Σάββατο 20 Ιουνίου 2009

Αγαπημένοι συγγραφείς: Ιουλιανός, ο ανδρείος

"Προτού σας γνωρίσω σας παίνευα, όπως μου υπαγόρευε η φιλοδοξία μου, χωρίς να περιμένω πρώτα να σας δοκιμάσω και χωρίς να με απασχολήσει το πως θα τα πάμε μεταξύ μας. Επειδή σας θεωρούσα παιδιά Ελλήνων, κι επειδή θεωρώ και τον εαυτό μου Έλληνα ως προς τον τρόπο ζωής -αν και η καταγωγή μου είναι Θρακιώτικη-, υπέθετα ότι θα αγαπιόμασταν πολύ. Εδώ, ας μείνω με την ντροπή της βιασύνης."

.

Από τον Μισοπώγωνα (μτφ. Γιάννης Αβραμίδης-Γιάννης Χριστοδούλου)

.

(...)Μα το να ρίχνω βλέμματα ερωτικά προς κάθε κατεύθυνση για να σας φανώ ωραίος, όχι στην ψυχή αλλά στο πρόσωπο, δεν μου το επιτρέπει ο χαρακτήρας μου. Για σας, η αληθινή ομορφιά της ψυχής ταυτίζεται με την ηδυπαθή ζωή. Εμένα ο δάσκαλός μου μού έμαθε να κοιτάω χαμηλά όταν πήγαινα σχολείο. Θέατρο δεν είχα πάει πριν μακρύνουν τα γένια μου πιο πολύ από τα μαλλιά μου, αλλά ακόμα και σε κείνη την ηλικία, ποτέ δεν πήγα από μόνος μου και με δική μου θέληση, παρά τρεις τέσσερις φορές, το ξέρετε καλά, κατά διαταγή του άρχοντα "για να γίνει το χατίρι του Πατρόκλου" -κι ο άρχοντας ήταν στενός συγγενής μου ενώ εγώ ήμουν ακόμη ιδιώτης.

.

Εμένα τώρα θα πρέπει να με συγχωρέσετε: γιατί αντί για την αφεντιά μου σας προσφέρω τον άνθρωπο που θα έχετε να τον μισείτε με όλο σας το δίκιο: εκείνον τον παιδαγωγό μου τον μισάνθρωπο που τότε με στεναχωρούσε δείχνοντας μου πάντα τον ίδιο δρόμο, και που σήμερα είναι ο αίτιος της απέχθειας μου προς εσάς. Αυτός μού 'βαλε στην ψυχή -θαρρείς και μου την χάραξε για πάντα- κάτι που εγώ τότε δεν ήθελα ενώ εκείνος, λες και έκανε σοφή πράξη, δος του και συνέχιζε να την μπολιάζει: ονομάζοντας, αν θυμάμαι καλά, μεγαλοπρέπεια την χωριατιά, σωφροσύνη την απάθεια, ανδροπρέπεια το να μην υποχωρεί κανείς στις επιθυμίες και να μην βρίσκει την ευτυχία με τέτοιο τρόπο. Μικρό παιδάκι ήμουν ακόμα, και κείνος, μα τον Δία και τις Μούσες, μού 'λεγε και μου ξανάλεγε επί λέξει: "Μην παρασυρθείς από τους συνομηλίκους σου που μαζεύονται στα θέατρα και λαχταρήσεις και συ τέτοια θεάματα. Σου αρέσουν οι ιπποδρομίες; Υπάρχει μία στον Όμηρο που περιγράφεται θαυμάσια. Πάρ' το βιβλίο και διάβασε προσεχτικά. Ακούς να μιλάνε για παντομίμους χορευτές; Ας τους να χαίρονται. Στην Οδύσσεια, οι έφηβοι Φαίακες χορεύουν πιο αντρίκεια. Ακόμα και δέντρα περιγράφει ο Όμηρος, με λόγια που τέρπουν περισσότερο απ' ό,τι η εικόνα της πραγματικότητας:

Στη Δήλο κάποτε πλάι στο βωμό του Απόλλωνα,

δροσερό κλωνάρι φοινικιάς είδα ν' ανθίζει

και το δασωμένο νησί της Καλυψώς και το σπήλαιο της Κίρκης κι ο κήπος του Αλκίνοου: νά 'σαι βέβαιος, τίποτα πιο τερπνό απ' αυτά δεν πρόκειται να ιδείς"(...)

.

(...)Ενώ εμένα, αμέσως μόλις ενηλικιώθηκα, η μοίρα μ' έριξε στους Κέλτες και τους Γερμανούς και στα δάση της Ερκύνιας. Και πέρασα πολύν καιρό εκεί, ζώντας σαν κυνηγός πού 'χει να κάνει μόνο με τ' άγρια θηρία. Και συνάντησα ανθρώπους με ήθη που δεν γνωρίζουν τις κολακείες και τα χάδια, παρά μόνο το απλό και ελεύθερο φέρσιμο, με τον ίδιο τρόπο απέναντι σε όλους. Μετά την ανατροφή που δέχτηκα από παιδί, σαν έγινα έφηβος, η πορεία που ακολούθησα περνούσε μέσα από τα έργα του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη (που δεν είναι καθόλου κατάλληλα να διαβάζονται από λαούς που νομίζουν ότι είναι οι πιο ευτυχισμένοι επειδή ζουν φιλήδονα) και σαν έγινα άντρας απόκτησα πείρα ανάμεσα στα πιο πολεμικά και θαρραλέα έθνη όπου οι άνθρωποι γνωρίζουν τη γαμήλια Αφροδίτη για να παντρεύονται και να κάνουν παιδιά και τον μεθυδότη Διόνυσο για να πίνουν μετρημένα, όσο σηκώνει ο καθένας. Και στα θέατρά τους δεν υπάρχει ασέλγεια ούτε ύβρις. Κι ούτε κανένας χορεύει πάνω στην σκηνή τον κόρδακα(...)

.

(...)Θεωρούσα ότι η πραότητα κι η σωφροσύνη των αρχόντων είναι καλά πράγματα και ότι από μεριάς μου θα ήταν αρκετή μια τέτοια στάση ώστε να με δείτε με καλό μάτι. Αφού όμως δεν σας αρέσουν τα αχτένιστα μαλλιά μου και το μήκος της γενειάδας μου, το ότι δεν ζυγώνω στα θέατρα και τ' ότι έχω την αξίωση νά 'ναι σοβαροί οι άνθρωποι μες τους ναούς -και πάνω απ' όλα, αφού σας δυσαρεστεί το ότι ασχολούμαι με την απονομή της διακαιοσύνης και στέκομαι εμπόδιο στην πλεονεξία των εμπόρων, αποχωρώ με τη θέληση μου από την πόλη σας(...)

.

Από τις Επιστολές (μτφ. Γιάννης Αβραμίδης-Γιάννης Χριστοδούλου)

.

Προς τον Μέγα Βασίλειο

.

Η παροιμία λέει, "Δεν αναγγέλλεις πόλεμο", εγώ όμως θα πρόσθετα κι εκείνη τη φράση της κωμωδίας που λέει, "με τα λόγια σου χρυσάφι αναγγέλλεις". Άντε λοιπόν, απόδειξέ το έμπρακτα, κι έλα γρήγορα κοντά μου -γιατί σε φίλο θα 'ρθείς, σα φίλος. Μπορεί να φαίνεται κάπως επίμοχθη η συνεχής απασχόληση με την πολιτική για όσους καταγίνονται μ' αυτήν στα σοβαρά. Πείθω όμως τον εαυτό μου ότι έχω τους κατάλληλους συνεργάτες, έξυπνους και ικανούς σε όλα. Κι έτσι μου δίνουν την άνεση ώστε να μπορώ να ξεκουράζομαι χωρίς συγχρόνως να παραμελώ τίποτα. Μεταξύ μας δεν υπάρχει η υποκρισία της αυλής (που απ' ό,τι φαντάζομαι, είναι η μόνη εμπειρία που θα είχες μέχρι τώρα), όπου επαινούσε ο ένας τον άλλον μισώντας τον περισσότερο κι από τον χειρότερο εχθρό του. Εκφραζόμαστε ελεύθερα και με τον τρόπο που αρμόζει, κάνοντας κριτική όταν πρέπει, χωρίς να μειώνεται η αγάπη πού 'χουμε μεταξύ μας σα φίλοι. Κι έτσι έχουμε καταφέρει νά 'μαστε χαλαροί κι ας είμαστε πολυάσχολοι (μακριά από μας ο φθόνος) και να δουλεύουμε πολύ χωρίς να νιώθουμε ταλαιπωρία -χώρια που κοιμάμαι ήσυχα και στις περιπτώσεις που έμεινα ξάγρυπνος, δεν έμεινα για προσωπικούς μου λόγους αλλά για χάρη όλων των άλλων, όπως είναι φυσικό.

Θα σ' έπρηξα με την φλυαρία μου και τις αερολογίες, μ' έπιασε μια χαζομάρα και παινεύτηκα σαν τον Αστυδάμαντα. σου τά 'γραψα όμως για να σε πείσω ότι η παρουσία ενός ανθρώπου τόσο συνετού όπως εσύ, θα ήταν ωφέλιμη και δεν θα μας έκανε να χάσουμε τον καιρό μας. Λοιπόν, όπως είπα, κάνε γρήγορα, και χρησιμοποίησε τη δημόσια συγκοινωνία. Μένεις κοντά μου όσο αγαπάς, και μετά θα σε οδηγήσω όπου θέλεις, με το σεβασμό που σου ταιριάζει.

Κυριακή 14 Ιουνίου 2009

Της Ελευθερίας οι Καμπάνες του Μπομπ Ντίλαν

Στο Νο 9 της Playlist του Λουκιανού (βλ. στο τέλος της σελίδας) βρίσκεται το τραγούδι του Μπομπ Ντίλαν Chimes Of Freedom, τους εξαίρετους στίχους του οποίου παρουσιάζω εδώ στην ωραία μετάφραση του Γιώργου-Ίκαρου Μπαμπασάκη από το βιβλίο Bob Dylan, Τραγούδια, 1962-2001, Α' τόμος, εκδ. Ιανός ο μελωδός, 2006. Περιλαμβάνονται όλα τα άλμπουμ του Ντίλαν μέχρι το The Basement Tapes του 1974. Ο Β' τόμος ακόμα να κυκλοφορήσει!!! Το συνοδευτικό βίντεο είναι από μια νέα εκτέλεση του τραγουδιού όπου συμμετέχουν πολλοί αγαπημένοι, Μπρους Σπρίγκστιν, Τρέισι Τσάπμαν, Στιγκ, Πίτερ Γκάμπριελ, Γιουσού Εν Ντούρ.
.
Πέρα μακριά ανάμεσα στο λιόγερμα
Και την πένθιμη κωδωνοκρουσία του μεσονυχτιού
Λουφάξαμε στο σπίτι
Σαν ακούσαμε τη βροντή του κεραυνού
Καθώς αστροπελέκια μαγικά
Άπλωσαν σκιές στους ήχους
Κι ήταν σαν ν' άκουγες πίσω απ' τους τοίχους
Ν' αστράφτουν της ελευθερίας οι καμπάνες
Ν' αστράφτουν για τους πολεμιστές
Που το σθένος τους είναι τον πόλεμο να αρνηθούν
Ν' αστράφτουν για τους φυγάδες που τον δρόμο τον άοπλο τραβούν
Ν' αστράφτουν για τους στρατιώτες που δεν θέλουν
Να σκοτώσουν μήτε να σκοτωθούν
Κι εμείς κοιτούσαμε της ελευθερίας τις καμπάνες
Ν' ακτινοβολούν
.
Μες στης πόλης το καμίνι
Να κοιτάμε είχαμε μείνει
Με πρόσωπα κρυμμένα ενώ έσφιγγαν οι τοίχοι
Και του γάμου οι καμπάνες
Χάνονταν καθώς πύκνωναν της βροχής οι ήχοι
Κι έλιωναν μες στις καμπάνες της αστραπής
Που σήμαιναν για τον άσωτο, για τον παρία της ζωής
Για τον εξεγερμένο, για τον παρατημένο
Για τον ταπεινό, τον καταφρονεμένο
Για τον κατατρεγμένο, για τον κυνηγημένο
Ναι, γι' αυτούς τώρα οι κωδωνοκρουσίες θ' ακουστούν
Κι εμείς κοιτούσαμε της ελευθερίας τις καμπάνες
Ν' ακτινοβολούν
.
Και μες στο τρελό σφυροκόπημα απ' το άγριο χαλάζι
Ο ουρανός θαρρείς γυμνός
Άρχισε ποιήματα να γράφει και να ουρλιάζει
Για το πώς οι καμπάνες απ' την εκκλησιά
Δεν ακούγονται πια
Κι ακούγονται οι καμπάνες απ' τ' αστροπελέκια μοναχά
Να χτυπάνε για τον ευγενικό
Να χτυπάνε για τον καλό
Να χτυπάνε γι' αυτούς που προστατεύουν το μυαλό
Και για τον ζωγράφο τον λεύτερο
Που περιμένει τους καλούς καιρούς να 'ρθούν
Κι εμείς κοιτούσαμε της ελευθερίας τις καμπάνες
Ν' ακτινοβολούν
.
Μες στο άγριο καθεδρικό βράδυ
Η βροχή να λέει ιστορίες στο σκοτάδι
Γι' απογυμνωμένες απρόσωπες μορφές
Για γλώσσες που δεν έχουνε μιλιές
Για συμβάσεις, για τετελεσμένες καταστάσεις
Κι οι καμπάνες να ηχούν για τους κουφούς
Για τους τυφλούς, για τους μουγκούς
Για τους αδικημένους
Για τους παραγκωνισμένους
Για τις μανάδες που απόμειναν μόνες
Για τις ξεπεσμένες πόρνες
Για τους παράνομους που άγρια τους κυνηγούν
Κι εμείς κοιτούσαμε της ελευθερίας τις καμπάνες
Ν' ακτινοβολούν
.
Κι αν ένα σύννεφο λευκό φάνηκε ξαφνικά
Στου ουρανού του μαύρου μιαν απόμακρη γωνιά
Και μια υπνωτική ομίχλη απλωνότανε αργά
Το ηλεκτρισμένο φως εκτόξευε ακόμη βέλη
Αλλά μονάχα γι' αυτούς που περιπλανιούνται
Και κρύβονται στα έλη
Γι' αυτούς που αναζητούν
Και το αμίλητο μονοπάτι ακολουθούν
Για τους εραστές τους μοναχικούς
Που απ' τον έρωτα έμελλε πολύ να λαβωθούν
Για κάθε άκακη και τρυφερή ψυχή
Που αναίτια σαπίζει μες στη φυλακή
Για όσους έλαχε δίχως να πληγώσουνε να πληγωθούν
Κι εμείς κοιτούσαμε της ελευθερίας τις καμπάνες
Ν' ακτινοβολούν
.
Με βλέμμα ονειροπόλο και χείλη να γελούν
Σαν αναθυμάμαι πως είχαμε μαζευτεί
Δίχως οι ώρες να κυλάνε γιατί είχαν μαγευτεί
Κι ακούγαμε για ύστατη φορά
Και ρίχναμε μια τελευταία ματιά
Σαγηνεμένοι
Αφημένοι
Ώσπου οι καμπάνες να σταματήσουν να χτυπούν
Ναι, να χτυπούν για κείνους που πονούν
Για τους αναρίθμητους σαστισμένους, συγχυσμένους
Βασανισμένους, ταλαιπωρημένους
Για όλους τους κρεμασμένους
Για κείνους που οι λαβωματιές τους
Δεν μπορούν να γιατρευτούν
Κι εμείς κοιτούσαμε της ελευθερίας τις καμπάνες
Ν' ακτινοβολούν
.

Σάββατο 13 Ιουνίου 2009

Άνθρωποι και σκουπίδια

Πόσο δρόμο πρέπει να κάνει ένας άνθρωπος

πριν τον ονομάσετε άνθρωπο;

Παρασκευή 12 Ιουνίου, 2 μ.μ.

Με το στόμα ανοιχτό για αρκετά λεπτά έμεινα ακούγοντας τον παρουσιαστή του δελτίου ειδήσεων του Mega, Αντώνη Λιάρο, να σχολιάζει τις αντιδράσεις που άρχισαν να προβάλλουν οι περίοικοι των στρατοπέδων που η κυβέρνηση σχεδιάζει να μετατρέψει σε κέντρα υποδοχής μεταναστών. Ούτε λίγο ούτε πολύ συσχέτισε αυτές τις αντιδράσεις μ' εκείνες που ανάλογοι περίοικοι πρόβαλλαν στην υπόθεση των ΧΥΤΑ!!!!!! Και καπάκι ήρθε το επόμενο θέμα για την επιχείρηση σκούπα της αστυνομίας εναντίον των παράνομων μεταναστών!!!!!!!

Η ερώτηση που θέλω να κάνω στον κ. Λιάρο αλλά και στην ελληνική κυβέρνηση είναι αυτή που κάνει και ο Bob Dylan στην αρχή του Blowin' in the wind: Πόσο δρόμο πρέπει να κάνει ένας άνθρωπος πριν τον ονομάσετε άνθρωπο, κύριοι;

Η "γρίπη των χοίρων": Οι γουρουνόμυαλοι επιμένουν

Η ανάρτηση αυτή αποτελεί συνέχεια μιας παλαιότερης (Μάιος 2009) σχετικά με την εν λόγω γρίπη. Αφορμή τότε αποτέλεσε ένα άρθρο του διαδικτυακού περιοδικού Ελεύθερη Έρευνα. Εδώ θα διαβάσετε τη συνεπή και σοβαρή στάση που εξακολουθεί να τηρεί το περιοδικό στο θέμα και θα δείτε την ελαφρότητα -μεταξύ τυρού και αχλαδίου- με την οποία αναφέρθηκε στο ίδιο θέμα ο ΑΝΤ1. Απολαύστε το:


Από τη γρίπη των χοίρων... στο μπάνιο της Σαλώμης



Κόπηκε απότομα στον αέρα

εκπομπή για τις Φαρμακευτικές

Ενώ ο Νομίατρος κ. Γ. Τσαντίρης, πρόεδρος Γιατρών Δημ. Υγείας αποκάλυπτε παρουσία τριών βουλευτών στην πρωινή εκπομπή του κ. Παπαδάκη (Αnt 1, 20.5.09) το παγκόσμιο φιάσκο της γρίπης των χοίρων, ο παρουσιαστής -λαμβάνοντας προφανώς στο ακουστικό του άνωθεν εντολές- έκοψε απότομα στον αέρα το τόσο σοβαρό αυτό θέμα και συνδέθηκε με ένα πλυντήριο σκύλων, απ’ όπου παρακολουθήσαμε «live» το μπάνιο μιάς σκυλίτσας, της Σαλώμης. Αμέσως μετά το μπάνιο έπεσαν -πρίν την ώρα τους- οι τίτλοι τέλους.




Αμέσως μόλις ξεκίνησε ο θόρυβος της γρίπης των χοίρων ο συνεργάτης της «Ελεύθερης Έρευνας», κ. Βασίλειος Μαυρομμάτης, στο άρθρο του (28.04.2009) με τίτλο: «Από την απάτη της γρίπης των πτηνών, στην απάτη τη γρίπης των χοίρων» είχε αποκαλύψει το μέγεθος του ψέμματος, που έστησαν οι Φαρμακοβιομηχανίες εις βάρος της ανθρωπότητας. Το άρθρο αυτό είχε εξαιρετική απήχηση κι έχει -αναδημοσιευόμενο σε πλήθος blogs και ιστοσελίδων- κυριολεκτικά κατακλύσει το -μή χειραγωγισιμο, όπως τα Μ.Μ.Ε.- ελεύθερο κι ανεξάρτητο Διαδίκτυο. Ο κ. Μαυρομμάτης επαληθεύεται σήμερα από το Νομίατρο και πρόεδρο Γιατρών Δημ. Υγείας, κ. Γ. Τσαντίρη, ο οποίος είχε το σθένος να κάνει τέτοιες βαρυσήμαντες δηλώσεις σε αντίθεση με άλλους συναδέλφους του, οι οποίοι δεν επιθυμούν ή δεν τολμούν να τα βάλουν με το ιατροφαρμακευτικό κατεστημένο.

* * *

Την εξέλιξη της νέας παγκόσμιας τρομοϋστερίας μπορείτε να την διαβάσετε στο νέο άρθρο (18.05.2009) του κ. Μαυρομμάτη με τίτλο: «Η γρίπη του ψεύδους και ο χορός των δισεκατομμυρίων...», όπου αναγράφεται: «Αυτά είναι τα τελευταία νέα της Χολλυγουντιανής παραγωγής ταινίας θρίλερ, τρόμου και επιστημονικής φαντασίας, που παίζεται στα κανάλια των τηλεοράσεών μας με τον τίτλο: “Η γρίπη των χοίρων”! Στην παρωδία αυτή τρόμου και ψέμματος συμμετέχουν πολλοί καλοπληρωμένοι ηθοποιοί (οι κυβερνήτες των κρατών και οι “ειδικοί” ιατροί και άλλοι παρατρεχάμενοι) και εκατοντάδες χιλιάδες κομπάρσοι (ο πανικόβλητος κόσμος). Πρόκειται για μια υπερπαραγωγή, που θα ξεπεράσει σε κόστος, μέγεθος και πανικό κι αυτή ακόμα την περιβόητη “γρίπη των πτηνών”!»



Γ.Λ.

Πέμπτη 4 Ιουνίου 2009

Από τον σκουπιδοτενεκέ: Δυο κορυφαίες γελοιογραφίες



Σειρά από τον σκουπιδοτενεκέ έχουν δυο γελοιογραφίες. Η μια είναι του Μητρόπουλου. Δημοσιεύτηκε στο Βήμα (25/5/97) και αφορά τις πάλαι πότε τεταμένες ελληνοτουρκικές σχέσεις. Η άλλη είναι του Καλαμάρα. Δημοσιεύτηκε στην Οικονομική Καθημερινή (3/8/97) και αφορά την πορεία της δραχμής προς το ευρώ. Η εικόνα της Δραχμούλας με τα μπρατσάκια που ετοιμάζεται να βουτήξει στη θάλασσα με τον καρχαρία και η Ειρηνούλα κοριτσάκι σε στυλ "Ένα λουλουδάκι για την κυρία" είναι κορυφή.

Από τον σκουπιδοτενεκέ: Τρία ποιήματα αναζητούν συγγραφέα...

Σε μια κόλλα χαρτί βρήκα στον σκουπιδοτενεκέ τρία ποιηματάκια, αντεγραμμένα αναμφίβολα με το δικό μου χέρι. Δε θυμάμαι όμως από πού τα αντέγραψα. Από κάποιο γνωστό ποιητή χωρίς να σημειώσω την παραπομπή -πράγμα ασυνήθιστο για μένα- από κάποιο φίλο ή φίλη... Δε θυμάμαι. Τα παραθέτω εδώ μπας και κάποιος μπορεί να βοηθήσει στην ταυτοποίηση του πατέρα ή της μητέρας.
.
Όλο ζητούσες να σου γράφω
αγάπησες τις λέξεις μου
και πριν το καταλάβω
βρέθηκα αντί στον έρωτα
ν' ασκούμαι στη λογοτεχνία
.
Απ' όλους όσους ξέρεις
μονάχα ο ήλιος σού 'μεινε πιστός
-κι αυτός με δόσεις-
τρυπώνει κάθε μεσημέρι στην κουζίνα σου
από τις δύο ως τις πέντε
Και συ τον περιμένεις
παρακαλάς να μη βρεθούν εμπόδια
φέρνεις την κούπα του καφέ
του κάνεις χώρο να καθήσει άνετα
τον υποδέχεσαι χαμογελώντας
κι έτσι
του παραδίδεσαι ξεχνώντας πως θα φύγει
Μένεις στο τώρα, στο υπάρχει
δε θες να ξέρεις άλλο τίποτα
-κι όμως το ξέρεις και το τρέμεις-
Με τα μάτια κλειστά
ετοιμάζεσαι
γι' άλλη μια απουσία
.
Να θυμηθώ να πάω
και στο καλό και στο κακό.
Δεν έχουν επισκέψεις και λυπούνται.
Τριαντάφυλλα για το καλό
και στο κακό σοκολατάκια.

Ο σκουπιδοτενεκές


Υπάρχουν μερικές φορές στη ζωή μας που κάνουμε ένα ξεκαθάρισμα στα προσωπικά μας αντικείμενα -κάποια μετακόμιση, ανάγκη δημιουργίας ελεύθερου χώρου στο σπίτι... Σε μια τέτοια φάση βρίσκομαι τώρα. Άρχισα λοιπόν να αδειάζω συρτάρια και ντουλάπες, πήρα τα πράγματα που δέσμευαν το χώρο μου και τά 'ριξα σ' ένα σκουπιδοτενεκέ. Θες από περιέργεια, όμως, θες από κάποιου είδους συναισθηματική φόρτιση, άρχισα να ανασκαλεύω και να ανακαλύπτω πράγματα και αντικείμενα που είχα ξεχάσει -τα πιο πολλά ευτελή, όπως τα κοχυλάκια που είχαμε μαζέψει με τη φίλη μου τη Ρούλα στην Περαία μια Πρωτομαγιά του 19.., όταν ήμασταν φοιτητές τέλος πάντων, αλλά που κάτι μου ξύπνησαν από το παρελθόν, αν και δεν μου αρέσουν διόλου τέτοιες βουτιές προς τα πίσω. Αποφάσισα λοιπόν, πριν πετάξω το σκουπιδοτενεκέ στον κάδο της ανακύκλωσης να ανασύρω και να παρουσιάσω εδώ αυτά που νομίζω ότι θα είχαν ενδιαφέρον και σήμερα. Αρχίζω λοιπόν με δυο αναρτήσεις και έπονται κι άλλες...