Πέμπτη 17 Απριλίου 2014

Ας το πάρει το ποτάμι...

Is a dream a lie if it don’t come true or
is it something worse?

Είναι τ’ όνειρο ψέμα αν δεν γίνει πραγματικό ή
είναι κάτι πιο κακό;

Bruce Springsteen, The river

Και ξαφνικά κάτι άρχισε να κινείται στην ελληνική πολιτική ζωή. Εκεί που είχες την αίσθηση ότι τα πάντα είχαν βαλτώσει, ότι παραμέναμε σ’ ένα διπολισμό με παλιούς, σάπιους, κομματικούς όρους (τα ονόματα δεν έχουν σημασία, ΝΔ. ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ) και ότι το μόνο καινούριο ερχόταν από ήδη παλιούς φθαρμένους πολιτικούς (Καμμένος, Λοβέρδος, Ψωμιάδης, ΕΛΙΑ), τότε άρχισε να κυλάει Το Ποτάμι.

Όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης έβλεπες ότι οι Έλληνες, ναι μεν ήταν δυσαρεστημένοι αλλά δεν μπορούσαν να εκφράσουν με θετικό τρόπο τη δυσαρέσκειά τους, παλαντζάροντας πότε εδώ και πότε εκεί, ανάλογα που θα τους οδηγούσε ο θυμός τους, από την άκρα δεξιά στην άκρα αριστερά. Στις δημοσκοπήσεις πάντα κέρδιζαν οι αναποφάσιστοι και ο Κανένας. Υπήρχε μια κοινωνία σε αναμονή. Οι πολίτες, σαν τους αρχαίους, είχαν στήσει έναν βωμό, όχι στον Άγνωστο Θεό μα στον Κανένα, και περίμεναν. Έχω την αίσθηση ότι στο Ποτάμι άρχισαν να βλέπουν τον Κανένα.

Αρχή ενός ανδρός; Ο Θεοδωράκης μόνος; Ε, πώς να ξεκινήσει αλλιώς; Κι ο Γραμματικάκης μέσα; Κι ο Δήμου το υποστηρίζει; Ε, δεν πρέπει και οι διανοούμενοι να αναλάβουν τις ευθύνες τους σ’ αυτό τον τόπο; Μα και οι άλλοι έχουν και ηγήτορες και διανοούμενους. Αίσθηση μου όμως είναι ότι εδω τα πράγματα είναι διαφορετικά. Όσο δύσπιστος και να είσαι για τις πραγματικές προθέσεις κάποιων επώνυμων και αναγνωρίσιμων, δεν μπορείς όμως να μην αναγνωρίσεις ένα άλλο διαφορετικό ήθος, έναν καινούριο, ειλικρινή λόγο αλλά κι έναν ρεαλισμό που δεν απεμπολεί το όραμα αλλά και δεν γίνεται δονκιχοτισμός.

Και μ΄αρέσουν και ο χαμηλός τόνος και οι ρεαλιστικές, προσεκτικές κινήσεις. Το πολιτικό στίγμα δόθηκε. Οι επαφές στις Βρυξέλες με τους Φιλελεύθερους, τους Σοσιαλδημοκράτες και τους Πράσινους τοπθετούν το κίνημα κέντρο-κεντροαριστερά. Αυτό αρκεί για αρχή. Τ’ άλλα θα καθοριστούν μετά. Εκεινο όμως που δεν μπορεί να περιμένει είναι το όραμα που πρέπει να γίνει πραγματικότητα. Η διάψευσή του σ’ αυτή η χρονική στιγμή θα είναι κάτι πολύ χειρότερο.


Τρίτη 8 Απριλίου 2014

Ροζ...

Ο οπωρώνας με τις ροδακινιές... Εγκαταλειμμένος... Αλλά πανέμορφος.










Σάββατο 5 Απριλίου 2014

Επιμένω...

Η παλιά αχλαδιά του παπού, δεκαετίες τώρα, σχεδόν ξερή ...Αλλά πάντα ένα κλαδάκι επιμένει να ανθίζει...