρατίας τὸ λοιπόν, καὶ ἐάν τις τυραννεῖν ἐπαναστῇ ἢ τὸν τύραννον συγκαταστήσῃ. Καὶ ἐάν τις ἄλλος ἀποκτείνῃ, ὅσιον αὐτὸν νομιῶ εἶναι καὶ πρὸς θεῶν καὶ δαιμόνων, ὡς πολέμιον κτείναντα τὸν Ἀθηναίων, καὶ τὰ κτήματα τοῦ ἀποθανόντος πάντα ἀποδόμενος ἀποδώσω τὰ ἡμίσεα τῷ ἀποκτείναντι, καὶ οὐκ ἀποστερήσω οὐδέν. Ἐὰν δέ τις κτείνων τινὰ τούτων ἀποθάνῃ ἢ ἐπιχειρῶν, εὖ ποιήσω αὐτόν τε καὶ τοὺς παῖδας τοὺς ἐκείνου καθάπερ Ἁρμόδιόν τε καὶ Ἀριστογείτονα καὶ τοὺς ἀπογόνους αὐτῶν. Ὁπόσοι δὲ ὅρκοι ὀμώμονται Ἀθήνησιν ἢ ἐν τῷ στρατοπέδῳ ἢ ἄλλοθί που ἐναντίοι τῷ δήμῳ τῷ Ἀθηναίων, λύω καὶ ἀφίημι.»

Ταῦτα δὲ ὀμοσάντων Ἀθηναῖοι πάντες καθ᾽ ἱερῶν τελείων, τὸν νόμιμον ὅρκον, πρὸ Διονυσίων· καὶ ἐπεύχεσθαι εὐορκοῦντι μὲν εἶναι πολλὰ καὶ ἀγαθά, ἐπιορκοῦντι δ᾽ ἐξώλη αὐτὸν εἶναι καὶ γένος.

Πέμπτη 3 Μαρτίου 2011

Tα αρχαία αγάλματα της Κωνσταντινούπολης

Ένα από τα τέσσερα άλογα του Αγίου Μάρκου
που μεταφέρθηκαν στη Βενετία
από τον Ιππόδρομο της Κωνσταντινούπολης


Η ανάρτηση μου αυτή έρχεται ως συνέχεια αυτής για τον συμβολισμό που είχε για το Βυζάντιο το άγαλμα της Αθηνάς και στοχεύει στην παρουσίαση των χάλκινων γλυπτών της Βασιλεύουσας όπως μας τη δίνει στην ιστορία του ο Νικήτας Χωνιάτης. Ο Χωνιάτης κατέγραψε σ’ ένα υψηλής λογοτεχνικής αξίας κείμενο την ιστορία από τη βασιλεία του Ιωάννη Κομνηνού ως την Τέταρτη Σταυροφορία. Διέκοψε μάλιστα σ’ αυτό το σημείο την εξιστόρηση των γεγονότων γιατί δεν άντεχε τον πόνο από την καταστροφή της αγαπημένης του πόλης. Στα πλαίσια της εξιστόρησης της λεηλασίας και του χάους που προκάλεσαν οι σταυροφόροι στην Κωνσταντινούπολη απαριθμεί κάποια από τα χάλκινα γλυπτά που στόλιζαν τους δρόμους και τις πλατείες της πόλης, όχι για να εξάρει τις ομορφιές τους, αλλά, αλλοίμονο, για να περιγράψει την καταστροφή τους από τους σταυροφόρους, από αυτούς «τους ανέραστους του κάλλους βαρβάρους» όπως χαρακτηριστικά τους αποκαλεί.

Ο λόγος που παρουσιάζω εδώ το κείμενό του, που αποτελεί και το τέλος του έργου του, είναι για να καταρρίψουμε κάποιους μύθους. Πρώτα απ’ όλα, την απάτη των χριστιανόπληκτων, που κατάφεραν να μας πείσουν ότι οι Ρωμαίοι του Βυζαντίου δεν έκαναν τίποτα άλλο στη ζωή τους από το να ψέλνουν ολονυκτίες στις εκκλησιές και τα μοναστήρια, να στέκονται γονυπετείς μπροστά στις εικόνες και να διάγουν πολυήμερες νηστείες και προσευχές. Οι βυζαντινοί Ρωμαίοι ήταν όπως όλοι οι άνθρωποι σε κάθε εποχή: και γλεντούσαν και τραγουδούσαν και τσιλιμπούρδιζαν και έβριζαν και σπούδαζαν και φιλοσοφούσαν και δούλευαν και δημιουργούσαν.

Ύστερα, γιατί δεν αντέχω άλλο τις μπούρδες των ελληνολατρών, που για να δικαιολογήσουν την καταστροφή του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, δημιούργησαν το κακό φάντασμα του σκοταδιστικού Βυζαντίου που μισούσε κάθετι ελληνικό. Αυτό συνέβη τον 4ο και 5ο αιώνα, εποχές κρίσης, αλλά μετά τα πράγματα άλλαξαν. Η αρχαία Ελλάδα κατέλαβε τη θέση που της άξιζε και που ήταν πολύ υψηλότερη από τη θέση που της δίνει ο αμόρφωτος και αστοιχείωτος όχλος του σημερινού νεοελληνικού κρατιδίου.

Τέλος, γιατί βαρέθηκα τα κηρύγματα των τουρκομάχων που, λόγω της ιδεοληψίας τους, ανήγαγαν την άλωση του 1453 ως καθοριστικό για την ιστορία γεγονός. Αλήθεια, τι ακριβώς άλωσαν οι Οθωμανοί; Την αυτοκρατορία που είχε συρρικνωθεί γύρω από την Κωνσταντινούπολη; Την πόλη που αποτελούσαν μερικά χωριουδάκια εντός των τειχών με ενδιάμεσες έρημες, χορτιαριασμένες εκτάσεις; Τα πλούτη και το χρυσάφι των εκκλησιών; Η πραγματική άλωση της Κωνσταντινούπολης (έγκλημα κατά της ανθρωπότητας τη χαρακτήρισε ο Sir Steven Runciman) έγινε το 1204 από τους σταυροφόρους. Ο Χωνιάτης, αυτόπτης μάρτυρας των γεγονότων, είναι συγκλονιστικός στις περιγραφές. Οι σταυροφόροι μπήκαν στις εκκλησίες, αφαίρεσαν τα ιερά σκεύη, ποδοπάτησαν τα ιερά λείψανα για να πάρουν το χρυσό και τους πολύτιμους λίθους, άνοιξαν τους τάφους των αυτοκρατόρων για να αποσπάσουν τα τιμαλφή, αφαίρεσαν το χρυσό διάκοσμο τον κτιρίων και όταν τελειώσαν αυτά που τους γυάλιζαν στο μάτι έλιωσαν το μολύβι που βρισκόταν στις στέγες των κτιρίων και το χαλκό των αρχαίων γλυπτών. Αλλά, αναζητώντας τον πλούτο, διέπραξαν κάτι πολύ σοβαρότερο: κατασπάραξαν την ψυχή της Αυτοκρατορίας. Η Κωνσταντινούπολη, από την ίδρυσή της, δεν είχε αλωθεί ποτέ. Αιώνες αυτοκρατορικής δόξας είχαν συσσωρευτεί μέσα στα τείχη της. Σύμβολα εξουσίας και συνέχειας μέσα στο χρόνο ήταν εκεί, για να διαφυλάσσουν την ιστορική μνήμη των Ρωμαίων. Το τέλος της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ήταν γραφτό να το δώσουν εκείνοι που αποτέλειωσαν και τη Δυτική: οι Γερμανοί. Οι Οθωμανοί το 1453 δεν έκαναν τίποτα άλλο από το να πάρουν αυτό που de facto τους ανήκε, εκθρονίζοντας τον τελευταίο Ρωμαίο αυτοκράτορα, ένα ανδρείκελο μάλλον παρά κραταιό κυβερνήτη, και να στεφθούν και de jure «Κάιζερ ι Ρουμ» (Καίσαρ των Ρωμαίων).

Αλλά ας έρθουμε στα αρχαία αγάλματα που έγιναν βορά των βαρβάρων σταυροφόρων.

1. Το κολοσσιαίο άγαλμα της Ήρας που στόλιζε την Αγορά του Κωνσταντίνου.
2. Το σύμπλεγμα του Πάριδος και της Αφροδίτης να της δίνει το μήλο της έριδος.
3. Το χάλκινο Ανεμοδούλιον, ένα μηχανισμό που έμπαινε σε λειτουργία με το φύσημα των ανέμων και άκουγες κελαηδήματα πουλιών, βελάσματα προβάτων και κάθε φυσικό ήχο και έβλεπες τους Έρωτες να πετούν μήλα ο ένας στον άλλο. [Περίφημοι ήταν αυτοί οι μηχανισμοί στο Βυζάντιο που άφηναν άφωνο κάθε επισκέπτη]
4. Τον τεράστιο έφιππο ανδριάντα στην Αγορά του Ταύρου, που άλλοι έλεγαν ότι παρίστανε τον Ιησού του Ναυή και άλλοι τον Βελλεροφόντη με τον Πήγασο.
5. Όλα τα αγάλματα του Ιπποδρόμου.
6. Τον Ηρακλή που είχε τις διαστάσεις του πρωτότυπου αγάλματος φιλοτεχνημένου από τον Λυσίμαχο.
7. Τον γάιδαρο με τον αναβάτη του που είχε στήσει ο Αύγουστος στο Άκτιο για να τον τιμήσει για τις πληροφορίες που του είχε δώσει για τον Μάρκο Αντώνιο, λίγο πριν τη μεγάλη μάχη.
8. Το κατεξοχήν σύμβολο της Ρώμης, τη λύκαινα που είχε βυζάξει το Ρώμο και τον Ρωμύλο («τα παλαιά σεμνώματα του γένους» λέει ο Χωνιάτης).
9. Το σύμπλεγμα του άνδρα με το λιοντάρι.
10. Το άλογο του Νείλου.
11. Τον ελέφαντα.
12. Τις Σφίγγες.
13. Το αχαλίνωτο, αφηνιασμένο άλογο.
14. Τη Σκύλλα.
15. Τον αετό, στον Ιππόδρομο, που είχε χρησιμοποιήσει ο Απολλώνιος ο Τυανέας για να αντιμετωπίσει τα φίδια και να σώσει το λαό του Βυζαντίου.
16. Το λάγνο άγαλμα της Ωραίας Ελένης.
17. Το σύμπλεγμα της κόρης και του έφιππου άνδρα.
18. Τους αρματηλάτες σε μια σκηνή κυνηγιού.
19. Τον βασιλίσκο, ή βου του Νείλου ή κροκόδειλο κατ’ αλλους.

Όλα αυτά, και άλλα που δεν απαριθμούνται, οι «αγράμματοι βάρβαροι» και «αναλφάβητοι» σταυροφόροι τα παρέδωσαν στη φωτιά για να τα κάνουν νομίσματα.

Αλλά ας δούμε τώρα το αριστοτεχνικό κείμενο του Χωνιάτη. Προσέξτε πώς στο κλείσιμο του έργου του, περιγράφοντας το τελευταίο γλυπτό, μεταφέρει την εικόνα της αλληλοσφαγής στα ανθρώπινα πράγματα και στην τρέχουσα κατάσταση του Βυζαντίου, κάνοντας την εξής άρτιας μορφής και μεστής νοήματος παρατήρηση: "Καὶ τὰ μὲν οὕτως ἦσαν ὑπ᾽ ἀλλήλων νεκρούμενα καὶ κοινὴ μὲν ἀμφοῖν ἡ ἅμιλλα, κοινὴ δὲ καὶ ἡ ἄμυνα, ἰσοπαλὴς δὲ ἡ νίκη, σύντροχος δὲ καὶ ὁ θάνατος".

Το κείμενο του Χωνιάτη μπορείτε να το διαβάσετε εδώ

Τετάρτη 2 Μαρτίου 2011

Τῇ Ὑπερμάχῳ: ποια ήταν η Υπέρμαχος Στρατηγός του Βυζαντίου;


Πάντα για μένα ήταν μια σπαζοκεφαλιά. Πώς ήταν δυνατό η αγνή, αθώα εβραιοπούλα Μαριάμ να έχει επωμιστεί ενα τέτοιο βαρύ για τους ντελικάτους ώμους της ρόλο; Πώς ήταν δυνατόν η κρινοδάκτυλη παρθένος των Ευαγγελίων να έχει ζωστεί σπαθί και περικεφαλαία και σε ρόλο μάλιστα στρατηγού να ηγείται του ρωμαϊκού στρατεύματος; Μα, τόσο διεστραμμένοι και ηλίθιοι ήταν αυτοί οι Ρωμαίοι; Ύστερα από σκέψη κατέληξα στο όχι, οι Ρωμαίοι δεν ήταν ηλίθιοι, ήταν πανούργοι∙ ηλίθιοι είμαστε εμείς που τους πιστέψαμε. Τα όσα ακολουθούν αποτελούν δικές μου, προσωπικές σκέψεις που δεν κατάφερα να επιβεβαιώσω σε κάποια βιβλία, τα γεγονότα όμως στα οποία στηρίζομαι είναι σαφώς καταγεγραμμένα στις ιστορικές πηγές.

Διαβάστε περισσότερα